حکمت 337 امام علیه السلام فرمود : كسى که دعا ميکند و به دنبال آن تلاش و عمل نميکند، مانند آن است که بی چله کمان تير مياندازد .🌱 امام علیه السلام اشاره دارند به اینکه ،دعا بايد در کنار تلاش و تدبير باشد و دعا به تنهایی نميتواند جای تلاش و برنامه ريزی در زندگی را بگيرد، بلکه مکمل آن ميتواند باشد.به این معنا که ، در زندگی، نبايد تنها به ابزار مادی و يا تنها به عوامل معنوی اكتفا كرد.بايد ديد خود را گسترده تر كرد و برای رسيدن به مقصد، در كنار عوامل مادی از عوامل معنوی هم بهره گرفت زيرا عوامل معنوی مانند دعا و صدقه در استفاده بهينه از ابزارهای مادی و رفع موانع غير قابل پيش بينی بسيار مؤثر هست.🌱 بزرگترين و اصلی ترين علت و انگيزه انسان در زندگی به ترتيب چهار چيز است: اميد، اعتماد، آمادگی، عمل. که در اين ميان اگر ،اميد ، نباشد، عناصر سه گانه ديگر هم تاثیری ندارند، و يكی از عوامل اساسی اميد ساز در انسان ، دعا، هست . اين همه تأكيد و توصيه ای كه اسلام به دعا دارد ، بیانگر اين حقيقت هست كه هيچ وقت راه اميد به زندگی شايسته، بسته نيست و انسان ، وقتی الهی بود ، به بن بست نمی رسد. همچنین ،دعا ،به معنای واقعی ، و توجه به خداوند و گره گشايی خواستن از او در سختی ها ،حركت بخش است و نه تنها ركود نمی آورد كه درست در نقطه مقابل آن قرار دارد.🌱 معنای ،دعا ، این نيست كه برای مثال ، انسان دنبال علم و دانش پزشكی و به طور كلی فعاليت های علمی نرود، بلكه توجه كردن به اين نكته مهم هست كه در حقيقت شفا و تأثير از آن خداوند است و غير او ابزاری بيش نيستند و انسان نبايد از آن غافل باشد چنان كه در داستان حضرت موسی(ع) آمده است. آورده اند كه روزی حضرت موسی ع، برای درمان بيماری خود به سراغ طبيبان بنی اسرائيل رفت و با دارويی كه به وی داده شده شفا پيدا كرد بار ديگر مريض شد و دوباره همان دارو را به كار بست ولی اين بار بهبود نيافت! حضرت موسی ع سر آن را از خداوند پرسيد، پاسخ آمد كه ای موسی! تو در نوبت نخست با اميد به شفای الهی به سراغ طبيب و دارو رفتی و بهبود يافتی، اما اين بار كه دارو را كارساز يافته و از ياد ما غافل گشتی! خوردن دارود برای تو فايده ای نداشت . در واقع دعا، توكل و صبر و مانند آن كه مورد تأكيد فرهنگ اسلامی هست همگی برای زندگی علمی و عملی انسان، پشتوانه هستند تا چراغ اميد و حركت همیشه بدرخشد وگرنه توكل و دعا و صبر كه با حركت و كار توأم نباشد، سودمند نخواهد بود ، به همین خاطر در روايت آمده است: دعای افراد بيكار مستجاب نمی شود.🌱 همه امور و تلاش های علمی و عملی در تأثيرگذاری مستقل نبوده بلكه در طول اراده و خواست خداوند قرار دارند و وسايل فيض و رحمت او هستند. از اين رو هم بايد از هيچ كوششی در زندگی دريغ نكرد و هم از توكل و دعا و ياد خدا غفلت نورزيد كه اين دو، یعنی علم و عمل، دعا و نيايش، در كنار هم ، رسیدن به هدف های زندگی را ساده كرده و سرعت می بخشند. پس ،دعا يعنی بسيج نيروها برای رسيدن به هدف،وحرکت با توکل بر خدا،و نترسیدن از مشکلات، که اين چنين دعایی ، حرکت آفرين است وکمک خوبی برای رسيدن به مقصود است،حال اگر ما تفسير انحرافی از دعا داشته باشيم ،مشکل از ما است نه از دعا. یاابن آدم کیف تطمع فی العباده مع الشبع ،وکیف تطلب جلا ئ القلب مع کثره النوم ،وکیف تطمع فی الخوف من الله تعالی مع خوف الفقر وکیف تطمع فی مرضات الله تعالی مع احتقارالفقرا والمساکین ؟ ای فرزند آدم چگونه برعبادت خدا طمع داری باوجودسیری وچگونه جلاونورانیت دل را انتظار داری باخواب زیاد ! وچگونه ارزوی ترس از خدا داری باوجود ترس ازفقر وچگونه در خشنودی خدا طمع داری در حالی که فقرا ومساکین را حقیر می شماری؟! حدیث قدسی از سلسله مباحث اخلاقی آیت الله مجتهدی @Khanjanidroos

✅متاسفانه در قلبم احساس نشاط و معنویت نمیکنم .در چند سال قبل در دوره ای حق تعالی توفیق تحجد های شبانه را عنایت فرمودند و آن حالات بقدری شیرین و لذید بود که زبان از بیان آن قاصر است . اما متاسفانه الان آن حالات را ندارم و فقط نماز و دعارا بجا می آورم اگر برای این مشکل راه حل یا دکری وجود دارد بفرمایید. ✅✅نخست بايد دانست انقباض و انبساط روحي لازمه زندگي دنياست و به هر مقدار انسان در ابتداي سير الي الله قرار داشته باشد حالت انقباض و انبساط روحي او بيشتر خواهد بود تا آنجا كه پيامبر اسلام(ص) براي جبران انقباض روحي خود روزانه 25 بار يا 70 بار استغفار داشت علاوه بر اين كه حالت انقباض و انبساط، جلوه اي از «وصل و هجران» و «خوف و رجا» مي باشد كه لذت ارتباط با خداوند را دو چندان مي كند و به سير معنوي انسان عمق بيشتر مي دهد به همين جهت گفته شده است «ولاء و بلا» در دنيا براي اوليا خدا قرين همديگر مي باشد. در نهج‏البلاغه از اميرالمؤمنين(ع) نقل شده: «ان للقلوب شهوه و اقبالا و ادبارا» بنابراين قلب انسان گاه اقبال به خدا و معنويات دارد و گاه پشت مى‏كند. در اين رابطه فرموده‏اند: در هنگام اقبال دل به مستحبات و مندوبات بپردازيد و در صورت ادبار به واجبات اكتفا كنيد. البته هر قدر انسان مجاهده نفس بيشترى كند و با خدا و قرآن و اهل‏بيت(ع) انس بيشترى گرفته و دل از هواهاى نفسانى تخليه كند به تدريج اقبالش بيشتر شده و به صورت ملكه راسخه در مى‏آيد. آن گاه است كه در همه حالات به ياد خدا و متوجه اوست و هيچ چيز نمى‏تواند او را از محبوب حقيقى باز دارد. اين همان حالتى است كه ازآن تعبير به «نماز دائم» شده است. راه اصلي رسيدن به لذت عبادت، كسب صلاحيت در خود و جلب رضايت خداوند است. شما در حقيقت مي خواهيد از صحبت با خداي متعال لذت ببريد. در اين صورت بايد به خداوند نزديك شويد. وقتي انسان در خودش با خودسازي صلاحيت ايجاد مي كند و با انجام وظايف ديني و ترك گناه به خداي متعال نزديك مي شود، آنگاه خداوند هم به او نزديك مي شود و لذت ملاقات و سخن گويي با خودش را به بنده مي چشاند. چيزي كه مانع لذت بردن ما از نماز و عبادت است، دوري از خدا است. گناه بزرگترين مانع است. حب دنيا و لذت بردن افراطي از دنيا مانع است. حواس پرتي در نماز و عبادت يكي از موانع است. ما دو نوع لذت داريم. لذت هاي دنيوي و مادي، لذت هاي معنوي. اين دو نوع لذت در مقابل هم قرار دارند. اگر كسي بخواهد از معنويت لذت ببرد، بايد از دنيا دور و به خدا نزديك شود، وقتي ما با گرايش افراطي به دنيا و لذت هاي آن از خدا دور مي شويم، نتيجه طبيعي آن اين است كه ديگر از انس با خدا و قرب به او لذت نمي بريم. مهم اين است كه بدانيم خود خداي تعالي است كه بايد به ما نزديك شود و لذت خويش را به ما بچشاند. لذت خدا بدست آوردني نيست. ما تنها مي توانيم در خودمان صلاحيت ايجاد كنيم. ظرفيت ايجاد كنيم براي اينكه خداي متعال از ما راضي و خشنود شود و به ما نزديك گردد و لذت خويش را به ما بچشاند. اوج لذت بستگي به اوج عبادت و عشق انسان به خداوند دارد. عرفا و اولياي خدا چون در اوج بندگي و عبادت و رياضت بودند، بيشترين لذت را از خداي متعال مي بردند، آنچنان كه حاضر نبودند حتي يك لحظه از اين حالات خود را با تمام دنيا عوض كنند. كسب صلاحيت در اثر تحصيل رضايت الهي و در پي آن عبادت عاشقانه خداي متعال انسان را به اوج لذت از عبادت و مناجات با خداوند مي رساند. براى حضور قلب در نماز و دعا و ا يجاد زمينه هاي لذت بردن از عبادت از راه‏هاى زير استفاده كنيد: 1- دقت در انجام مقدمات نماز، مانند وضوى با معنويت، انجام مستحباتى چون اذان، اقامه و... در كتاب‏هاى حديث آمده است: شخصى از پيامبر(ص) درخواست كرد كه راهى به او بنماياند تا حضور قلب بيشترى در نماز پيدا كند حضرت او را به شاداب گرفتن وضو فرمان دادند. بنابراين وضوى شاداب و با آداب خود در حضور قلب انسان در نماز مؤثر است. 2- گزينش مكان مناسب، دورى ازجاهاى شلوغ و پر سر و صدا و پرهيز از هر آنچه كه موجب انحراف توجه از خداوند شود. 3- گزينش وقت مناسب و تا آن جا كه ممكن است اول وقت خواندن نماز. 4- تا حد امكان در مسجد و با جماعت نماز خواندن و دعا كردن (به ويژه در جماعاتى كه بعد معنوى بيشترى دارد). 5- نماز را با طمأنينه و دقت در مفاهيم و معانى آن خواندن و دعا را با توجه به عظمت خداوند و كوچكي خود به جا آوردن. 6- در نماز در حال ايستاده به مهر نگريستن و در ركوع پايين پا و در تشهّد به دامن خود نظر نمودن.7- تخليه دل از حب دنيا و امور دنيوى وآن را مالامال از عشق خدا ساختن. توضيح: ذهن انسان همواره متوجه چيزى است كه به آن عشق مى‏ورزد؛ اين كه ما در نمازهايمان همواره به فكر مسائل ديگر هستيم، به خاطر تعلق شديد نفس به دنيا و حب آن است. اما آن كه عاشق حق شد، در هر حال و در هر كارى به ياد خدا خواهد بود به طورى كه گويی در نماز ست.

8- توجه به اين كه مبدأ و منتهاى انسان خداوند است وآنچه در اين بين است براى امتحان آدمى و ابزارى جهت رشد و كمال اوست. 9- ضبط قوه خيال. یعنی اگر در بین نماز حواستان پرت شد، به محضی که متوجه شدید، دوباره توجه کنید و سعی کنید تمرکز داشته باشید. اگر چندين مرتبه در ايام متوالى چنين كند، كم‏كم ذهن عادت خواهد كرد. 10- توجه به عظمت و هيبت پروردگار و فقر و فاقه خود. روشن است اگر آدمى بداند با چه بزرگى روبه‏رو است و خود در مقابل او هيچ بلكه عين احتياج و فقر و فاقه است، با تمام وجود و ذهن و انديشه خاضع خواهد گرديد. 11- قبل از عبادت انسان خود را مستعد و مهيا سازد؛ يعنى، قدرى به خود تلقين كند من در صدد نيايش و نماز هستم و سعى كند افكار متفرق را از ذهنش دور كند. 12- حتى الامكان در بهترين وقت عبادت كند؛ مثلاً، با كسالت - خستگى و خواب آلودگى - وارد نماز نشود. «لاتقربوا الصلوة و انتم كسالى». 13- در حين عبادت مصمّم بر مراقبت باشد و اگر احياناً افكار ديگرى به او هجوم آورد، همين كه متوجه شد، سعى كند خود را از دام آن افكار برهاند. يكى از اولياى خدا توصيه‏ نموده‏اند كه مدتى قبل از شروع نماز حداقل 15 دقيقه به حسابرسى و تخليه درون بپردازيد و به صورت ارادى عوامل پريشانى خاطر را تعديل بخشيد. با گفتن ذكر هاي مستحبي و دعاهاي افتتاح نماز و استغفار خود را براى نماز مهيا سازيد. همانگونه كه گفته شد حضور قلب در حال نماز و دعا و مناجات با قاضي الحاجات يكباره و به طور ناگهاني حاصل نمي گردد، بلكه نيازمند صبر و حوصله و تأني است و بايد با نفس مانند كودكي نوآموز مدارا كرد و به تدريج و با آهستگي آن را مهار و رام نمود و آن را متوجه نمود. بنابراين بايد از مقدار بسيار كم شروع كرد و به تدريج بر ميزان تمركز و توجه و حضور قلب افزود. مثلا بايد تمركز را از 5 دقيقه شروع كنيد و قبل از نماز و دعا تصميم جدي بگيريد در اين 5 دقيقه حتما حواستان جمع باشد و به اطراف توجهي نكند، پس از موفقيت در پنج دقيقه بايد حدود يك ماه بر روي آن كار كنيد و هنگامي كه متوجه شديد بر اين مقدار توجه و حضور تسلط يافته ايد آن را به ده دقيقه افزايش دهيد و همين طور كم كم بر وسعت آن بيفزاييد تا انشاءالله در تمام اوقات نماز و دعايتان حضور قلب و تمركز را داشته باشيد. مطالعه كتاب‏هايى همچون «آداب الصلوه» يا «پرواز در ملكوت امام خمينى» و «اسرار الصلوه» مرحوم ميرزا جواد آقا ملكى بسيار نافع است. @Khanjanidroos

✅با تسبیح... با تسبیح، تو دیگر گله‌ای از تقدیر نخواهی داشت و همراه هر قدر و اندازه‌ای به تکلیف و دستورات روی خواهی آورد و دیگر چشم به دارایی و شکوفه‌های زندگی دنیا نخواهی کشید و فتنه‌ها را خواهی شناخت و به رزق خدا روی خواهی انداخت. @Khanjanidroos

راه تقويت اعتقاد چيست؟ مثلا پيامبر ميگه اگر سوره حمد هر بيماري رو شفا ميده و از طرفي شنيدم اگر بيمار ما با دعا و مثلا سوره حمد شفا پيدا نميكنه چون ما اعتقاد نداريم! ✅✅همانطور که فرمودید یکی از مهم ترین نکاتی که در آداب دعا ذکر می شود، داشتن اعتقاد و باور و امیدواری به اجابت و قبولی از جانب خداوند می باشد كه بسیار مورد تاکید قرار گرفته است: پروردگارتان اين دعوت را كرد كه مرا بخوانيد تا شما را استجابت كنم نا اميدي از رحمت خداوند را صفت كافران مي داند. از نااميدي نهي مي كند:« از گشایش خدا نوميد مشويد، كه جز گروه كافران از گشايش خدا نوميد نمیشوند» شرط استجابت دعا توجه به اين معناست كه با همه تلاش هائي كه انسان در راه رسيدن به مطلوب خود انجام مي دهد و با تمام اميدهائي كه براي رسيدن به خواسته خود از جانب ديگران دارد. اما قلبا معتقد است كه همه راه هائي كه وجود دارد، اسبابي است كه خداوند متعال فراهم نموده است . باور دارد كه در نهايت از هر راهي كه به مطلوب خود برسد، مسبب اصلي كه فراهم كننده راه ها بوده، خداوند متعال است. هنگام دعا از همه اميدهائي كه به ديگران دارد، خود را متوجه خداوند مي كند. تنها از او توقع اجابت دارد. به همين خاطر تنها شرط اجابت دعا قطع اميد قلبي از ديگران و درخواست محض از خداوند مي باشد. خداوند قطعا دعاي انساني را كه به او اميدوار است و اعتماد دارد، اجابت مي كند اما نبايد از اين نكته غافل شد كه معناي اجابت خداوند، توجه به بنده و درخواست او مي باشد، اما نتيجه اجابت دعا هميشه دادن خواسته انسان نيست ، زيرا خدا حكيم است و نسبت به بنده خود دلسوز ترين فرد است . هميشه مصلحت و عاقبت و سعادت او را در نظر دارد. اگر خواسته و درخواست فعلي او مانع رشد حقيقي نباشد ،به آدمی عطا مي كند . اگر صلاح او در تاخير در اعطا باشد، اجابت را به تاخير مي اندازد اما اگر به هر دليلي مصلحت او نباشد،در مقابل دعا خداوند، بدي و مانعي يا بلائي را از سر راه او بر مي دارد . اگر بلا و يا بدي و مانعي نبود ، دعا را در قالب پاداشي عظيم براي قيامت او ذخيره مي كند .هر سه اين موارد اجابت دعا محسوب مي شود. @Khanjanidroos

✅مدتيه خيلي افسرده شدم از هيچ چيزي شاد نميشم خسته شدم از زندگي هيچ کسي رو ندارم به هيچ کدوم از چيزاي که ميخوام نرسيدم نميدونم چيکار کنم هميشه ترس از مرگ دارم هميشه ذهنم درگير اين چيزاس ومشکلات زندگي هرکاري ميکنم نميتونم بهشون فکر نکنم يه راهي بهم نشون بديد هميشه توخونه ام وهيچ سرگرمي ندارم ؟ ✅از مطالبی که بیان کردید روشن است که شرایط مطلوبی ندارید و با مشکلات رنج آوری مواجه هستید. انشاء الله که این شرایط برطرف می شود. ضمن اینکه لازم است در این زمینه با روانشناس مشورت کنید، در صورتی که افسردگی شدید باشد لازم است با مراجعه به روانپزشک دارو نیز مصرف کنید. کسی که گرفتار افسردگی می شود نگاهش نسبت به خود، دنیا و آینده منفی است. بنابراین باید اضلاع سه گانه این مثلث شوم شکسته شود. سعی کنید قدری مهربانتر با خود باشید و برای ساختن زندگی به اندازه کافی به خود فرصت دهید. در آینده زندگی نکنید و در گذشته نیز متوقف نشوید. توجه داشته باشید که شرایط روانی شما هرچند ناخوشایند است اما قابل تغییر و درمان است. افسردگی مانند سرماخوردگی یکی از شایع‌ترین بیماری‌های روانی است که انسان بارها به آن مبتلا شده و درمان می‌شود. در کنار این توصیه ها ضرورت دارد تا از تنهایی و بیکاری اجتناب کنید زیرا تنهایی و بیکاری انگیزه را از شما می گیرد و باعث تشدید این وضعیت می شود. بنابراین با برنامه‌ریزی میزان ارتباط خود را با خانواده، دوستان، اقوام و...بیشتر کنید. حتما موضوعاتی مانند کلاس‌های آموزشی، هنری، ورزشی را با جدیت پیگیری کنید. اگر منتظر این باشید که حالتان بهتر شود و بعد این کارها را انجام دهید بدانید که اشتباه می کنید زیرا ممکن است رفته رفته این وضعیت بدتر شود.بنابراین خود را ودار به انجام امور مورد علاقه کنید. اما برای شروع خیلی به خود سخت نگیرید و با سرعت و شتابی ملایم فعالیتهای اجتماعی و...را دنبال نمائید. تفریح و مسافرت و نیز خنده برای بهبود روحیه شما ضرورت دارد. در کنار این موارد نیاز است نسبت به خود قضاوت مثبتی داشته باشید و روزانه نقاط قوت و موفقیتهای خود را مرور کنید. از زندگی در گذشته خودداری کنید و به اینده امیدوار باشید. در عبارات شما چند کلمه که حاکی از خطاهایی در سطح تفکر شماست دیده می‌شود. این خطاها باعث ایجاد و تشدید افسردگی هستند. مثلا گفته‌اید: «از هيچ چيزي شاد نميشم»؛ «هيچ کسي رو ندارم»، «به هيچ کدوم از چيزاي که ميخوام نرسيدم». این جملات یعنی شما جنبه‌های مثبت زندگی را به حساب نمی‌آورید یا از آن‌ها غافل هستید. پس برای اصلاح این تفکر اشتباه بایستی بر روی یک برگه چیزهایی که شما را شاد می‌کنند یادداشت کنید و به چیزهایی که در زندگی به آن‌ها دست یافته‌اید، هر چند کم و جزئی اشاره کنید. @Khanjanidroos

🌸خوشحالی هر کسی خوشحالی را به گونه ای تعریف می کند واقعاً خوشحالی چیست؟ خوشحالی یعنی توانمندی بالای ما در شکیبایی و استقامت در برابر سختی ها. خوشحالی یعنی اطمینانی درونی به این که درد و رنج و سختی و بیماری و مرگ جزء لاینفک زندگی ست؛ اما هیچ کدام از آنها نمی تواند مرا از پا بیاندازد. خوشحالی یعنی میل به زندگی علی رغم علم به فانی بودن همه چیز! خوشحالی یعنی در سختی ها لبخند زدن! خوشحالی یعنی آگاهی از توانمندی بزرگ ما برای به دوش کشیدن مشکلات. خوشحالی یعنی بعد از هر زمین خوردن همچنان بتوانیم بلند شویم، بعد از هر گریه همچنان بتوانیم بخندیم و لبخند بر لب دیگر همنوعان بیاوریم. خوشحالی یعنی حضور کامل ما در هستی، خوشحالی یعنی همچون رودجاری بودن و در حرکت بودن، عبور کردن و به عظمتی بی پایان چشم دوختن خوشحالی یعنی توانایی ما به گفتن یك آري بزرگ به زندگي! @Khanjanidroos 🌷❤️🌷❤️🌷❤️🌷

تلاوت ملکوتی سوره مریم توسط علامه طباطبایی. با این تلاوت دل آدم از جا کنده میشه⬆️😞 @Khanjanidroos

*تکان دهنده ترین جمله حضرت امیرالمؤمنين* *جمله زیر ازامیرالمومنین علی علیه السلام در یکی از دعاهاي نهج البلاغه نقل شده است*: *"اللهم اجعل نفسی اول كريمة تنتزعها من كرائمی"* *"خدایا کاری کن که از چیزهای ارزشمند زندگی،جانم اولین چیزی باشد که از من می گیری"* *یعنی نکند قبل از اینکه جانم را بگیری، شرفم،انسانيتم،عدالتم،و....گرفته شده باشد و تبدیل به یک تفاله ای شده باشم که تو جانم را می گیری* * و معني آن، همان جمله معروف است که از مرحوم بهجت نقل شده : ما آمده ایم تا زندگی کنیم و قیمت پیدا کنیم،نه اینکه به هرقیمتی زندگی کنیم.* @Khanjanidroos

نقطه اشتراک عرفان‌های کاذب ✅آنچه تحت عنوان «عرفان‌های کاذب» در کشور ما یاد می شود، از یک جنس نیستند. ✅بخش قابل توجهی از جریان‌های مذبور از درونمایه عرفان‌های شرقی بهره می‌برند که اگر چه با ادیان توحیدی تفاوت بنیادینی دارند اما به طور کلی این جریان‌ها مدعی‌اند اساساً با دین و شریعت افراد کاری ندارند و یک فرد می‌تواند در عین اینکه مسلمان است هندو و یا دیگر جریان‌های فرقه‌ای باشد. ✅نکته دیگر بی‌قیدی آموزه‌های این عرفان‌ها در قبال پایبندی به دستورهای ظاهری و شریعت ادیان است. ✅جریان های مذکور عموما از شریعت خاصی که شاید از نگاه برخی دست و پاگیر باشد استفاده نکرده و به اصطلاح از اینکه به امور ظاهری بپردازند پرهیز می کنند. از این رو برای برخی گروه‌ها و اقشار سست ایمان که پتانسیل زیادی برای شریعت‌گریزی دارند جذاب هستند. #عرفان‌های_کاذب @Khanjanidroos

یکی از خطرات #فرقه‌های_انحرافی روند شست‌و‌شوی مغزی درون #فرقه‌ها، به آرامی و تدریجی صورت می گیرد و در آن تلاش می‌شود فرد، جهان‌بینی خود را عوض کرده و به شرایطی که فرقه برای او در نظر گرفته، تن دهد. #شستشوی_مغزی به این معناست که تحت شرایط خاص، فرد ناخودآگاه وادار به #تبعیت از اندیشه یا خواسته‌های افراد دیگر می‌شود و تغییرات عمده‌ای در باورها و در نتیجه، رفتارهای وی به وجود می آید. #مغزشویی و تبعیت محض افراد از سرکردگان فرقه‌ها، در نهایت منجر به ایجاد هویت جدید درون #فرقه‌ای می‌شود که طی آن، فرد از خانواده و محیط اطراف خود جدا شده و تمامی امور ریز و درشت خویش را به #تشکیلات درون فرقه واگذار می‌کند. @Khanjanidroos

اهداف #عرفان_های_کاذب #اول؛ رسیدن به عرفان و سیر و سلوک این هدف در عرفان های کاذب، به شکلی مطرح می شود که گویا از راه آنها بدون تلاش و کوشش و علم و دانش و بدون زحماتی که اهل سیر و سلوک می کشند، می توانید به نتیجه برسید. آنها نوعی رانت خواری معنوی را پیش می کشند و می خواهند راه میانبر یا بهتر است بگوییم زیرآبی رفتن عرفانی را آموزش دهند. نمونه : عرفان حلقه #دوم، رسیدن به قدرت های ماورائی برخی از عرفان های کاذب مدعی هستند که می توانند شما را به قدرت های خارق العاده برسانند، مثلا درمانگری ، برون فکنی روح از بدن، اطلاع از امور پنهان، یا دیدن و شنیدن مسائل عجیب و غریب، بیرون کردن جن از کالبد خود یا دیگران و.... این دسته از شبه جنبش های معنوی را «فراروانشناختی» می نامیم. نمونه : عرفان حلقه و یوگای پیشرفته #سوم، بهبود وضعیت روانی و رفتاری این دسته از شبه جنبش های معنوی که می توانیم آنها را روانشناختی بنامیم، بر اساس مطالب شبه علمی که نه در روانشناسی علمی مورد تأیید است و نه در علوم دیگر و نه از نظر عرفان و علوم دینی قابل قبول است، مدعی می شوند که می توانند به شما کمک کنند تا به آرامش، شادی، موفقیت، بهبود روابط بادیگران، جذابیت و .... برسید. البته طبیعی است که در بین تکنیک ها و راهکارهایی که ارائه می دهند، مواردی هم هست که تا حدودی اثربخش است و می تواند پوشش دهنده و توجیه کننده ادعاهای واهی معنوی آنها باشد. نمونه : قانون جذب. ✅در معنویت حقیقی هدف اصلی شکوفایی استعداد نامحدود روح است. استعدادی که فقط در ارتباط با خداوند شکوفا می شود و نتایجی نظیر سلامتی، شادی، آرامش، نیرومندی و قدرت اراده، موفقیت، جذابیت و .... را به دنبال دارد. این همه هیچ گاه هدف معنویت حقیقی نیست، اما دستاوردها و نتایجی است که در اثر زندگی معنوی به دست می آید. @Khanjanidroos

✅چطور میشود بر ضعف و ناتوانی در بخشش دیگران غلبه کرد؟ ✅✅برای بسیاری از ما گذشتن و بخشیدن کاری بسیار سخت و گاه غیرممکن است، در صورتی که برای بعضی دیگر چندان هم سخت نیست و می توانند به راحتی دیگران را ببخشند و اشتباهاتشان را فراموش کنند. در واقع وقتی از بخشیدن دیگران خودداری می کنیم ترجیح می دهیم به جای آنکه گامی در جهت بهبود اوضاع برداریم، در گذشته و مشکلات آن باقی بمانیم و همواره دیگران را سرزنش کنیم. هنگامی هم که نمی توانیم خودمان را ببخشیم ماندن در احساس گناه را ترجیح می دهیم و بدین ترتیب در شرایط روحی بدی قرار خواهیم گرفت. ✅✅ بخشش چیست؟ بخشیدن، فراموش کردن و ازخودگذشتگی نیست و با تحمل کردن افرادی که ما را رنجانده اند فرق دارد. شما مجبور نیستید دیگران را ببخشید ولی هنگامی که بدانید اگر از اشتباهات دیگران بگذرید و به آنها نچسبید، چقدر آرامش بیشتری دارید، هرگز کینه توزی، خشم و قهر را انتخاب نمی کنید. فراموش نکنید که بخشیدن نشانه عزت نفس بالای شماست. بخشیدن، فراموش کردن و رها شدن از احساسات شدیدی است که به حوادث گذشته مربوط می شود. وقتی نمی توانیم دیگران را ببخشیم، خود را فردی فراموش شده، مأیوس و ناتوان می دانیم. در واقع ما نمی توانیم منکر اشتباهات خود شویم؛ اما می توانیم رفتار خود را تغییر دهیم تا شرایط مطلوب تر و آینده بهتری را به خود نوید دهیم. ✅در واقع بخشش، آمادگی برای رهایی از رنج های گذشته و تصمیمی است برای پایان دادن به مشکلاتی که از گذشته با خود داریم. البته در بخشی از وجود ما این باور وجود دارد که می توانیم آرامش فکرمان را با پیروی از نفرت، خشم و رنج به دست آوریم و همواره حساب و کتاب های عادی داشته باشیم و دچار حالاتی مانند کینه، نفرت و خشم شویم. بدین ترتیب نمی توانیم آرامش داشته باشیم. بخشش می تواند ما را از زندانی که با ترس و غضب در ذهن خود ساخته و بر خود تحمیل کرده ایم رها کند. ✅✅✅ همه ما می رنجیم برای همه ما پیش آمده که بارها و بارها از دیگران رنجیده ایم. بعضی از رنجش ها کوتاه و گذراست و می توان آنها را زود فراموش کرد؛ اما هنگامی که احساس می کنیم کسی عمیقا آزارمان داده است به مرحله دشواری می رسیم؛ آیا باید بگذاریم این رنج در وجودمان بماند و شادمانی ما را با خود ببرد یا باید از معجزه بخشش برای التیام زخم هایمان بهره مند شویم؟ اما اگر بخشش، دردی را که ما در وجود خود احساس می کنیم و عذابمان می دهد درمان می کند، دلیل خوبی داریم که بتوانیم دیگران را ببخشیم. البته این طبیعی است که بعضی ارتباطات باید قطع شوند و بعضی موقعیت ها باید تغییر کنند و این شاید ناراحت کننده به نظر برسد. در واقع گاهی اوقات نمی توانید مطمئن باشید که آیا قربانی یک حادثه غیرقابل اجتناب هستید یا به شکل ناعادلانه ای آزرده شده اید. شاید لازم باشد برای تشخیص نوع رنجش هایتان بیشتر دقت کنید تا بتوانید تفاوت دردی را که از حساسیت های خودتان به وجود می آید با رنجی که به خاطر دیگران احساس می کنید، تشخیص دهید. امروزه پزشکان معمولا بیماران خود را نسبت به عوارض جانبی و خطرناک داروهایی که استفاده می کنند، آگاه کرده و بیماران نیز با احساس مسئولیت بیشتری نسبت به سلامت خود اشتیاق زیادی برای مطالعه و کسب اطلاعاتی در زمینه آثار منفی داروهایی که مصرف می کنند نشان می دهند. باید توجه داشت افکار ناراحت کننده ای که به ذهن خود وارد می کنیم نیز عوارض منفی زیادی بر سلامت ما دارند. بنابراین اگر می خواهیم خود را از فشار و ناراحتی های ناشی از درد و رنج ها رها کنیم باید مراقب افکارمان باشیم. همانطور که در مورد داروها و تأثیرات جانبی آنها بر جسم خود مواظب و حساس هستیم، تأثیرات جانبی و مخاطره آمیز نبخشیدن و کینه داشتن از دیگران و افکار منفی می تواند آثار بسیار بدی بر سلامت جسمانی و روانی ما بگذارد. برای مثال می توانیم به این امراض و ناراحتی ها بر اثر نبخشیدن اشاره کنیم؛ سردرد، کمردرد، زخم معده، اضطراب، بی خوابی و ناامیدی. بسیاری از ما برای درمان بیماری های جسمانی خود همیشه در حال مصرف دارو هستیم، درحالی که برای افکار بیماری زایی که به ذهن خود وارد می کنیم هیچ انتخاب و گزینشی نداریم و اجازه می دهیم حتی چیزهایی که سلامت جسم مان را تهدید می کنند به راحتی وارد ذهنمان شوند. ✅❌❌اما چگونه از ابتلا به این بیماری ها جلوگیری کنیم و کدام دارو قوی ترین بوده و بیشترین اثر را برای شفای افکار بیماری زا دارد؟ "بخشش" پاسخگوی تمام این سؤالات است زیرا قوی ترین و شعف انگیزترین دارو محسوب می شود و قدرت رفع تمام این علائم و بیماری ها را دارد. @Khanjanidroos