جنس دنیا یک‌جوری است که آدم را خسته می‌کند. اصلا خسته‌کننده بودن ذاتی دنیاست. آدمیزاد باید برای خستگی‌هایش یک پناهی چیزی داشته باشد تا دوام بیاورد. بعضی‌ها وقتی خسته می‌شوند به دو رکعت نماز پناه می‌برند؛ بعضی‌ها هم به امام رضا پناهنده می‌شوند؛ عده‌ای می‌روند سراغ کتاب؛ برخی موسیقی را ترجیح می‌دهند و بعضی‌ها هم می‌نویسند. به‌هر حال ما که نمی‌توانیم هروقت دل‌مان خواست از بودنِ در دنیا استعفا دهیم و برویم جای دیگر، پس باید برای این‌جا بودن برنامه‌ریزی داشته باشیم تا خستگی‌ها کلافه‌مان نکند. به‌نظرم بزرگ‌نمایی مشکلات دنیا فقط تحملش را سخت‌تر می‌کند. آدمی اگر بخواهد با دنیا کل‌کل کند کارش می‌کشد به فحش و بدوبی‌راه و آخرش هم مشکلات جدیدتری آوار می‌شوند روی سرش. دنیا کاری به میزان تحمل ما ندارد. برایش فرقی نمی‌کند سازه‌ی صبر ما بر روی چهل‌ستون استوار شده است یا چهار‌ستون. این ما هستیم که باید تعادل خویش را حفظ کنیم تا سازه فرو نریزد. من فکر می‌کنم نباید از دنیا توقع داشته باشیم که خسته‌کننده نباشد. از هر زاویه‌ای که بهش نگاه کنیم می‌فهمیم که به‌جای متوقع بودن از دنیا بهتر است از خودمان توقع داشته باشیم. دنیا مثل یک خانه‌ای می‌ماند که ما صاحبش هستیم اما در آن حبس شده‌ایم. آزادی در عین اسارت. بنابراین نه، باید خود را آزاد و یله و رها تصور کنیم و هر‌کاری دلمان خواست انجام دهیم و نه خود را اسیر و دربند مطلق دانسته و آزادی عمل را از خود بگیریم. 🖋زهرا ابراهیمی #روز_نوشت #دنیا https://eitaa.com/roznevesht

❗️اشاعه فحشا به بهانه "می‌تو" https://b2n.ir/n05490 #روز_نوشت #جنبش_می‌تو #روزنامه https://eitaa.com/roznevesht

پرسیده‌اید از میان آنچه تا کنون نوشته‌ام، کدام‌یک را بیشتر دوست دارم؟ فکر می‌کنم یادداشت "گلوله‌های مغرض" برای خودم دل‌نشین‌تر بوده. دوباره ارسالش می‌کنم.

"گلوله‌های مغرض" درد را از هر طرف که بخوانی درد است؛ اما نگاه سیاستمداران جهان به درد متفاوت است. کافی‌ست نطفه‌ات در رحم اندیشه نژادپرستی منعقد گردد تا صاحب دی ان ای برتر گردی، آن‌وقت است که تمام رسانه‌های جهان برای نشان دادن دردهایت صف می‌بندند. و یا کافی‌ست تو را به چشم حقارت نگاه کنند، در آفرینش زیادی‌ات ببینند و لایق حیات ندانندت، آن‌وقت دردهایت مثل فنس‌هایی است که مرزبندی می‌کند میان آن‌ها و انسانیت. دیگر تو را نمی‌بینند حتی اگر کودکی فلسطینی باشی و بیش از نیم‌قرن بر سر سفره درد، مهمان. مثل درختی که می‌تکانندش تا میوه‌هایش بریزد، چهارگوشه جهان را طوری تکان می‌دهند تا خوب و بدهایش را از هم جدا کنند. چشم آبی‌ها را از دیگر رنگ‌ها، سیاه‌پوستان را از سفیدپوستان، شرقی‌ها را از غربی‌ها، یهودی‌ها را از مسلمانان، ثروتمندان را از فقرا و این نگاه غالب سیاستمداران جهان است. غافل از اینکه در اندیشه سیاسی دین، کودک، کودک است حتی اگر مدفون‌شده در زیر آوارهای جنگ یمن باشد. حتی اگر بی‌رمق در پناهگاهی سوری تنش بلرزد. حتی اگر اهل صنعا باشد، اهل موصل باشد یا فلسطین. کودک، کودک است حتی اگر نطفه‌اش از پدر و مادری سوری باشد یا روسی چه فرقی می‌کند؟! کودک همان کودک است حتی اگر پای‌برهنه در کوچه‌پس‌کوچه‌های افغانستان دنبال جنازه پدر بگردد و یا هزار کیلومتر از اوکراین تا اسلواکی به‌تنهایی فرار کند تاجانش را نجات دهد. در دنیای کثیف سیاست حتی در قربانی شدن هم عدالت رعایت نمی‌شود. کودکی اوکراینی قربانی می‌شود و تمام جهان قربانی شدنش را فریاد می‌زنند و کودکان فلسطینی هفتادسال است که قربانی می‌شوند و تمام جهان سکوت می‌کنند. فهم انسان‌ها از درد مشترک است. همگان درد را می‌فهمند. رنج‌های مستتر در دردها برای همه آدم‌ها یک معنا بیشتر ندارد. اگرچه خاکشان باهم فرق داشته باشد؛ اگرچه در کشوری دیگر باشند و زیر پرچمی متفاوت، با پدر و مادرهایی جدا، اگرچه میان موسیقی و قهرمان و ورزشکارشان تفاوت از زمین تا آسمان باشد و اگرچه هیچ‌وقت همدیگر را ندیده باشند. فهم درد نیاز به زبان مشترک ندارد. آوارگی همه‌جا معنی آوارگی می‌دهد. ترس همه‌جا معنی ترس می‌دهد. مگر بی‌خانه شدن، بی‌جان شدن و بی بابا شدن میان آدم‌ها متفاوت است؟ چه فرقی می‌کند ایران باشی یا عراق، سوریه باشی یا یمن، اوکراین باشی یا افغانستان وقتی جنگ بر تو تحمیل شود. ناله‌هایی که از حنجرهٔ مظلوم بیرون می‌آید و فریادی که بر سر ظالم سر داده می‌شود در تمام جهان تعریف واحدی دارد. این چه جنایتی‌ست که مرزهای کشورها بر سر بشریت آورده‌اند؟ این چه مسیری‌ست که رسانه‌های جهان طی می‌کنند؟ با چه منطقی چنین پارادوکسی را توجیه می‌کنند که در برابر نوعی از درد یقه پاره کنند و در برابر نوع دیگرش مُهر سکوت بر لب نهند؟ چه فرقی است میان سقوط سقف‌ها و دیوارها بر روی تن‌ها و بدن‌ها؟ چرا شمال و جنوب جهان را از هم جدا می‌کنند؟ چه فرقی است میان سقوط انسانیت بالا و پایین جهان؟ چگونه می‌توان اشغالگران را با اهل مقاومت یکی دانست؟ این چه نقطه‌ضعفی‌ست که جهان دارد؟ تحمل دردی که حفره‌های تبعیض بر روح انسان جا می‌گذارند از طاقت آوردن در برابر گلوله‌هایی که تن را سوراخ می‌کنند سخت‌تر است و طاقت‌فرساتر. لعنت به رسانه‌هایی که میان دردها تفاوت قائل‌اند. لعنت به آن‌ها که میزان دردها را با تغییر موقعیت جغرافیایی می‌سنجند. لعنت به اندیشه‌هایی که در آن تولید تسلیحات تبدیل به صنعت سرگرمی شده است. لعنت به گلوله‌هایی که انتخاب‌گرند. لعنت به گلوله‌های بی‌هدف. لعنت به توپ‌هایی که کتاب تمدن انسانی را پاره‌پاره می‌کنند. لعنت به سیاستمدارانی که حق حیات کودکان را با ترازوی نژادپرستی محک می‌زنند. لعنت به آن‌ها که میان رنگ خون، فرق می‌گذارند. لعنت به جنگ‌طلبان 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht

خداوند روی بنده‌هایش غیرت دارد؛ به همین دلیل نه تنها آن‌ها را از گناه باز می‌دارد؛ بلکه توصیه می‌کند که به مرزهای گناه هم نزدیک نشوند. آدمیزاد وقتی به این حجم از مهربانی دین پی‌می‌برد دلش می‌خواهد مثل مصری‌ها شعار بدهد: "بالروح، بالدَم، نفدیک یا اسلام". باجان و با‌خون خود فدای اسلام می‌شویم. #روز_نوشت #غیرت_الهی https://eitaa.com/roznevesht

اگر دوباره و مثل همیشه ما را متهم به توهم توطئه نمی‌کنید، باید بپذیریم که انتخاب عنوان "تجمع دهه نودی‌ها" برای تجمع نوجوانان بی‌حجاب در شیراز، ابزاری برای مقابله با محتوای "سید‌علی و دهه نودی‌ها" در سرود سلام فرمانده است. 🖋زهرا ابراهیمی #روز_نوشت #دهه_نودی‌ها #سلام_فرمانده https://eitaa.com/roznevesht

متى ينتهي الانتظار...؟ #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

در حال حاضر موضوع افزایش جمعیت یکی از مهم‌ترین موضوعات مطروحه بوده، که ترویج آن از اهمیت بالایی برخوردار است. اما به‌راستی برای ترویج چنین امر مهمی چگونه باید اقدام کرد؟ عده‌ای برای تشویق مردم به فرزندآوری، سبک زندگی کریستین رونالدو فوتبالیست پرتغالی را به مردم معرفی کرده، غافل از اینکه این روشِ ترویج، نتیجه‌ی معکوس دارد. وقتی رونالدو را به عنوان الگو برای افزایش جمعیت به جامعه معرفی کنیم خواه‌ناخواه مردم دست به قیاس زده و شرایط فردی، خانوادگی، اجتماعی و درآمد او را با شرایط فعلی خود مقایسه کرده و نتیجه می‌گیرند که سبک رونالدو در افزایش تعداد فرزندان مختص او و جامعه‌اش است نه مختص ایرانی و جامعه‌ی ایرانی. یعنی این‌قدر از حیث ارائه استدلال برای فرزندآوری ضعیفیم که برای تشویق مردم باید دست به دامان سبک زندگی غربی‌ها شویم؟ فلسفه‌ی فرزندآوری از پشتوانه‌ی محکم عقلی و منطقی برخوردار است و باید مردم را نسبت به چنین استدلال‌هایی آگاه کرد. مردم وقتی حقیقت ضرورت یک امر را دریابند، نسبت به آن غفلت نمی‌‌ورزند. آقایان رسانه! در امر فرزندآوری قحط‌الدلیل که نیستیم تا بخواهید به سمت هر کور سویی روانه شوید! 🖋زهرا ابراهیمی #روز_نوشت #فرزند_آوری https://eitaa.com/roznevesht

ابرها هرگز حریف آفتاب نخواهند شد... #روز_نوشت #سایه‌تان_مستدام https://eitaa.com/roznevesht

حل معضل حجاب با اصلاح روش‌ها | اصفهان زیبا https://b2n.ir/h13714 #روز_نوشت #روزنامه #حجاب https://eitaa.com/roznevesht

سر بی عشق به تن بارِگناهی‌ست عجیب! شاعرش را دقیق نمی‌شناسم. به گمانم صفای اصفهانی باشد.

چند روز پیش دیوان عالی قانون آمریکا پس از ۵۰ سال، رای به لغو قانونی بودن حق سقط جنین داد! یعنی غربی‌ها هم بعد از این همه بی‌قیدی متوجه شدند که راه نجات جامعه، حفظ خانواده است و دیگر هیچ. اما این‌جا رهبرمان باید برای فرزندآوری بارها تاکید کنند و عده‌ای باز به بهانه‌های واهی به دنبال ترویج و تجویز سقط جنین‌اند. فتأمّل جيّداً!!! #روز_نوشت #سقط_جنین https://eitaa.com/roznevesht

این تصویر را چند روز پیش در نت دیدم. عنوانش"تخلیه‌ی مستاجر" بود و زیرش هم شماره موبایل زده بودند. در حقیقت صاحبان این تبلیغ از صاحب‌خانه پول می‌گیرند و در عوض مستاجرها را مجبور به تخلیه‌ی خانه می‌کنند. این شغل جدید را می‌توان شغل به‌روز‌شده‌ی شَرخری دانست. قبلا شَرخرها، پول می‌گرفتند و چک‌های پول نشده را با مِتد خاص خودشان تبدیل به پول می‌کردند. امروز همان افراد، پول می‌گیرند و مستاجرهای مهلت‌سَر‌آمده را از خانه بیرون می‌کنند. قرآن یک تعبیر قشنگی دارد که می‌گوید تعاونوا علی البر و التقوی یعنی در کارهای خوب به همدیگر کمک کنید. شَرخری اما ظاهرش کمک برای احقاق حقِ تضییع شده است، ولی در باطن چیزی جز ترویج بی‌اخلاقی در اجتماع نیست. #روز_نوشت #مستاجر https://eitaa.com/roznevesht

صائب تبریزی میگه: یافت در بی‌بصری، گمشده‌ی خود یعقوب دیده از هر که گرفتند بصیرت دادند بله. رازِ دیدن، بستن چشمهاست. https://eitaa.com/roznevesht

قاصدک را که دیده‌ای. برای خودش یک گوشه نشسته. می‌گیری‌اش روی دستت و با هوای میان دو لب‌هایت زندگی‌اش را بر باد می‌دهی؛ اما او اتفاقا پرواز را وقتی آغاز می‌کند که بند‌بند وجودش از هم جدا شده است. باید بندبند وجودت از رنج، زخمی شود تا روحت به پرواز درآید. این نه قانون قاصدک‌ها، که قانون آدمیزادگان هم هست. 🖋زهرا ابراهیمی #روز_نوشت #لَقَدْ_خَلَقْنَا_الْإِنْسَانَ_فِي_كَبَدٍ

من محجبه‌ام. حجاب را دوست دارم. به حجاب معتقدم. حجاب را با استدلال‌های عقلی پذیرفته‌ام. در کنارش تعبدا به حجاب باور دارم. تاثیر کم‌حجابی در جامعه را می‌فهمم. ضرورت امنیت اجتماعی را درک می‌کنم. اما امنیتی کردن موضوع حجاب دقیقا همان چیزی است که دشمنان حجاب دنبال می‌کنند تا به این بهانه لجبازی میان مردم و حکومت را بیشتر نمایند. به نظرم باید با تدبیر* بیشتری موضوع حجاب را پیگیری کرد. هر مسئله‌ای که به امنیت جامعه ارتباط دارد لزوما نیازمند برخورد امنیتی نیست. *منظور اصلاح روش‌های برخورد است، نه حذف برخورد. 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht

حالِ قلم هم شبیه حالِ معنوی آدم است. بعضی وقت‌ها، حال قلم مثل بچه‌ای می‌ماند که معلمش تا همین‌جا درسش داده، بیش از این پیش نمی‌رود.

این تصویر را از صفحه مسیح علی‌نژاد برداشتم. چیزی که نشانه رفته‌اند نه فقط عفت بانوان، که غیرت مردان نیز هست. اینجا مردی خودش حجاب از سر همسرش می‌گیرد. پیش از این حجاب را معضلی برای خانم‌ها می‌دانستند و بانوان را تحریک می‌کردند که از حق‌شان دفاع کنند؛ اما امروز مسئله‌ی حجاب را تبدیل به مسئله‌ای همگانی کرده‌اند و از مردان نیز درخواست همراهی با بانوان را دارند. تلفیق بی‌حجابی و بی‌غیرتی کار را برای رسیدن به این هدف آسان می‌کند. با این تفاسیر لازم است مردان غیرتمند سرزمین‌مان، به حجاب بانوان و دختران خویش بیش از پیش ببالند و این غیرت‌ورزی را در محبت‌ورزیدن مضاعف به محارم محجبه‌ی خویش نشان دهند. 🖋زهرا ابراهیمی https://itaa.com/roznevesht

قدر آدم‌های زندگی‌تان را بیشتر بدانید. آن‌ها که سنی ازشان گذشته را بیشتر. آن‌ها که گیسی سپید کرده‌اند یا ریشی. آن‌ها مثل نان و نمک‌اند. همین‌قدر ساده، همین‌قدر با برکت.

یکی از نکات مهمی که در امر حجاب و عفاف باید مورد تدقیق و تعمیق قرار گیرد این است که دچار خلط مفاهیم نشویم. اگرچه حجابِ زن نقش مستقیمی در تطهیر و پاکدامنی او دارد و اگرچه کم‌حجابی بستر بی‌حیایی را در جامعه فراهم می‌کند؛ اما هرگز نباید بی‌حجابی را معادل بی‌عفتی بدانیم. گره زدنِ مطلق عفاف به حجاب نگاه ناقصی است و این نوع نگاه نسبت به حجاب و عفاف نه تنها در امر ترویج حجاب موثر نیست، که نتیجه‌ی معکوسی نیز به دنبال خواهد داشت. 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht