دعوا بین زوجین اجتنابناپذیر است اما قوانینش را رعایت کنید:
⇦در جمع دعوا نکنید.
⇦فقط روی مشکل تمرکز کنید.
⇦به گذشته بازنگردید.
⇦کنایه نزنید.
⇦توهین نکنید.
⇦خوب بشنوید
@khanjanidroos
چگونه میشود امیدوار بود به رحمت الهی خودم میگم از طریق مادرچون پدرم فوت کرده
احسان به والدین و احترام به ایشان وسیله ی عظیمی برای تقرب به خداوند و جلب رحمت الهی است.
مادر از نظر فرهنگ اسلام دارای جایگاه ویژه ای است . رهبر عالیقدر اسلام حضرت محمد صلی الله علیه و آله در یک جمله زیبا مقام و منزلت حقیقی مادر را چنین بیان می کند: «الجنة تحت اقدام الامهات
; بهشت زیر پای مادران است .» و در جمله ای دیگر فرمود: «تحت اقدام الامهات روضة من ریاض الجنة; جای قدمهای مادران باغی از باغهای بهشت است .»
این سخنان گهربار رسول بزرگوار اسلام صلی الله علیه و آله نهایت درجه تکریم مادر است . یعنی هر کس بخواهد به عالی ترین مقامات انسانی دست یابد، باید مادر خود را مورد احترام و محبت قرار دهد .
در مورد مقام ارجمند مادر، مطالب فراوانی در سیره و سخن اهل بیت علیهم السلام می توان یافت . در اینجا به چند مورد اشاره می کنیم:
امام صادق علیه السلام فرمود: مردی به حضور رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله آمده و عرضه داشت: ای رسول خدا! به کدامیک از بستگانم نیکی کنم؟ فرمود: به مادرت . مرد پرسید: بعد از آن؟ فرمود: به مادرت . برای بار سوم پرسید: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: مادرت . در نوبت چهارم حضرت فرمود: به پدرت نیکی کن!
از امام سجاد علیه السلام روایت شده است که فرمود: مردی به حضور حضرت خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله شرفیاب شده و اظهار داشت: ای رسول خدا! من مردی گنه کار و آلوده به معصیت هستم و از انجام هیچ گناهی فروگذاری نکرده ام، آیا امید آمرزش برایم هست؟
رسول خدا صلی الله علیه و آله پرسید: آیا پدر و مادرت زنده هستند؟ مرد گفت: فقط پدرم زنده است . پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: برو با او خوشرفتاری کن . آن مرد رفت و پیامبر صلی الله علیه و آله بعد از رفتن او زیر لب زمزمه می کرد که: ای کاش مادرش زنده بود!
روزی شخصی به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله گفت: ای رسول خدا! مادرم پیر شده و پیش من زندگی می کند، او را در شت خود حمل کرده، برای رفع حوائجش به این طرف و آن طرف می برم، و از درآمد خویش نیازهای وی را تامین می نمایم، با دست خود او را از آزار و اذیتها محافظت می کنم، با کمال ادب و تعظیم و احترام با او رفتار می نمایم . آیا زحمات وی را تا حدودی جبران کرده ام؟ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: نه، زیرا شکم او جایگاه تو، پستانهایش منبع تغذیه تو، قدمهایش وسیله حرکت تو، دستهایش محافظ تو، و آغوش او گهواره ات بوده است . او این همه خدمات را با رضایت خاطر برای تو انجام می داد و آرزو می کرد که تو زنده بمانی; ولی تو خدماتی را به وی ارائه می دهی، در حالی که انتظار مرگ او را داری.
@khanjanidroos
بیخیال قضاوت ها
مردم درچیستیِ زندگیِ خودشان هم
مانده اند
اگر به حرف این ها اهمیت بدهی ؛
هرکس برایت حکمی صادر می کند
گوش هایت را بگیر ،
در لاکِ خودت بمان ،
و برایِ خودت زندگی کن
@khanjanidroos
انسانی که ازخودعبورکند، باقی خواهد بود،چراکه؛
ماعندکم ینفد وما عندالله باق
انسان تا متوجه خوداست، باقی نیست،،،،،
اما انسانی که از خودعبور می کند،متوجه اومی شود.
وقتی همه ی وجودش ذکر گردید،این حقیقت باقی خواهدماند!!!!
کل شی هالک الا وجهه"
وجه الله، اولیای معصوم هستند،،،،
وانسانی که فانی در آستان ولایت آن ها می شود،به مقام بقا می رسد،،،،،،
بنابراین اگر بقایی هست،حیات باقی درسایه ی عبور ازخود ونفسانیت است!!!!
گاهی این عبور برای رسیدن به محبوب است،،،،
وگاهی از خودعبور می کند تانام محبوب زنده بماند،،،،،
بنابراین بالاترین درجه ی عبوراز خود،از آن شهداست!!!!
@khanjanidroos
چطور تنبلیو ازبین ببریم؟واینکه اگر شخصی خداوندو قبول داره،دوسشداره،نمازم همه فوایدشو میدونه ولی در عمل ضعیفه چیکار کنه؟
✅برای انجام دادن هر عملی، احتیاج به انگیزه داریم. اگر کسی بتواند چرائي انجام کاری را درک کند، قطعا انجامش خواهد داد. این یک مسئله فطری ست که خداوند انسان را ذاتا طوری خلق کرده که به دنبال جلب منفعت و دفع مضرت از خود است.اعتقاد واقعی به خدا و معاد باعث می شود که انسان برای رسیدن به بهشت و دوری از دوزخ هم که شده، اعمالش را به درستی انجام دهد. اما اینکه می فرماییددر عمل ضعیف هستید، به این دلیل است که بین علم و باور تفاوت وجود دارد.
بسیاری از ما نسبت به خدا و عالم معاد علم داریم و می دانیم که باید پاسخگوی اعالمان باشیم. اما حقیقت اینست که این فقط در مرحله علم است و باور واقعی نداریم. اگر باور داشتیم، قطعا رفتارمان تغییر می کرد.استمرار در عمل، باعثِ تقویت علم شده و علم را به باور تبدیل می کند.
در تفاوت علم و باور امام خمینی رحمه الله علیه مثال جالبی دارند که مسئله را کاملا روشن می کند.
تمام ما انسان ها علم داریم و میدانیم که کاری از مرده ها ساخته نیست و نمی توانند به انسان آسیبی برسانند؛ با اینحال هیچکس حاضر نیست شبی را در کنار یک میت به صبح برساند. اما مرده شورها به دلیل مداومت بر بودن با اموات، این علمشان به باور تبدیل شده، بنابراین از بودن کنار مرده ها هیچگونه هراسی نداشته و کاملا برایشان عادی و طبیعی ست.
اگر ما علم به بودن در محضر خداوند را مرتب به خودمان یادآوری کرده و عملمان را هم مطابق با آن کنیم، این علم به باور تبدیل می شود. به طور طبیعی اینکار در ابتدا به نظر سخت رسیده و ذهن انسان مرتب پراکنده می شود. مهم اینست که هر وقت متوجه شدیم، دوباره به حالت قبلی برگردیم. با استمرار بر این عمل، کم کم علم به باور تبدیل شده و حالت توجه و مراقبه دائمی برای انسان به حالت ملکه در می آید. و هرچه انسان حالت مراقبه بیشتری پیدا کند، عملش بهتر و انجام عمل برایش ساده تر خواهد شد.
@khanjanidroos
من می خوام بدونم به کدام طرف خوابیدن ثواب انبیا و اولیا را دارد و کدام قسمت بدین بایست به طرف قبله باشد سر یا پاها؟
عبد اللَّه بن احمد بن عامر طائى از امام رضا (ع) و او از پدرانش نقل مىکند که حسین بن على (ع) فرمود: "على بن ابى طالب (ع) در مسجد کوفه بود که مردى از اهل شام به پا خاست و از او مسئلههایى پرسید، در میان سؤالهاى او یکى هم این بود که گفت: به من خبر بده که خوابیدن چند نوع است؟ فرمود: خوابیدن بر چهار وجه است: پیامبران بر پشت مى خوابیدند، چشمانشان نمىخوابید و در انتظار وحى خدا بودند، و مؤمن بر پهلوى راست و رو به قبله مىخوابد و پادشاهان و فرزندان آنها بر پهلوى چپ مىخوابند تا آنچه خوردهاند گوارا گردد و شیطان و برادرانش و هر دیوانه و مریض به روى خود مىخوابند".
در مورد بخش دوم سوالتان نیز باید عرض کنم:
رو به قبله خوابیدن به عنوان یک عمل مستحب که در روایات مورد سفارش قرار گرفته است به گونه ایست که هنگام خوابیدن انسان بر پهلوی راست بخوابد و در این هنگام صورت و جلوی بدن انسان رو به قبله قرار گیرد (شبیه حالتی که انسان را در قبر قرار می دهند).
@Khanjanidroos
نوع حرف زدن شما با فرزندتان...
تبدیل به «ندای درونی» او می شود
که مدام با خود در ذهنش مرور میکند
و تا همیشه با او همراه است؛
پس طوری با او حرف بزنیم که از
مکالمه با خود لذت ببرد....
@khanjanidroos