ی روزی دلت واسم تنگ میشه . دلتنگ زنگ زدنم ، پیامام ، دلتنگ اهمیت دادنام ، جوری که دوستت داشتم ، دلتنگ دستام که صورتتو لمس میکردن؛ تو یه روزی دلت واسم تنگ میشه مگه نه؟

یه چیزایی هست که شما هیچ وقت نمیفهمید . چیزاى به ظاهر کم اهمیتی مثل اینکه چه کسی ، تو کدوم تاریخ ، توی تونلِ شماره چندِ کدوم جاده با گوش دادن به چه موسیقی ای یادتون کرده .

کاش میدونستی دلم برات لک زده..

-

تو مورفین منی؛ چون همیشه بودنت برام کافی بوده. یعنی هیچوقت برام مهم نبوده که به چه اندازه ناراحتم یا عصبی، چون فقط کافیه که باهات صحبت کنم، کافیه که باهم بخندیم، کافیه که کنارِ هم نفس بکشیم تا همه چیز تو زندگیم درست بشه. خلاصه که اره، با تو زندگیم قشنگ تره تو همونی هستی که وقتی میبینمش حالم خوبه، همونی هستی که از دور هوامو داری. همونی هستی که حتی وقتی خوب نیستم از رو حرفام و رفتارام میفهمی. همونی هستی که بهترین خاطره ها رو باهاش ساختم. همونی که بدترین چیزا رو بهش گفتم و همیشه تحمل کرد. تو تنها کسی هستی که هیچوقت با هیشکی عوضت نمیکنم همیشگیم.

در جوابِ "جانم" اش مثل مولانا بگید: «هزاران جان ما و بهتر از ما فدای تو که جانِ جانِ جانی!»

-

وقتی با یکی از ته دلت میخندی، هیچوقت دقت نمیکنی چند سالشه، چی تنشه، یا قدش چقدره، میخندی و حالت خوبه، این یعنی همه جوره دوستش داری؛

قشنگ ترین توصیفی که راجبت میتونم بکنم اینه که تو برام مثلِ آهنگی هستی که هروقت بهش گوش میدم حالم خوب میشه، مثلِ میوه های خوشمزه‌ی تابستون، مثلِ شب بیداری از ذوق مسافرت فردا، مثلِ هیجانِ اولین قرار با یه آدم مهم، مثلِ قشنگیه لباسای رنگی رنگی، مثلِ یه نوشیدنی خنک وسط گرمای تابستون، مثلِ یه حس ترو تازه‌ی رسیدن به هدف، مثلِ چیزی که هیچوقت نداشتی.

-

بخش هایی از وجودتون هست که فقط برای عزیزانتون قفلش باز میشه که ممکنه حتی خودتونم ازش بیخبر باشید حالا طرف هرچقدر عزیزتر، قفل های باز شده بیشتر.

کاش دوس داشتن مثل یه مریضی بود میرفتی پیش دکتر میگفتی دکتر جان قلبم درد میکنه، سینم میسوزه کمی که نه خیلی دلتنگم، شبا از فکر خوابم نمیبره دائما دلشوره دارم دکتر هم برات قرص و شربت مینوشت دو روز میخوردی و سر سه روز خوب میشدی و انگار نه انگار که مریض بودی؛