یه بار که هشت نه سالم بود با فامیل رفتیم بغل یه آبشار . صندل مورد علاقمو پوشیده بودم . داشتیم بازی میکردیم که یکیشو آب داشت میبرد .. تلاش کردم بگیرمش ، نشد و رفت . بغض کرده بودم که دو سه نفر خندیدن به اون وضعیت و منم اون یکیشو پرت کردم و اونم آب برد . قطعا میشد لنگه اول رو پیدا کرد اگر دومی هم نمینداختم؛ بعدا پشیمون هم شدم. ------------------ ولی ما هنوزم تو زندگیمون به این رفتار دچاریم . چون آدما دوستمون ندارن ماهم نیز . چون زورمون نمیرسه خودمون و زندگیمون رو قربانی میکنیم . من بعد از اون اتفاق هم ناراحت بودم هم صندلای خوشگلم رو از دست دادم. اونا که تهش یه صحنه کمدی درام دیدن . خلاصه که بچه ها شما مثل حدیثِ تخس نباشید .

- خورشید رو چقدر دوست داری؟ + انقدر :

- شاید ¹⁰ دهمین ۴۰۴ - بچه مردم | جلال آل احمد یه داستان کوتاه و جمع جور ولی با مفاهیم عمیق . در مختصر ترین حالت خودش تونسته شرایط و جو فکری اون سال هارو خوب به تصویر بکشه . جز اون داستانای عجیب بود .. -

بلاخره یه روز ام باید خودتو جمع و جور کنی و خاطره بسازی دیگه . [ ۰۴/۶/۱۵ ]

اینجانب شیفته عکسایی ام که یواشکی ازم میگیرن ، نامیزون اما واقعی .

هی من میگم این زندگی کجاست نگو حدیث داشت می کردش