گلوی آدم را باید گاهی بتراشند، تا برای دلتنگی‌های تازه جا باز شود دلتنگی‌هایی که جایشان نه در دل، که در گلوی آدم است دلتنگی‌هایی که می‌توانند آدم را خفه کنند.

‏سپس لبخندی زد و گفت: اگر شبی زیر این آسمان در آغوشم به خواب بروی به کنایه از شب خواهم پرسید که ماهِ در آغوش او زیباست یا ماه در آغوش من'

تو درست همانند ماه بودی، و هیچ نمیدانی که چگونه شب‌های تاریک و سوت و کور مرا، زیبا و نورانی میکردی.

-

ولی اگه به من بود، همین امشب میومدم تا باهم فرار کنیم توی دلِ آسمون و بریم روی ماه خونه بسازیم؛ بین راه پفک و نوشابه ام میگرفتیم که وقتی رسیدیم از بالای آسمون به آدمایی که خیلی کوچیک شده بودن نگاه کنیم؛

-

یه شب که دلم از عالم و آدم پر بود، گفت: نگران نباش دیوونه، فکر کردی من تنهات میزارم یا اینکه کسی میتونه جای تو رو تو قلبم بگیره؟ کاری به اتفاقات بعدش و اینکه تنهام گذاشت ندارم؛ می‌خوام بگم: هر آدمی یکبار رو برای یه شب، خوشبخت ترین آدم روی زمین بوده.

یه وقتایی اینقدر دلم میخواد پیشت باشم و بغلت کنم که میتونم قول بدم هیچکس تا حالا انقد یه چیزیو نخواسته؛

-

تو رو نمیدونم! ولی من دلم برات تنگ شده. تو رو نمیدونم! ولی من میخوابم تا خوابتو ببینم. تو رو نمیدونم! ولی من این شهرو قدم میزنم که شاید اتفاقی دیدمت.

من شیفته ی خوشی های ساده م؛ مثل هندزفری گره نخورده، خریدن گل و گیاه، گوش دادن به یه موسیقی خوب کنار کسی که دوسش داری بدون این که چیزی بگی، مثل دراز کشیدن رو سرامیک یخ یا چمن، مثل دیدن رنگ آسمون موقع طلوع یا غروب، مثل بوی شمال، مثل نقاشی کشیدن، هنر، مثل تماشای ماه، ترکیب شیر کاکائو با کیک، مثل دست زدن به شنای ساحل، مثل خواب بعد استخر و حموم، خیس شدن زیر بارون، استشمام خاک نم دار، اینکه یکی بی مناسبت بهت یه هدیه ی کوچیک بده یا شاید خنکی اونور بالشت یا ترکیب پتو و کولر، مثل بوی گردن نوزاد یا شنیدن اسم خودت واسه اولین بار از زبون یک بچه کوچولو، مثل لم دادن تو بغلش، مثل صدای آرومش وقتی داره با آهنگ می خونه مثل شنیدن صدای نفس ها و قلبش وقتی که سرت رو سینشه.

میخوام بهت بگم تو هیچوقت از یاد من نمیری، هیچوقت فراموشت نمیکنم، هیچوقت خاطره هایی که باهم داشتیمو نمیتونم فراموش کنم، همیشه هستی، همیشه از دور دوست دارم، همیشه اون گوشه های قلبم اون ته مَها دارمت.