فرازی از دعای ۵۱ (دعای حضرت امام سجاد علیه السلام در زاری و نیاز)： (۸) وَ أَسْتَقِيلُكَ عَثَرَاتِى، وَ أَتَنَصَّلُ إِلَيْكَ مِنْ ذُنُوبِى الَّتِى قَدْ أَوْبَقَتْنِى، وَ أَحَاطَتْ بِى فَأَهْلَكَتْنِى، مِنْهَا فَرَرْتُ إِلَيْكَ - رَبِّ - تَائِبا فَتُبْ عَلَيَّ، مُتَعَوِّذا فَأَعِذْنِى، مُسْتَجِيرا فَلا تَخْذُلْنِى، سَائِلا فَلا تَحْرِمْنِى مُعْتَصِما فَلا تُسْلِمْنِى، دَاعِيا فَلا تَرُدَّنِى خَائِبا. از تو مى خواهم از لغزش، دست مرا بگیرى از گناهان، که مرا سخت در هم فشرده و از همه سوى فرو گرفته و هلاک کرده است روى به تو مى کنم، و از آنها گریخته و توبه کرده، سوى تو آیم، پس توبه مرا بپذیر، پناه به تو آورده ام پس مرا در پناه گیر، و از تو زنهار خواسته ام پس مرا خوار مکن و از تو مسئلت مى کنم پس مرا نومید مگردان. چنگ در آستان تو زدم پس مرا رها مکن. از تو حاجت خواستم مرا محروم نگردان. @khanjanidroos

#فحش 💢چرا دعایم را اجابت نمی کنی؟! ✅امام صادق(ع): عابدی از بنی اسرائیل، سه سال-پیوسته- دعا می کرد ولی به #حاجت خود نمی رسید. روزی به ستوه آمد و عرض کرد: خدایا ! چرا #دعایم را اجابت نمی کنی؟! در جواب به او گفتند: سه سال است که خداوند را با زبانی که آلوده به #فحش و ناسزاست می خوانی. اگر می خواهی که دعایت مستجاب شود، فحاشی را رها کن، #قلبت را از آلودگی پاک و نیت خود را نیکو کن. او چنان کرد و #دعایش مستجاب شد. 📚اصول کافی ج۲ ،ص ۳۲۵ @khanjanidroos

شیخ رجبعلي خیاط : 🔸رفقا ! دعا کنید که خداوند ، از کری و کوری نجاتتان دهد . تا انسان غیر خدا را می خواهد ، هم کَر است و هم کور . @Khanjanidroos

#دشمن_ترين_دشمنان. سعدي در باب هفتم گلستان گويد : بزرگي را پرسيدم از معني اين حديث كه "اعدي عدوك نفسك التي بين جنبيك" ؟  گفت به حكم آنكه هر آن دشمني را كه بر وي احسان كني دوست گردد، مگر #نفس را كه هر چند مدارا بيشتر كني مخالفت زياده كند . منبع: هزار_و_يک_نکته. @khanjanidroos

✅ می خواستم ببینم بعصی ادما چرا با اینکه نماز و روزه میگیرن باز ادمای بدی میشن مگه نماز جلوی گناه رو نمیگیره ✅پاسخ آنچه از آیات قرآن بر می‌آید؛ این است که اگر دستور داده‌اند که مردم نماز بخوانند، برای این است که نماز آنان را از فسق و فجور باز می ‌دارد، و این تعلیل می‌ فهماند که نماز عملی است عبودی که به جا آوردنش صفتی در روح آدمی پدید می‌ آورد که آن صفت -به اصطلاح معروف- پلیسی است غیبی، و صاحبش را از فحشاء و منکرات باز می ‌دارد، و در نتیجه جان و دلش را از گناهان و آلودگی‌ هایی که از اعمال زشت پیدا می ‌شود، پاک می ‌نماید. پس معلوم می ‌شود مقصود از نماز رسیدن به آن صفت است؛ یعنی صفت بازداری از گناه . پیدایش این صفت اثر طبیعی نماز است، اما به نحو اقتضاء، نه به نحو علیت. به عبارت دیگر، بازداری از گناه اثر طبیعی نماز است؛ چون نماز توجه خاصی است از بنده به سوی خدای سبحان، اما این اثر تنها به مقدار اقتضاء است، نه علیت تامه، تا تخلف نپذیرد و نمازگزار دیگر نتواند گناه کند. نه این‌گونه نیست، بلکه اثرش به مقدار اقتضاء است؛ یعنی اگر مانع و یا مزاحمی در بین نباشد نماز اثر خود را می‌بخشد، و نمازگزار را از فحشاء باز می‌دارد، ولی اگر مانعی و یا مزاحمی جلو اثر آن ‌را گرفت، دیگر اثر نمی‌ کند، در نتیجه نمازگزار آن کاری که انتظارش را از او ندارند می‌ کند. البته باید توجه داشت که نماز دارای مراتب است؛ بنابراین اثری که به صورت اقتضاء بر آن مترتب می‌ شود نیز دارای مراتب است؛ یعنی نماز و جلوگیری از گناه، مانند دو کفه ترازو هستند، هر وقت نمازگزار در نماز خود بیشتر به یاد خدا بود، نمازگزار کمتر گناه می ‌کند، و هر جا یاد خدا در نماز ضعیف ‌شود، و نمازگزار از حقیقت یاد خدا منصرف گردد، دچار گناه می ‌شود. اگر کسی خواست این معنا را لمس کند، باید حال بعضی از افراد که نام مسلمان دارند، و در عین حال نماز نمی‌ خوانند را در نظر بگیرد، که اگر رفتار آنها را زیر نظر قرار دهد، می‌ بیند که به دلیل نخواندن نماز، روزه را هم می‌ خورد و حج هم نمی ‌رود و زکات هم نمی ‌دهد و بالأخره سایر واجبات را هم ترک می‌ کند، و هیچ فرقی بین پاک و نجس، و حلال و حرام نمی ‌گذارد. و هیچ چیزی را در راه خود مانع پیشرفت خود نمی‌ بیند، نه ظلم، نه زنا، نه ربا، نه دروغ، و نه هیچ چیز دیگر. آن وقت اگر حال چنین شخصی را با حال کسی مقایسه کنی که نماز می ‌خواند، و در نمازش به حداقل آن، یعنی آن مقداری که تکلیف از گردنش ساقط شود اکتفاء می‌ کند، خواهی دید که او از بسیاری از کارها که بی‌ نماز از آن پروا نداشت پروا دارد و اگر حال این نمازگزار را با حال کسی مقایسه کنی که در نمازش اهتمام بیشتری دارد، خواهی دید که دومی از گناهان بیشتری پروا دارد و به همین قیاس هرچه نماز کامل‌تر باشد، خودداری از فحشاء و منکرات بیشتر خواهد بود. المیزان فی تفسیر القرآن، ج ‌16، ص 133- 137 خلاصه این ‌که هر نمازی به همان اندازه که از شرایط کمال و روح عبادت و حضور قلب برخوردار است، نهی از فحشاء و منکر می ‌کند، گاه نهی کلی و جامع و گاه نهی جزئی و محدود. ممکن نیست کسی نماز بخواند و هیچ‌ گونه اثری در او نبخشد هر چند نمازش صوری باشد، هر چند آلوده گناه باشد، البته این‌ گونه نماز تأثیرش کم است. این‌ گونه افراد اگر همان نماز را نمی‌ خواندند شاید از این هم آلوده‌تر بودند. به هر حال نهی از فحشاء و منکر سلسله مراتب و درجات زیادی دارد و هر نمازی به نسبت رعایت شرایط، دارای بعضی از این درجات است. ظاهر جمله «وَ لَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ»، این است که بیان فلسفه مهم‌تری برای نماز می ‌باشد؛ یعنی یکی دیگر از آثار و برکات مهم نماز که حتی از نهی از فحشاء و منکر نیز مهم‌تر است، این است که انسان را به یاد خدا می ‌اندازد که ریشه و مایه اصلی هر خیر و سعادت است، و حتی عامل اصلی نهی از فحشاء و منکر نیز همین «ذکر اللَّه» است. در حقیقت برتری آن به جهت آن است که علت و ریشه محسوب می‌ شود. نتیجه گیری: نمازی خصوصیت بازداری کامل از گناه را دارد که تمام شرایط لازم از جمله حضور قلب را داشته باشد. شاید برخی فکر کنند که نماز آنان دارای تمام شرایط برای حضور قلب نیست و حتی گاهی از گناه دور نیستند، بنابراین با این وجود شخص حتی ممکن است این فکر را نیز داشته باشد که خواندن نماز هیچ فایده‌ای ندارد. ممکن است که شخصی نمازگزار از منکر دور نباشد اما از بسیاری از فحشاها دور خواهد ماند. خواندن نماز نیاز به وضو دارد که این خود دارای ثواب است و همچنین نمازگزار باید به مسائلی همچون پاک بودن لباس توجه کند. غصبی نبودن فرش و لباس نمازگزار از دیگر احکام برای قبولی نماز است، که توجه به این موارد نیز خواه یا ناخواه انسان نمازگزار را از گناه باز می‌ دارد. موفق باشید. #نماز #گناه @khanjanidroos

وَ مَنْ سَاعَاهَا فَاتَتْهُ، وَ مَنْ قَعَدَ عَنْهَا وَاتَتْهُ کسى که به سرعت به دنبال دنيا بدود، به آن نمى رسد و کسى که آن را رها سازد، به او روى مى آورد و از وى اطاعت مى کند. بسيارند کسانى که به دنبال دنيا مى دوند و به آن نمى رسند و بسيارند کسانى که دنيا را رها مى کنند، ولى دنيا به آنها روى مى آورد. چرا که رزاق فقط خداوند است و تقدیر رزق و وسعت و ضیق آن هم تنها به دست اوست. خداوند می فرماید : آیا آنها ندانستند که خداوند روزی را برای هر کس بخواهد، گسترده یا تنگ می سازد؟ تنها اوست که با تقدیر و تقسیم روزی خود بین فقیر و غنی، زرنگ و تنبل، ضعیف و قوی، با فراست و بی کیاست و ... به همه ثابت کرده است که کلید تقدیر روزی در دستان اوست و قدرت و فراست قدرتمندان و زیرکان نمی تواند اندازه ای را که او برای روزی انسان ها معین کرده، افزایش یا کاهش دهد. خداوند می‌فرماید: من کان یرید العاجله عجلنا له فیها ما نشاء لمن نرید ثم جعلنا له جهنم یصلاها مذموما مدحورا ، بعضی‌ها همین زندگی زودگذر را می‌خواهند و برای رسیدن به آن تمام تلاششان را می کنند ، خداوند در این آیه می‌فرماید اين طور نيست که آنها هر چه بخواهند برایشان میسر کنیم، اما به بعضی از آن‌چه می‌خواهند، به اندازه‌ای که خودمان بخواهيم (ما نشاء)، می‌دهيم.هدف از اين تعبيرات، فرو نشاندن آتش حرص و طمع و عشق ديوانه وار به دنياست و گرنه ایمان به تقدیر خداوند و اتکا بر او به معنای ترک تلاش و کار نیست . @khanjanidroos

همین حرص و عشق دیوانه وار به دنیاست که باعث بسیاری از دزدی ها، اختلاس ها، قتل ها، ناراحتی های عصبی و فشارهای روحی در افراد می شود. بسیاری بدون توجه به تقدیرات حکیمانه خداوند و غفلت از آنها و تنها با اتکای به قدرت تدبیر و زور بازوی خود، به این سو و آن سو می دوند و این دوندگی بی حاصل را تا جایی ادامه می دهند که از رمق بیفتند. چون طمع و حرص در آنها حدی ندارد هر چه بدست می آورند باز درصدد ديگری هستند و چون پيوسته به تمايلات نفس متوجه هستند، هر چه تلاش كنند آنها را راضی نمی کند. و حتی با وجود وسعت امکانات ظاهری، باز در تنگی هستند. معيشت ضنک که در قرآن آمده لزوما به معنی فقر و تنگدستی و كمی مال نيست بلكه با وسعت مال و فراوانی امكانات هم شخص اعراض كننده از ياد خدا که فقط به خودش متکی است و همه چیز را در سایه تلاش و تدبیر خود معنا می کند ،دارای معيشت ضنک است. @khanjanidroos

مَنْ أَبْصَرَ بِهَا بَصَّرَتْهُ، وَ مَنْ أَبْصَرَ إِلَيْهَا أَعْمَتْهُ هر کس به دنیا نگاه کند، دنیا او را کور می کند و هر کس با دنیا نگاه کند، دنیا او را بینا می کند. تعبیر ادبی بسیار زیبایی است ،امام در این فراز از خطبه با حرف به یا ، با ، بحث نگاه به دنیا را توضیح داده اند و می فرمایند که اگر کسی به خود دنیا چشم بدوزد، دنيا کورش می‌کند، اما اگر دنيا را ابزاری قرار دهد تا ماورايش را ببيند، بر بصیرتش می‌افزاید. بطور کلی مردم دوگونه به دنیا نگاه می‌کنند، بعضی کور‌کورانه و بعضی با بينایی، آن‌هایی که کورکورانه به دنيا نگاه می کنند، چشم‌شان به همین‌ دنیا و لذت های آن دوخته شده و از آن فراتر نمی‌رود در واقع اینها به دنیا نگاه استقلالی دارند. اما کسانی هستند که به دنيا برای این نگاه می کنند ‌که از اين دنيا چيزهای ديگر را درک کنند، حقایق را بهتر ببینند و به دنبال این هستند که چطور از آن استفاده کنند تا به سعادت برسند. اینها نگاهشان به دنیا نگاه ابزاری است ، این نگاه ضرری ندارد و انسان را کور نمی کند ، بلکه بر بصیرتش هم اضافه می کند. @khanjanidroos

🔻رزق ماه رمضان، خروج از بردگی شهوات است... «ماه رمضان ماهی است که انسان می تواند در آن به "فکّ رقبه" برسد: «مُنَّ عَلَيَّ بِفَكَاكِ رَقَبَتِي مِنَ النَّار». انسان در این ماه باید خودش را از دامهای شیطان و اولیاء طاغوت آزاد کند. ظاهر این دام‌ها شهوات است: «النَّارَ حُفَّتْ بِالشَّهَوَات». حقیقتاً کسی که به سمت این شهوات می رود و دل به این شهوات می بندد، دل به بردگی آنها می‌بندد و آن ها را می‌پرستد. قرآن می فرماید که خودتان را با "اقتحام به عقبه" آزاد کنید؛ و این یعنی هرگاه به محیط ولایت اهل بیت(ع) و به محیط قرآن ورود پیدا کردید، خودتان را نجات داده‌اید. آن چیزی است که رزق ماه رمضان است و آنچه خدای متعال در ماه رمضان تقسیم می‌کند همین چیزها است. @Khanjanidroos

درهای گشوده شکرودعا وتوبه رابه روی خودتان نبندید! غفلت وحماقت ما،درهارامی بندد! "وانرابصارقلوبنا" خدایا دل ماراروشن کن آخرتاکی درودیواردیدن!آدم هارادیدن!کفش ولباس دیدن! "بضیا نظرهاالیک حتی تخرق ابصارالقلوب...." چقدرذلت؟ درهارابکوبیدکه اجابت ومغفرت پشت این درهای گشوده ای است که خداوندبازکرده است: "ماکان الله لیفتح علی عبدباب الشکر ویغلق عنه باب الزیاده....." @Khanjanidroos