✅مادام كه ما خود را با اصحاب حسين مقايسه نكنيم و... استاد #علی_صفایی ره حرف من امشب اين است كه ما چه مى‌خواهيم و براى اين خواسته تا چه قدر غرامت مى‌دهيم و بار برمى‌داريم. حرف من اين است كه اگر ما به ضرورت دين رسيده‌ايم و از مذهب حداقل گذشته‌ايم و دين را تنها راه مى‌دانيم و حكومت را جز براى خدا نمى‌شناسيم كه «إِنِ‌ الْحُكْمُ‌ إِلاّ لِلّهِ‌»، ١ اگر ما به حكومت محمد و على و حكومت اسلام معتقديم آيا اين اعتقاد، صف و قتال با شرق و غرب و اژدهاى زرد را به دنبال نمى‌آورد؟ و آيا اين درگيرى تهيه مقدمات و تحمل تبعاتش را نمى‌خواهد؟ مى‌خواهند كه مرا راه بدهند و مى‌خواهند كه مرا بپذيرند. من از چه كسى دستور گرفته‌ام و با چه اعتقادى گره خورده‌ام‌؟ آيا مى‌توانم به خاطر دروغ،به خاطر ضعف،به خاطر انحراف و گرفتارى‌هاى مسؤولان و غيرمسؤولان از راه چشم بپوشم و آيا مى‌توانم به خاطر شكست اين‌ها،به زمين بچسبم و از مكر آمريكا و قدرت او از ولى بمانم و حتى در برابر او صف بكشم. مادام كه ما نگاه تطبيقى برخويش نداشته باشيم، حقايقى تاريخى هرچند كه احساس ما را سرشار كند و يا ما را مشغول كند و سرگرم نمايد،براى ما عبرت و آموزگار نخواهد بود. مادام كه ما خود را با اصحاب حسين مقايسه نكنيم و رنج‌هاى حقير و ترس‌هاى حقير و آرزوهاى حقير و عذرهاى بدتر از گناه و توجيه‌هاى حقير خود را با آن‌ها نقادى نكرده باشيم و از آن حجت‌ها درس نگرفته باشيم، نه آن‌ها و عظمت شان را مى‌شناسيم و نه خود و حقارت‌مان را. @khanjanidroos

روایت رهبر انقلاب از ماجرای شهادت حضرت علی‌ اکبر (ع) @khanjanidroos

مگر می شود اصحاب امام حسین(ع) شویم؟ یک سوال جدی که برای ما مطرح است این است که می شود ما ملحق به اصحاب حضرت سیدالشهدا علیه السلام شویم؟ چند عبارت در زیارت عاشورا است که از آن این طور استنباط می شود که این راه برای ما هم باز است. همه ما اگر این راه را دنبال کنیم به مسیری می رسیم که زهیر و حبیب و ... رفتند. .... یک راهش این است که بگوییم من را در دنیا و آخرت با سیدالشهدا علیه السلام قرار دهد. می شود انسان جوری تبعیت از امام حسین علیه السلام کند که سایه امام حسین علیه السلام شود. این سفر و همراهی یک شرط اولیه دارد و آن هم این است که آدم با خودش نباشد. خدا در قرآن می فرماید: شما هر کجا باشید خدای شما با شما است. هجرت از خود، راه رسیدن به خدا آدم وقتی توجه به خود می کند این توجه به خود، حجاب می شود و نمی شود دیگر خدا را ببیند. شرط رسیدن به خدا این است که آدم از خودش هجرت کند. آدم تا با خودش است با خدا نیست. هر وقت توانستیم پا روی نفسمان بگذاریم و از خودمان هجرت کنیم می توانیم به مقصد برسیم. در دعای ابوحمزه می فرماید: خدایا هر کسی به سمت تو کوچ کند مسافتش نزدیک است. راحل یعنی کوچ کننده. مسافر مسافرت می رود ولی دل به پشت سرش دارد. اما کوچ نشین وطنی ندارد و همه وطنش پیش رو است. اگر راحل الی الله شد و تعلقاتش را پشت سر انداخت پیروزی اش نزدیک است. عمل و فکر و آرزوهایمان نمی گذارد به خدا برسیم. یکی از ملحدین زمان امام صادق علیه السلام آمد و گفت: این خدایی که از او صحبت می کنید چرا خودش نیامد خودش را آشکار کند و پیامبرش را فرستاده است؟ خودش چرا غایب شد؟ حضرت فرمودند: تو نمی بینی چرا می گویی وجود ندارد؟ آن چیزی در تو تصرف می کند و وقتی غصه دار هستی خوشحال می شوی خودت که نیستی؟ پس او کیست که تو را تصرف می کند؟ خدایی که از خودت به خودت نزدیک تر است را نمی بینی؟ یکی از شاگردان علامه طباطبایی از ایشان سوال کرد شما اینقدر حرم امام رضا علیه السلام می روید از امام رضا علیه السلام چه دارید؟ ایشان فرمود: خیلی چیزها امام رضا علیه السلام به من عنایت کرده اند. یکی از چیزهایی که به من عنایت کرده اند این است که صدای تسبیح موجودات را می شنوم و خوابم نمی رود. اگر کسی خوب گوش دهد می فهمد کسی که این ها را تسبیح می دهد حضرت علی علیه السلام است. اگر کسی دقت کند می فهمد آن کسی که به عالم تسبیح می دهد امام زمان عجل الله تعالی فرجه هستند. امام تسبیح می گوید که کائنات تسبیح می گویند. اگر کسی از خودش هجرت کرد و به امامش رسید هر کجا را که نگاه کند امام زمانش را می بیند. ولی وقتی آدم از خودش هجرت نمی کند می گوید امام زمان عجل الله تعالی فرجه غایب است. پس می شود که انسان با امام حسین علیه السلام باشد. شرطش این است که از خودش هجرت کند. توجه آدم به خودش بالاترین گناه است. ما نه فقط می توانیم با امام حسین علیه السلام هم مسیر شویم، بلکه می توانیم دیگران را هم با امام حسین علیه السلام همراه کنیم. این جمله بعدی زیارت عاشورا است که می فرماید: «وَ اَسْئَلُهُ أَنْ یُبَلِّغَنیِ الْمَقامَ الْمَحْمُود لَکُمْ عِنْدَاللّهِ.» از خدا می خواهم که مرا به مقام محمود شما برساند. مقام محمود، مقام شفاعت و دستگیری است. شفاعت همین طور نیست که هر کسی از راه برسد خدا او را شفاعت کند. برای کسانی است که یک عهد و قراری با خدا دارند. «لَا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا» آن هایی که عهدی با خدا بستند آن ها می توانند شفاعت کنند. سیدالشهدا علیه السلام از آن کسانی است که دارای مقام شفاعت است. یک زیارتی امام حسین علیه السلام دارند که مرحوم محدث قمی آورده است یک جمله اش این است: «اَشْهَدُ اَنَّ دَمَكَ سَكَنَ فِي الْخُلْدِ» به امام حسین علیه السلام عرض می کنیم که من شهادت می دهم که خون شما در این عالم قرار نگرفت. سنی و شیعه این روایت را نقل کرده اند که ابن عباس می گوید رسول خدا صلی الله علیه و آله را در خواب دیدم که روز عاشورا شیشه ای در دست داشتند و از ایشان پرسیدند این چیست؟ حضرت فرمودند: این خون فرزندم حسین علیه السلام است. آن را در عرش الهی می برم. «وَاقْشَعَرَّتْ لَهُ اَظِلَّةُ الْعَرْشِ، وَبَكى لَهُ جَميعُ الْخَلائِقِ» همه مخلوقات الهی برای امام حسین علیه السلام گریستند و آسمان ها و زمین هفت گانه برای تو گریستند. همه هفت آسمان بر او گریستند. هر مخلوقی که در آسمان ها و زمین و بین آن ها است برای تو گریسته است. مخلوقاتی که ما می بینیم و نمی بینیم برای تو گریستند. آن هایی که در بهشت هستند و در جهنم هستند هم برای تو گریه کردند. فقط دو جمعیت را استثناء کرده است که اهل بصره و شام هستند. @khanjanidroos

زبان به روضه چرا واکنم؟ همین کافیست؛ مباد شاهد جان دادن پسر، پدری.... 😭😭😭 @khanjanidroos

⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️🌳⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️

🏴آجرک الله یا صاحب الزمان فی مصیبت جدک الحسین ای داغدار اصلی این روضه ها بیا... صاحب عزای ماتم کرب و بلا بیا ... تنها امید خلق جهان یابن فاطمه ای منتهای آرزوی اولیاء بیا... @Khanjanidroos

⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⚫️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️

علامه امینی صاحب کتاب الغدیر می‌فرمایند: در شب تاسوعا و عاشورا برای امام عصرصدقه کنار بذارید علتش این است که امام عصر صحنه ی کربلا و فاجعه عاشورا را به چشم میبینند و قلبشان تحت فشار است...... 😭😭😭😭😭

📡 ذکر مصیبت شهادت حضرت ابوالفضل(ع) از زبان شهید مطهری 🔹خطاب حضرت ابوالفضل(ع) به خود: اى ابوالفضل! مى‏‌خواهم بعد از حسین(ع) دیگر زنده نمانى! #ذکر_مطهر @motahari_ir

دهه محرم به منزله شب قدر و در واقع دهه قدر ماست، و ما بايد با توجه به عاشورا تحول جدّي و اساسي در خود به وجود بياوريم. به همين جهت انسان بايد تلاش كند تا روز عاشورا، موانعي را كه بين او و سيدالشهداء(ع) وجود دارند برطرف نمايد به گونه‌‏اي كه با تمام وجود احساس كند كه در صف سيدالشهداء(ع) قرار گرفته و همه مشكلات اين راه را در وجود خود هموار نموده است. البته اين اقدامي است كه انسان بايد قبل از عاشورا در خود ایجاد کند و پس از سپري شدن عاشورا تأملات جديدي در خود به وجود بياورد. شماهرلحظه که بفکرذبح نفس بیفتید،همان لحظه سیروسلوک شماست، اضطرارموجب حرکت وان شاالله نتیجه خواهدبود. @khanjanidroos

درحدیث شریف است که : "ان لربکم فی ایام دهرکم فنفحات الافتعرضوالها"یعنی درروزهایی ازحیات شما،نسیم هایی ازرحمت پروردگارمی وزد،پس بهوش باشیدوخودرادرمعرض آنهاقرار دهید. عاشوراوبلاء ومصیبت سیدالشهدا ودرک عظمت وتنزل آن درجان بهترین نفحه است .بیان روایات اینست که انبیای اولوالعزم ع هم ازعاشورابهره برده اند. اگرانسان به بلای معصومین ع مبتلاشودوجانش دربلابسوزد مصداق لقدعظمت الرزیة وجلت المصیبة بک علینا" میگردد. آنگاه ازشفاعت ایشان برخوردار میشود.وروزنه ای ازضیافت بلا برایش بازمیشودودرنهایت به نقطه ای میرسدکه میفهمدهمه ی این شفاعت هاتوسط امام حسین ع صورت میگیرد. همه ی عالم مهمان بلای اولیا خدا هستند.هرکس هرچه به دست آورددرشعاع این بلاست. همه ی عالم ریزه خوارسفره ی بلای اولیاخداست. پس ای عزیزخودرادرمعرض آن قراردهید. @khanjanidroos

▪️▪️▪️▪️ گروهی از مردم فقط حضرت ابوالفضل ع را به شجاعت میشناسند گروهی زیبایی و جمال او را گرفته اند، و بقیه جهات را رها کرده اند. بحثی نیست که ایشان هم شجاع بود و هم زیبا، به شکلی که معروف شده بود در مدینه بنام قمر العشیره، ولی شخصیت واقعی عباس را فقط شجاعت و زیبایی او تشکیل نمی دهد. ایشان یک شخصیت جامع و چند جانبه داشت هم در شجاعت بی نظیر بود و هم در زیبایی بی مثال و هم در بندگی و عبادت بی بدیل، و هم بصیرت نافذی داشت حضرت صادق ع ضمن بر شمردن بیست صفت والا برای حضرت عباس ع، از ایشان با تعبير نافذ البصيره ياد می کند که گويای عـمـق شـنـاخـت آن شـهـيـد اسـت ، کان عمنا العباس نافذ البصیره صلب الایمان، جاهد مع ابی عبداللّه وابلی بلاء حسنا و مضی شهیدا ، عمویم عباس دارای بینش نافذ و عمیق بود. و ایمانی محکم و پایدار و در رکاب امام حسین ع جهاد نمود و نیکو مبارزه کرد تا به شهادت رسید. ایشان حوادث را فقط از چهره ظاهر آنها نمی دید با آگاهی عمیقی که داشت عمق و ژرفا و پشت پرده و پشت صحنه حوادث را تا عمق ممکنش میخواند. موضع گیری حضرت در شب عاشورا بسیار قابل توجه است . در شب عاشورا رسما امام حسین ع بیعت خود را برداشت و فرمود : و انی قد آذنت لکم جمیعا فانطلقوا فی حل لیس علیکم منی ذمام ، من به شما اجازه می دهم و بیعت خود را بر می دارم تا از سیاهی شب برای پیمودن راه و دور شدن از محل خطر استفاده کنید... و بعد از خطبه چراغ را نیز خاموش کرد، بعد از روشن شدن چراغ اولین کسیکه لب به سخن گشود عباس بود. عرض کرد: ما برای چه دست از تو برداریم؟! برای اینکه پس از تو زنده بمانیم؟! خدا نکند که هرگز چنین روزی را ببینم... در حمایت از دین و امام حسین ع همه رجز خوانده اند ولی هیچ رجزی به زیبایی رجز حضرت عباس نیست ، والله ان قطعتم يمينی ، انی احامی ابدا عن دينيی ، به خدا سوگند اگر دست راست من را قطع کنيد باز هم من از دين خود حمايت می کنم . حضرت عباس دارای بینش الهی برگرفته از پدر بود به همین دلیل از دین و آیین خود شناخت واضح و روشنی داشت و برای اعتقادات خود تا پای جان فداکاری کرد . @khanjanidroos

هنوز گوشه ی مشکت رطوبتی مانده... بلند شو... به همان هم رباب دل بسته ! 😭😭😭 @khanjanidroos

⚡️قمر بنی‌هاشم حضرت ابوالفضل(سلام ‌الله علیه)، سرآمد همۀ كسانی است که به امام حسین(علیه السلام) پیوستند. «قمر بنی‌هاشم حضرت ابوالفضل(سلام ‌الله علیه)، سرآمد همه كسانی بودند كه از روی بصيرت و درايت به امام حسین(علیه السلام) پيوستند. اگر همه مقاتل را بگرديد، يك‌جا نمي‌يابيد كه مورخان نقل كرده‌اند كه حضرت پيشنهادی به امام(علیه السلام) داده باشند كه مثلاً برويد يا نرويد! جنگ كنيد يا نكنيد! زن و بچه با خودتان ببريد يا نبريد! كاملاً می‌دانند كه سيّدالشّهدا(علیه السلام) موعظه لازم ندارند و اگر انسان می‌خواهد بهره ببرد، بايد همراه حضرت شود.» «در روایتی از امام سجاد (علیه السّلام) نقل شده است که در روز قیامت، همه به مقام شهداء غبطه می‌خورند، و همه شهداء غبطه بر مقام شهداء کربلا دارند، ولی خود آنها به مقام قمر بنی هاشم(سلام الله علیها) غبطه می خورند؛ زیرا عظمتی که ایشان از سیدالشهداء (علیه السّلام) درک کردند و از وجودشان بهره بردند، هیچ شهیدی درک نکرد. پرتوی شهادت امام حسین در بین هفتاد و دو نفر یار خودشان، خاص است و در مورد وجود مقدس قمر بنی هاشم (سلام الله علیه) خاص‌تر است. ایشان باب امام حسین(علیه السلام) است.» @khanjanidroos

آیا حضرت عباس (ع) دارای همسر و فرزند بوده اند؟ ✅حضرت عباس (ع ) با لبابه دختر عبیدالله بن عباس (پسر عموی پدرش) ازدواج کرد و از این ازدواج، دو پسر به نام‏های عبیدالله و فضل به وجود آمد. برخی تاریخ نگاران، دو پسر دیگر برای او به نام‏های محمد و قاسم ذکر کرده‏ اند. عبید الله فرزند عباس که کنیه اش ابومحمد بود، شخصیتی با کمال ، ورع ، سخی، شجاع و بامروت به حساب می آمد که در سن ۵۵ سالگی درگذشت و فرزندان حضرت عباس نسبشان به او می رسد . در روایت است که: چون امام سجاد (ع) عبید الله فرزند حضرت عباس (ع) را ملاقات کرد، اشک مبارکش جاری شد و فرمود: روزی همانند روز حسین (ع ) یافت نخواهد شد! سی هزار تن -که تصور می کردند از این امت هستند- برای کشتن آن حضرت گرد آمده بودند و او را ظالمانه و از روی عداوت کشتند. سپس فرمود : رحم الله العباس، فلقد اثر وابلی وفدی اخاه بنفسه؛ رحمت خدا بر عباس باد! همانا ایثار نمود و در امتحان و آزمایش، جان خود را فدای برادرش کرد . ابو محمد حسن اکبر، یکی از فرزندان عبید الله از محدثان بزرگ بود که، مدت ها در مکه و مدینه و سایر مناطق حجاز، حکومت می کرد و در سن ۶۷ سالگی در گذشت. او دارای فرزندان زیادی بود که هشت تن از پسران او دارای فرزند بودند. تعداد زیادی از نسل عبید الله در مصر ،مکه ،فارس ،بغداد ، بصره ، شام ،مغرب ، سمرقند و به خصوص یمن وجود داشتند که گروه زیادی از آنان جزء شخصیت های علمی ،سیاسی ، قضائی و ...، به حساب می آمدند . فرزندان حضرت عباس و همسران ایشان در کربلا حضور نداشتند؛ چون اسامی آنان جزء اسرای اهل بیت (ع) ذکر نشده است . @khanjanidroos

ه السلام) به گونه ای است که امامان معصوم (علیهم السلام) در موارد متعدد بر فداکاری ها، جانبازی ها و عظمت شخصیت آن بزرگوار تأکید فرموده اند. امام سجاد (علیه السلام) که خود در کربلا حضور داشت و شاهد فداکاری های عمویش بود، درباره ی حضرت عباس (علیه السلام) می فرماید: «خداوند، عمویم عباس را رحمت کند که با ایثار و جانبازی، در راه برادرش جانبازی کرد تا آنکه دست هایش قطع شد و خداوند به جای آن، دو بال به او داد که با آنها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز کند، همان گونه که برای جعفر بن ابوطالب قرار داده شد. عباس را در پیشگاه خداوند منزلتی است که در روز قیامت، همه شهدا به آن غبطه می خورند». بحارالانوار، جلد ۹۷ کنز العمال، جلد ۴ میزان الحکمه، جلد ۵ وسائل الشیعه، جلد ۱۱ @khanjanidroos

عباس بن علی(ع) دارای ویژگی‌های معنوی خاصی مانند مقام تسلیم، تصدیق، وفا و نُصح در حد اعلی بود که در زیارت نامه آن حضرت ذکر شده و وجود چنین خصایصی باعث ممتاز گشتن وی از سایر شهداء شده است یکی از راه های پی بردن به مقام و عظمت قمر منیر بنی هاشم (ع) مراجعه به زیارت‌نامه آن حضرت است که از امام صادق (ع) نقل شده: «أَشْهَدُ لَکَ‏ بِالتَّسْلِیمِ‏ وَ التَّصْدِیقِ وَ الْوَفَاءِ وَ النَّصِیحَةِ لِخَلَفِ النَّبِیِّ الْمُرْسَل‏؛ شهادت می دهم براى حضرتت به تسلیم و تصدیق و وفا، و خیرخواهى، براى یادگار پیامبر مرسل»، در این بیان شریف به چهار مقام ویژه عباس بن علی (ع) اشاره می‌شود 🍀🍀 الف مقام تسلیم🍀🍀 «در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی با توجه به فرمایش امیرالمومنین(ع) «الدُّنیَا دارٌ بالبلاءِ مَحفوفَةٌ؛ دنیا سرایی است که به بلا پیچیده شده است»، در مواجه با مشکلات، بلاها و مصیبت‌ها چندین عکس العمل معنوی مانند توکل، صبر، رضا و تسلیم قابل تصور است و در این میان، مقام تسلیم برترین آن‌هاست زیرا توکل عبارت است از آن‌که قدرت انسان مستغرق و فانی در قدرت حق تعالی شود، همان‌طوری‌که مقام رضا یعنی اراده انسان مستغرق و فانی در اراده خدا شود، و مراد از مقام تسلیم نیز آن است که علم انسان مستغرق و فانی در علم حضرت حق شود به عبارتی دیگر: در مقام توکل شخص برای خود اراده و قدرتی می‌بیند، لکن اراده و قدرتش را تفویض به وکیل می‌کند اما در مقام رضا، شخص راضی، برای خود اراده و قدرتی نمی‌بیند، آن‌چه از حق تعالی صادر می‌شود موجب خشنودی اوست، در مقابل تلخی‌ها و سختی‌ها که لازمه زندگی دنیاست هرگز احساس نارضایتی ندارد، بلکه باخشنودی و رضایت کامل تحمل می‌کند، و زبان حال و قالش این است‌ عاشقم بر لطف و بر قهرش به جد ای عجب من عاشق این هر دو ضد تفاوت مقام صبر با مقام رضا این است که انسان در مقام صبر تلخی می‌بیند ولی برای رسیدن به ثواب تحمل می‌کند از باب «إنَّما یُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیْرِ حِساب [زمر/10] البته صابران به حد کامل و بدون حساب پاداش داده خواهند شد اما انسان در مقام رضا اصلا تلخی نمی‌بیند، بلکه بلا و مصیبت را لطف الهی تلقی می‌کند و آن را نشانه اعتنا و توجه محبوب به خود می‌داند. مقام تسلیم از مقام رضا هم بالاتر است، چون در مقام رضا هر چه حق تعالی مقرر فرموده موافق طبع شخص است. اما در مقام تسلیم انسان برای خود طبعی نمی‌بیند تا موافق یا مخالف باشد، در مقام تسلیم خودی نمی‌بیند تا بگوید من پسندم آنچه را جانان پسندد، بلکه خود و هرچه دارد را تسلیم حق تعالی می‌کند، و حضرت ابالفضل (ع) دارای مقام تسلیم بود 🍀🍀ب مقام تصدیق🍀🍀 قدم بعد از تسلیم تصدیق است. انسانی که تسلیم محض شد مَحرم می شود و به مرحله ای می رسد که به صدق و حقانیت صاحب ولایت پی می برد. در جریان عاشورا، برخی از افراد در رابطه با قیام سید الشهداء (ع) اظهار نظر می کردند و ایراداتی داشتند، ولی در هیچ منبعی ذکر نشده که قمر بنی هاشم (ع) در مقابل امام، اظهار نظری کرده باشد. این همان مقام تصدیق است که هر چه امام بفرماید را صدق بداند. 🍀🍀 ج مقام وفا🍀🍀 عباس بن علی (ع) مصداق أتم و أکمل وفای به عهد و باقی ماندن بر بیعت بود که خداوند مومنان را این چنین توصیف می کند: «الَّذینَ یُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ لا یَنْقُضُونَ الْمیثاق رعد/20 آن‌ها که به عهد الهى وفا مى‏کنند، و پیمان را نمی‏‌شکنند وفاداری حضرت ابالفضل (ع) نسبت به صاحب ولایت جلوه‌های گوناگونی دارد، مثلا زمانی که دو مرتبه برای او امان نامه می آوردند، هر دو را با قاطعیت رد می کند و یا در شب عاشورا زمانی که امام بیعتش را از اصحاب بر می دارد، نخستین کسی است که اظهار وفاداری می‌کند و عرضه می دارد: «لِمَ‏ نَفْعَلُ‏ ذَلِکَ‏ لِنَبْقَى‏ بَعْدَکَ‏ لَا أَرَانَا اللَّهُ ذَلِکَ أَبَدا؛ دست از یاری تو برداریم که بعد از تو زنده باشیم ؟ خدا هرگز نخواهد که بعد از تو زنده باشیم» یا زمانی که به شریعه فرات می رسد در حالی که در اوج تشنگی است، اما به احترام لبان خشکیده امام زمانش، قطره ای آب نمی نوشد و مشک را پر از آب می کند و به سمت خیمه حرکت می کند. 🍀🍀د مقام نُصح🍀🍀 نُصح به معنای خلوص است. قمر بنی هاشم (ع) نهایت خلوص را در انجام فرمان امامش به کار گرفت و در همه مراحل به عنوان یک سرباز ولایت انجام وظیفه کرد. حتی در آخرین لحظات، وقتی برای تهیه آب می رود در مسیری گام بر دارد که هزاران تیر انداز و مبارز در کمین نشسته اند و با آن که صدها توجیه برای نرفتن و آب نیاوردن می توانست بیاورد، ولی تمام همتش انجام وظیفه و بر آورده کردن خواسته امامش بود بنابراین مقام تسلیم، تصدیق، وفا و نُصح در وجود حضرت عباس بن علی (ع) بود که وی را از سایر شهداء ممتاز می کند 🍀🍀🍀 بزرگی و عظمت مقام عباس بن علی ع @khanjanidroos

مروری بر رجز خوانی های عباس بن علی در عرصه عاشورا و دلاوری های حضرت در کربلا روح شجاعت و دلیری را در هر انسانی می دمد. در آخرین ساعات عاشورا وقتی حضرت عباس علیه السلام تصمیم گرفت به سوی فرات رود، بر صفوف دشمن که از دسترسی به آب جلو گیری می کردند تاخت و این رجز را می خواند: 🍃لا ارهب المـوت اذا الموت رقى حتـى أوارى فی المصاليت لقى نفسي لسبط المصطفى الطهر وقى انی انا العبـاس اغدو بالسقــا ولا اخاف الشر يوم الملتقى من از مرگ نمی هراسم هنگامی که مرگ بانگ می زند، تا آن هنگام که میان دلاور مردان کارآزموده فرو افتم و به خاک پوشیده شوم . جان من سپر بلای جان پاک فرزند مصطفی است، و من عباسم که با مشک آب می آیم. و روز کارزار از سختی پیکار هراس ندارم. حضرت پیش تاخت و دشمن را پراکنده ساخت. در این هنگام زید بن ورقاء جهنی با یاری حکیم بن طفیل سنبسی به او حمله کردند و ضربه ای بر دست راست حضرت عباس فرود آمد که آن را از پیکر جدا کرد. حضرت شمشیر را به دست چپ گرفت و این رجز را خواند: 🍃والله إن قطعتـم يمينـی انی احامی ابدا عن دينی وعن امام صادق اليقين سبط النبی الطاهر الامين به خدا سوگند اگر دست راست مرا ببرید، من هرگز دست از حمایت از دینم بر نمی دارم . و هرگز از پیشوای راستین حق خود که فرزند پیامبر پاک امین است،نمی کشم. حضرت این چنین شجاعانه به استقبال شهادت رفت و نشان داد سیر به سوی تعالی و زندگی حقیقی جز با ایستادگی بر حق صورت نمی یابد. @khanjanidroos

⬛◼◾▪🌴🕯🌴▪◾◼⬛ ‍زیارت باب الحوائج حضرت ابالفضل العباس علیه‌السلام🚩 ✨بِسْمِ اللہِ الرَّحْمَنِ الرَّحیم✨ السَّلامُ عَلَيكَ أيَّها العَبدُ الصالِحِ المُطيعُ لِله وَ لِرسُولِهِ وَ لِأَميرِالمؤمِنينَ وَالحَسَنِ وَالحُسـينِ صَلّى اللهُ عَلَيهم وَسَلَّم، اَلسَّلامُ عَلَيكَ وَ رَحَمَةُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ وَ مَغفِرَتُهُ وَ رِضوانُهُ وَ عَلى رُوحِك وَ بَدَنِكَ، أشهدُ و أشهِدُ الله أَنَّك مَضيتَ عَلى ما مَضى بهِ البَدريُّونَ وَالمُجاهِدونَ فی سَبيلِ الله، المُناصِحوُن لَهُ فی جِهادِ أعِدائهِ المُبالِغونَ فی نُصرَةِ أوليائهِ الذّابّونَ عن أحبّائهِ، فَجَزاكَ اللهُ أفضَل الجَزاء وَ أكثرَ الجَزاءِ وَ أوفرَ الجَزاءِ وَ أوفى جَزاء أحَـد مِمِّن وَ فى ببيعَتِهِ وَاستَجابَ لهُ دَعوَتَهُ وَأطاعَ ولاةَ أمِرِه، أشَهِدُ أنّكَ قد بالغَتَ فی النَصيحَةِ وأعطيتَ غايَةَ المجهُودِ فبَعثَك اللهُ فی الشُهِدِاء وَ جَعَلَ رُوحَك مَع أرواحِ السُّعداء وَ أعطاك من جِنانهِ أفسحَها منـزلاً وَ أفضَلها غُرَفاً وَ رفَـعَ ذِكرَكِ فی عليّين وحَشَرَك مع النَّبييّنَ وَالصِدّيقين وَالشُّهداءِ وَالصالِحينَ وَ حَسُنَ أولئكَ رفيقاً، أشهدُ أنّك لَـم تَهن وَلَم تنكُل وَ أنَّكَ مَضِيتَ عَلـى بَصيرَةٍ مِن أمرِك مُقتَدياً بِالصّالِحين وَ مُتَّبِعاً لِلنَبييّنَ، فَجَمَعَ اللهُ بَينَنا وَ بَينَك وَ بَينَ رَسُولِهِ وَ أولِيائِهِ فی مَنازِل المخُبِتين، فإنّه أرحَمَ الرّاحِمين @Khanjanidroos

استاد علی صفایی ره راستى كه بركت روز حسين عليه السلام مى‏ تواند، ما را به بيدارى بكشاند و با يارانى كه در محاصره افتاده‏ اند و انتظارهاشان به نااميدى رسيد و هيچ‏كس به يارى آن‏ها نشتافت تا آن‏جا كه در روز تاسوعا دوست و دشمن تنهايى را باور كرد و دشمن تصميم به تمام كردن كار گرفت، با يارانى كه بدون انتظار نتيجه و با يقين به شكست اين‏گونه استوار ماندند، با اين ياران و اصحاب حسين عليه السلام به مقايسه بكشاند. ما مى‏ بينيم كه آن‏ها در محاصره و ضعف بدون اميد به نصرتى و ناصرى و بدون انتظار نتيجه و چشم داشت از پيروزى و مزد و سپاس و ستايشى اقدام كردند و بر يكديگر سبقت گرفتند ... و در اين طرف مى‏ بينيم كه ما در برابر ولى عصر و امام زمان (عج) از ياد او غافل‏ و از مشكلات مبارزه و رنج‏هاى او فارغ‏ هستيم و در ميان اشتغالات شلوغ و لهو و لعب‏ هاى خودمان براى او جايى نگذاشته‏ ايم و اقدامى‏ نمى ‏كنيم و هزار توجيه داريم و دستاويز بدى‏ هاى افراد و بى اعتنايى دوستان را و يا خوبى حريفان و نظم و انضباط و قدرت و سرعت و صنعت و ثروت و رفاه و سرخوشى‏ هاى بى‏ امانشان را داريم. @khanjanidroos