#تصویرسازی ☘ اثر هنرمند: زینب قانعی 💠 هنــــرڪـده ⇨ https://eitaa.ir/rooberaah 🔹⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧

#گلدوزی 🌾 🏡خانه ی هنر ⇨ https://eitaa.ir/rooberaah 💠

#سرود 🇮🇷 مردم میدان «ابوذر روحی» 🏡خانه ی هنر ⇨ https://eitaa.ir/rooberaah 🔹⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧

#مناجات_نامه 🤲 💠 هنــــرڪـده ⇨ https://eitaa.ir/rooberaah 🔹⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «الهه ی عشق» ⏪ بخش هشتم: با این کلام حاج عبدالله، خاله مریم اول به پِت پِت افتاد، اما بعد با پررویی تمام گفت: «آقا سهیل و الهه توی ماشین هستند. خوب نیست بیشتر از این منتظر بمونند. چون تازه از راه رسیده بودیم، هم خسته بودند و هم یک کمی سر و وضع مناسبی نداشتند؛ گفتند ان شاءالله بعداً خدمت می رسند.» با شنیدن این کلمات من که حسابی داغ کرده بودم، دیگر چه برسد به حاج عبدالله؛ خیلی ناراحت شده بودم. با خودم گفتم، یعنی الهه تا این جا آمده ولی نیامده یک سری به من بزنه؟ حسابی کفری شده بودم. پشتِ سر خاله مریم راه افتادم و رفتم بیرون. خاله مریم اصرار می کرد که دیگر بیشتر از این مزاحم من نباشد، اما من بی اعتنا به اصرارِ خاله مریم، همراه او تا نزدیک ماشین رفتم. حالا دیگر می شد از پشتِ شیشه ی عقب ماشین، او را دید. سرِ جایم خشکم زده بود. دیگر حرف های خداحافظی خاله را نمی شنیدم. یک لحظه به عقب برگشت. حالا دیگر تمام رخ دیده می شد. چشمانم به چشمانش گره خورده بود. میخکوب شده بودم. انگار که دیگر نفس کشیدن یادم رفته بود! ضربان قلبم را احساس نمی کردم، گویی به حالت خلسه فرو رفته بودم. به نشانه سلام یا خداحافظی، نمی دانم، ولی هرچه بود سری تکان داد و رویش را برگرداند. البته ماشین هم دیگر راه افتاده بود. باور نمی کردم آن دختری که دیدم، الهه بوده. یک تیپِ کاملاً اروپایی و به سبک روز زده بود. نمی دانم چند مدت آن جا خشکم زده بود، ولی هرچه بود با صدای حاج عبدالله که از پشت آیفون صدایم می زد، به خودم آمدم و سلّانه سلّانه برگشتم داخل. 🌱🌱🌱🌷🌱🌱🌱 شب نحسی بود. از یک طرف خسته و کوفته از کار رُفت و روبِ امروز، از یک طرف هم خستگی شدید روحی، دست به دستِ هم داده بود که مستقیم بیایم داخل اتاقم و بدون این که کاری با ظرف ها و جمع و جور کردن آن ها داشته باشم، بیفتم روی تخت خوابم و آماده ی خوابیدن بشوم. اما مثل این که از یک طرف هم بد شانسی یا شانس گندِ ما بود که هر کاری می کردم خوابم ببرد، چشم هایم روی هم نمی رفت که نمی رفت. این دیگر چه کوفتی بود که گریبانگیر ما شده بود. خلاصه دیگر داشتم دیوانه می شدم، دوست داشتم بلند شوم و حسابی جیغ بکشم و عُقده های دلم را خالی کنم، تا بلکه آرام شوم. اما این کار، نشدنی بود. بلند شدم ضبطِ صوت را روشن کردم تا شاید با موسیقی خوابم ببرد، اما فایده نداشت. نزدیکای نصف شب بود که با کمک چند تا قرص آرام بخش، خوابم برد. البته ساعت سه صبح را به خوبی به یاد دارم که تا آن موقع بیدار بودم، اما مابقی را یادم نیست. دوباره خوابیدن همان و خواب الهه دیدن همان. دوباره داشتم در خواب با او حرف می زدم؛ اما این بار با عصبانیت، سرش داد می کشیدم و از جریان دیشب گلایه می کردم که «ای بی معرفت! اینه رسم عاشقی؟! آخه نمی گی این مجنونِ ذلیل مُرده، با این رفتار های تو، قالب تهی می کند و خدایی نکرده ناکام، دار فانی را وداع می کند...» مثل این که حرف هایم مؤثر واقع شده بود؛ چرا که این دفعه ساکت و آرام بدون این که با آن ناخن های بلندش وَر برود، سرش را انداخته بود پایین و به حرف هایم گوش می کرد. کم کم داشتم امیدوار می شدم. بگی نگی جرأت پیدا کرده بودم و احساس مرد بودنم، تازه گُل کرده بود! بعد از کلی داد و بیداد، آخرش هم صدایم را کلفت تر کردم و گفتم: «پس چرا ساکتی؟! اقلاً یه چیزی بگو. اقلاً بگو من رو دوست داری یا نه؟ بگو دوست داری و قال قضیه رو بکن» سرش را یواش یواش آورد بالا و لب هایش تکان خورد. مثل این‌که خدا را شکر، می خواست جوابم را بدهد که... ای مرده شورِ این خروسِ بی محل رو ببرم. عجب بدبختی گیر کردیم ها! ⏪ ادامه دارد.... ................................... 🌳 #بوستان_داستان 🏡خانه ی هنر https://eitaa.ir/rooberaah ┄┅══✼✨🌻✨✼══┅┄

🎨 #نقاشی (رنگ روغن) 🐥🐥 🏡 خانـه ی هنر ⇨ https://eitaa.ir/rooberaah 💠

‌ೋღ 💖 ღೋ 🕊 ڪوچه باغ #شعر از بس که جا ‌به ‌جا شده معنای نیک و بد از دین نمانده است به ‌جا غیر کالبد جمعی ز اعتقاد و گروهی به انتقام هر کس به یک دلیل به ما سنگ می‌زند اثبات بی‌گناهی ما را همین گواه کز فاسقان خبر بپذیرند بی‌سند فهمیدم اشتباه نبود انتخاب عشق وقتی زدند خلق بر این سینه دست رد ای عشق گر دو دست مرا هم جدا کنند آغوش من به روی تو باز است تا ابد ما پیروان مکتب آل محبتیم دلدادگی‌ است مذهب ما یا علی مدد «فاضل نظری» 🏡 خانه ی هنر ⇨ https://eitaa.ir/rooberaah ---------------------🌹------------------------

#خوش_نویسی (قلم نی) 💠 هنــــرڪـده ⇨ https://eitaa.ir/rooberaah 🔹⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «الهه ی عشق» ⏪ بخش نهم: این ساعتِ لامذهب مثل این که نمی خواست دست از سر کچل ما بردارد. حالا که این طور شد، من می دونم و این ساعت لعنتی. نامردم اگر همین امروز بلایی سرش نیاورم. لعنتی دوباره درست لحظه حساس خواب، صدای وَق وَقش شروع شده بود. آخه بابا ساعت چهار صبح، موقع وق وق کردنه؟ این دفعه دیگر عصبانیت و حرص خوردن فایده نداشت. باید یک فکر اساسی به حال این ساعت می کردم. از حرص تا صبح بیدار ماندم. بالأخره هم زهر خودم را ریختم و نه تنها خیال خودم را، بلکه خیال همسایه ها را هم راحت کردم. خوب کشیک کشیدم تا ساعت شش و نیم صبح، حاج عبدالله که راه افتاد به طرف مغازه، رفتم داخل اتاقش و خدمت ساعتِ مکرّمش رسیدم. گوشه ی زیر زمین با یک چَکُش، حالش را حسابی جا آوردم. فکر کنم، حالا حالا ها دیگر نتواند وَق وَق کند. حسابی خُرد و خمیرش کردم. حالا دیگر می شد امیدوار بود که شب های آینده، درست و حسابی بخوابم و درست و حسابی تر، خواب ببینم. ...✨...✨...✨ دو سه لقمه از بربری تازه ای که حاج عبدالله زحمت کشیده بود و اول صبحی خریده بود، خوردم و زدم بیرون. موقعِ رفتن، نگاهی هم به اتاق مامان منیر کردم. صبحانه اش را با حاج عبدالله خورده بود و دوباره خوابش برده بود. رنگ به صورتش نمانده بود. این آخری ها، حالش هر روز بد تر می شد اما، ما کاری از دستمان بر نمی آمد. لابد این هم از شانس ماست که در بحبوحه ی جوانی، گرفتار یک مادر پیر و مریض شده ایم. آهی کشیدم و زدم بیرون. تقریبا این اولین روزی بود که صبح داشتم می رفتم بیرون؛ معمولاً شب ها این قدر دیر به خانه بر می گشتم که حداقل تا لِنگِ ظهر می خوابیدم. حاج عبدالله هم که دلگرمی اش به بودنِ من در خانه بود، صبح ها می رفت مغازه. بعد از ظهرها هم که من معمولا می زدم بیرون، حاج عبدالله هم مغازه نمی رفت و یک شاگرد می گذاشت دمِ مغازه و خودش پرستاری مامان منیر را می کرد. اما امروز دیگر نمی شد در خانه ماند. هوای الهه، بدجوری افتاده بود توی دلم. با هر بدبختی بود خودم را رساندم به خانه ی خاله مریم اینا. آخه خیابان ها خیلی شلوغ پلوغ شده بود. حرکات مشکوکی در خیابان ها دیده می شد. همین باعث شده بود که مأمور های شاه، هر کسی را که می دیدند، چپ چپ نگاه می کردند و اگر مشکوک می شدند، دستگیرش می کردند. آخه بعضی از مردم انگار دیوانه شده بودند، یا خوشی زده بود زیر دلشون و شعار هایی روی در و دیوار علیه شاه نوشته بودند. اوضاع شیر تو شیر شده بود، ولی خب اشکالی ندارد؛ در همه کشور های پیشرفته ی غربی هم از این تظاهرات ها وجود دارد و عده ای هم ساز مخالف می زنند و آب هم از آب تکان نمی خورد. به هر حال به قول آذری ها«منو سنَنَ». با هر زحمتی که بود خودم را رساندم درِ خانه خاله مریم. خانه دَرَن دشتی که از وقتی رفته بودند آلمان دست یک پیرزن و پیرمردِ مستخدم بود. خیلی این پا و اون پا کردم که زنگ بزنم یا نه؛ بالأخره دلم را زدم به دریا و با خودم گفتم بی خیال شو بابا، خونه خالته دیگه! خجالت نداره. زنگ را زدم. مستخدمشان گوشی را برداشت. خودم را معرفی کردم و او در را باز کرد. وارد حیاط که شدم، انگار شانس با من یار بود؛ همه توی حیاط کنار استخر نشسته بودند. شکر خدا از آقا سهیل هم خبری نبود. انگار صبح زود، زده بود بیرون برای دست بوسی از اعلی حضرت. این را به فال نیک گرفتم و وارد شدم. خاله مریم بود و الهه و یکی دو خانم غریبه ی دیگر. سلام کردم و نزدیک تر شدم. خاله مریم که اولش از دیدن من غضب کرده بود، لب هایش را گاز گرفت و برای این که جلوی میهمان ها، کار خراب نشود، لبخندِ ملیح و معناداری زد و مرا به خانم ها معرفی کرد: «پسر خواهرمه» تا آمد ادامه حرفش را بزند و اسمم را به آن ها بگوید، پریدم توی حرف هایش و گفتم:«سلام، شهروز هستم. از آشنایی با شما خیلی خوشحالم...» قیافه ی خاله مریم بعد از شنیدن این اسم، دیدنی بود. انگار بدش هم نیامده بود که مرا مجتبی معرفی نکرده بود. الهه را بگو که قیافه اش دیدنی تر بود؛ یک نیشخندی زد و گفت: «انگار تو این یکی دوسال که ما نبودیم، خیلی اتفاقات افتاده و خیلی چیز ها تغییر کرده.» به نشانه ی رضایت و تأیید، سری تکان دادم و گفتم:«سلام الهه خانم! همین طوره که شما می فرمایید. راستی رسیدن به خیر! مثل این که آلمان خیلی بهتون می سازه که دیر دیر به ایران سر می زنید.» خاله مریم برای این که این بده بستان ما جلوی مهمان ها خیلی طول نکشد، پرید وسط حرف هایم و گفت: «خُب، مجتبــــ...هان ببخشید... شهروز جان، صبحونه خوردی یا نه؟ اگر نخوردی بشین کنار ما و مشغول شو.» ⏪ ادامه دارد.... ................................... 🌳 #بوستان_داستان 🏡خانه ی هنر https://eitaa.ir/rooberaah ┄┅══✼✨🌻✨✼══┅┄

#کاریکاتور 📡 «جنگ رسانه ای» 💥 هنــــرڪـده ⇨ https://eitaa.ir/rooberaah 🔹⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧

این عکس وارونه است؛ برگ ها هم روی آب هستند. 📸 #عکاسی 🏡خانه ی هنر https://eitaa.ir/rooberaah ┄┅══✼✨🌻✨✼══┅┄

🔸️ #پرتگاه اثر خانم تیموری نژاد 🏡خانه ی هنر https://eitaa.ir/rooberaah ┄┅══✼✨🌻✨✼══┅┄