#هر_صبح_یک_آیه
#قرآن_کریم
🌺 اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم 🌺
«اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ وَفَرِحُوا بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا مَتَاعٌ»
خدا روزى را براى هر کس بخواهد گسترده مى سازد، یا تنگ مى گیرد ولى آنها [= کافران] به زندگى دنیا، شاد (و خوشحال) شدند. در حالى که زندگى دنیا در برابر آخرت، جز متاع ناچیزى نیست.
#سوره_رعد آیه ۲۶
@Roznegaar
❇ #تفسیر_آیه
در آیه بعد به این موضوع اشاره مى کند که روزى و زیادى و کمى آن، به دست خداست: خداوند روزى را براى هر کس که بخواهد (و شایسته بداند) وسیع، و براى هر کس که بخواهد (و مصلحت بداند) تنگ قرار مى دهد (اللهُ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَ یَقْدِرُ).
اشاره به اینکه آنها که به خاطر جلب درآمد بیشتر در روى زمین فساد مى کنند، پیوندهاى خدایى را مى بُرند و عهد الهى را مى شکنند تا درآمد و بهره بیشترى از زندگى مادّى کسب کنند، بدون توجّه به این حقیقت که روزى و کم و زیاد آن به دست خداست.
این جمله علاوه بر این مى تواند پاسخ به پرسشى که صریحاً در آیه ذکر نشده و آن این است که بعد از بیان دو گروه حامیان حقّ و باطل در آیات قبل، این پرسش پیش مى آید که چگونه خداوند همه اینها را از مواهب و روزى هاى خود برخوردار مى سازد؟
آیه مى گوید: روزى و کم و زیاد آن به دست خداست و در هر صورت، متاعى است زودگذر. آنچه باید روى آن حساب کرد همان سراى آخرت و سعادت ابدى است.
به هر حال نکته مهم این است که مشیّت الهى در زمینه روزى ها این نیست که خدا بى حساب و بدون استفاده از اسباب به کسى روزى فراوان دهد، یا روزى او را کم کند، بلکه مشیّت او بر این قرار گرفته است که آن را در لابه لاى اسباب این جهان جستوجو کند که أَبَى اللهُ أَنْ یَجْرِى الاُْمُورَ إِلاَّ بِأَسْبَابِهَا.
🌼🌼🌼
سپس اضافه مى کند: پیمان شکنان و مفسدان فى الارض، تنها به زندگى دنیا خشنود و خوشحال شدند، در حالى که زندگى دنیا در برابر آخرت، متاع ناچیزى است (وَ فَرِحُوا بِالْحَیَوةِ الدُّنْیَا وَ مَا الْحَیَوةُ الدُّنْیَا فِى الاْخِرَةِ إِلاَّ مَتَاعٌ).
ذکر متاع به صورت نکره، براى بیان ناچیز بودن آن است، همان گونه که در فارسى مى گوییم: فلان موضوع متاعى بیش نیست، یعنى متاعى بى ارزش.
#تفسیر_نمونه
ذیل آیه ۲۶ #سوره_رعد
@Roznegaar