آدما وقتی ناراحتن فقط در مورد ناراحتیاشون صحبت میکنن . نه کار هایی که در مقابل ، خودشون هم کردن .

گاهی دست به ملامت و خود کوچک پنداری میزنم . و مواقعی غبطه ی کسایی که یه کانالِ مرتب و شیک با عکسای خود گرفته ی پینترستی دارن ‌ رو میخورم . از همونا که متن های ادبی عه بلند بالا می نویسن . دوروز یک بار پست میذارن و منحصر بفرد پنداشته میشن . و من دقیقا برعکس این تصوراتم .

البته که از خودم بودن پشیمون نیستم ؛ هیچوقت.

بعضی جاده هارو صرفا برای تجربه کردن ‌ طی میکنی . اما عزیز من! فکر نمیکنی که بعضی جاده ها بی بازگشتند؟! _

نمی ارزه نمی ارزه بمونی تهش تو با یه قلب شکسته .

_

می نابی ولی از خلوت خم چو درساغر نمی‌آیی چه حاصل! ' جناب صائب '

_

_

میخوای باور نکن ؛ ولی من تابستون رو با تمام تراژدی هاش ‌ دوست دارم.

گفت: چشمات رو دوست دارم ولی خندت رو بیشتر .

گفتند که : شِگرد عشق ، شبیخون است .