امربه‌معروف و نهی‌از‌منکر دو اصل مهم اجتماعی‌اند که به یکدیگر گره خورده‌اند و از هم جدا نمی‌شوند؛ اما یک نکته دقیقی وجود دارد و آن اینکه منکر به واسطه‌ی معروف شناخته می‌شود. یعنی در ابتدا باید معروف را به‌درستی معرفی‌کرد، برای معروف ارزش قائل شد و آن را در جامعه تثبیت کرد تا ضد آن یعنی منکر شناخته شود و مورد نهی قرار گیرد. در جامعه‌ی دینی ما بی‌حجابی به عنوان یک منکر بسیار مورد نهی قرار گرفته است؛ اما در تثبیت حجاب به عنوان یک معروف کوتاهی کرده‌ایم. اگر بخواهیم معضل حجاب را حل کنیم باید اولا حجاب به عنوان یک ارزش دینی به جامعه معرفی گردد و ثانیا محجبه‌ها نیز دارای ارزش شوند. سال‌های اخیر شاهده بوده‌ایم که هجوم کم‌حجاب‌ها، چگونه افراد محجبه را به انزوای اجتماعی کشانده است. 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht

پرده‌ی اول: خانمی در خیابان نهی‌از‌منکر می‌کند برای حجاب. آن‌ها که کم‌حجابند با برخورد بدشان، این خانم محجبه را کف خیابان به زمین می‌زنند. پرده‌ی دوم: خانم کم‌حجابی مورد نهی قرار می‌گیرد و نهایتا کار به خشونت می‌کشد. ناهیان از منکر او را با خشونت به ون منتقل می‌کنند. پرده‌ی آخر: چیزی که می‌ماند، دوقطبی شدن جامعه است همراه با یک دنیا کینه و تنفر از یکدیگر. به کجا چنین شتابان؟! 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht

یک سندرومی وجود دارد به نام سندروم "شیشه خیارشور". برای فهمش این‌طور مثال می‌زنند که مثلا تصور کن یک آدمی مقابلت نشسته و می‌خواهد درِ شیشه‌ی خیارشور را باز کند. هرچه نگاهش می‌کنی احساس می‌کنی او بلد نیست و تو بلدش هستی؛ دلت می‌خواهد شیشه را از او بگیری و خودت درش را باز کنی. بعد که گرفتی می‌بینی چقدر سخت است و تو هم نمی‌توانی درش را باز‌کنی. این سندروم را آدم‌هایی دارند که تصور می‌کنند اگر جای بقیه بودند، حتما بهتر عمل می‌کردند. این افراد تنها بر اساس تصورات ذهنی‌شان دیگران را مورد قضاوت قرار می‌دهند. به نظرم بهتر است آدم‌ها را قضاوت نکنیم. به قول مولانا: نه تو آنی که همانی نه من آنم، که تو دانی 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht

بایدهای اخلاقی در برابر معلولان https://b2n.ir/k74783 https://eitaa.com/roznevesht

من ان‌شاء‌الله این چند روز را کوتاه‌نویسی می‌کنم. هرآنچه در باب غدیر به ذهن ناقصم بیاید در قالب چند کلمه کوتاه این‌جا ارائه می‌دهم. باشد که مورد رضای‌الهی قرار گیرد. البته یک متن کامل‌تری هم اختصاصی روزنوشت نوشته‌ام که حتما ارسالش می‌کنم. #روز_نوشت

این روزها جبرئیل در رفت‌وآمد است تا شیعه معنا بگیرد. #غدیر https://eitaa.com/roznevesht

دست علی بالا رفت، جای پای اسلام محکم شد. #غدیر https://eitaa.com/roznevesht

مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ و دل شیعه قرص شد... #غدیر https://eitaa.com/roznevesht

و از آن لحظه که "علی" معرفی شد، دشمنانش خلع‌ِسلاح‌ترین موجودات عالم شدند. #غدیر https://eitaa.com/roznevesht

غدیر... دلچسب‌ترین لحظه‌ی تاریخی شیعه... #غدیر https://eitaa.com/roznevesht

آیا غدیر، دریا در استکان بشر ریختن نبود؟ #غدیر https://eitaa.com/roznevesht

غدیر جرعه‌جرعه هویت است که به جان شیعه ریخته می‌شود. #غدیر https://eitaa.com/roznevesht

غدیر، تقدیرِ خوشِ ظهور را ثبت نمود. #غدیر https://eitaa.com/roznevesht

حزب عدالت با "علی" معنا گرفته. #روز_نوشت https://eitaa.com/roznevesht

باز هم پرسیده‌اید از صاحب جملات این کانال. بارها گفته‌ام که با کپی‌پیست میانه‌ی خوبی ندارم. همه‌شان برگرفته از ذهن ساده، ناقص و نه‌چندان خلاق نویسنده‌اند. با کپی‌کاریِ بدون ذکر منبع که نمی‌شود مُبَلغ غدیر شد. به قول شهید بهشتی از پله‌های حرام به بام سعادت نمی‌توان رسید. *لطفا کپی از این کانال، با اشاره به نام صاحبش باشد. 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht

دست علی بالا رفت، جای پای اسلام محکم شد چگونه می‌توان غدیر را از صفحه تاریخ محو کرد؟! چگونه می‌توان دستی که بالا رفت را ندید؟! چگونه می‌توان رفتار و گفتار پیامبر را در برابر علی نادیده گرفت؟! چگونه جانِ معنای کلام پیامبر را فهم نمی‌کنید؟! چگونه توحید را فقط در ربوبیت تکوینی خلاصه کردید و شأنی برای ربوبیت تشریعی قائل نشدید؟ مگر نه اینکه برای پیامبر، ابلاغ نکردن ولایت، حکمِ ترک رسالتش را داشت؟! مگر خدا نگفت ای پیامبر «اِنْ لَمْ تَفْعَلْ»، که اگر این مسئله را تبلیغ نکنی، «فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ»، اصلاً رسالت خود را تبلیغ نکرده‌ای؟! غدیر چه سرّی دارد که زحمات 23 سالهٔ پیامبر به ابلاغ آن وابسته است؟ چرا اعتبار کل رسالت، به ابلاغ ولایت گره می‌خورد؟ این حجم از تمنّا و تمایل پیامبر برای تفهیم ولایت به مردم، ریشه در کجا دارد؟ ولایت را در حدیث غدیر چگونه معنا کرده‌اید؟ صِرف دوستی؟ مگر خداوند نگفت ای پیامبر در ابلاغ این پیام از مردم نترس، خدا تو را محافظت می‌فرماید: وَ اللّهُ یَعْصِمُک مِنَ النّاسِ. چرا حفاظت از پیامبر از جانب خدا تضمین می‌شود؟ آیا قرار است پیامبر فقط به دوستی و محبت به علی اعتراف کند؟ اینکه ضمانت نمی‌خواهد. حدیث منزلت را هم از یاد بردید؟! مگر پیامبرمنزلت علی را نسبت به خود، مانند منزلت هارون به موسی ندانست؟! چگونه می‌شود که هنوز آثار جراحت جنگ در رکاب پیامبر بر روی تن‌تان باشد؛ اما در سقیفه جمع شوید و یادتان برود که پیامبر چه توصیه‌ای کردند؟ لحن پیامبر را فراموش کردید؛ به گمان خود علی را به انزوا کشاندید؛ آیه قرآن را چگونه انکار می‌کنید؟ غدیر را یادتان رفت، این‌همه تعبیر از روایات خودتان که معتقدید پیامبر از علی با تعابیری همچون خلیفه، ولی و مولا یاد نموده است را چه می‌کنید؟ یوم الغدیر را انکار می‌کنید، منکر یوم‌الدار هم می‌شوید؟! وقتی پیامبر، خویشان خود را به اسلام دعوت کردند چه کسی به دعوت ایشان لبیک گفت جز علی؟ مگرهمانجا پیامبر نفرمودند: اِنَّ هذا أَخی وَ وَصیّی وَ وَزیری وَ خَلیفَتی فیکمْ فَاسْمَعُوا لَهُ وَ أَطیعُوا. این را هم نشنیدید؟ اگر نشنیده بودید پس چرا ابولهب به تمسخر ابوطالب پرداخت و گفت: ابوطالب از این ‌پس باید از فرزند نوجوان خود تبعیت کنی؟ اگر برداشت‌تان از کلام پیامبر موضوع امامت و اطاعت نبود پس این کنایه‌ها چه معنایی داشت؟ پیامبر دست علی را بالا برد تا به تمام دلواپسی‌های بشریت پایان دهد. و پیامبر دست علی را بالا برد تا تمام ترس‌های جهان را به امید مبدل سازد. و پیامبر دست علی را بالا برد و تمام تعارضات را به تعادل بدل ساخت. و پیامبر مشفقانه دست علی را بالا برد و اضطراب بشر را به آرامش تبدیل نمود. و پیامبر دست علی را بالا برد و ما را غرق در حظّ وجودش کرد. حرف‌های پیغمبر نه در میان مردم آن زمان، نه‌فقط هفتاد روز قبل از رحلت ایشان و نه‌فقط برای دست‌کم هفتاد هزار نفر در واقعه غدیر، بلکه برای همیشه در تمام تاریخ ثبت شد. قرن‌هاست که شما برای انکار علی مجبور به انکار خویشتن شده‌اید. به گمانتان مسیر اسلام را عوض کردید، غافل از اینکه دست علی بالا رفت و جای پای اسلام محکم شد. 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht

اگر بخواهیم مهمترین ویژگی تشیع و وجه تمایز آن را با سایر مذاهب ذکر کنیم، می‌توانیم به مسئله‌ی ولایت اشاره نماییم. در ادبیات دینی به مفهوم ولایت می‌توان از دو دریچه نگاه کرد، درمفهوم اول،  ولیّ خدا بودن به این معناست که کسی تمام مراتب و مراحل کمال بشری را طی نماید و به نهایت درجه‌ی قرب الهی برسد و اینگونه ولی و دوست خداوند گردد و مفهوم دوم بدین معناست که کسی به دلیل تفوق و برتری، مسئولیت و رهبری یک جامعه را بر عهده بگیرد. مفهوم ولایت در رابطه با حضرت علی علیه‌السلام با هر دو معنا تحقق پیدا می‌کند؛  یعنی "ولی" بودن حضرت علی علیه‌السلام هم به معنای این است که ایشان همه‌ی مراتب کمال و مراحل آن را طی کرده‌اند و هم تفوق و برتری برای رهبری و سرپرستی یک جامعه دارند. البته نکته‌ای که نباید از آن غفلت ورزید این است که شخصیت حقوقی حضرت در سرپرستی یک جامعه، وامدار شخصیت حقیقی ایشان است، یعنی دلیل اینکه ایشان از جانب پیامبر انتخاب می‌شوند و مسئولیت رهبری اجتماع به ایشان سپرده می‌شود، این است که امام آن مراحل کمال را طی کرده‌اند و به همین علت شأنیت انتخاب شدن و گزینش از سوی پیامبر را دارا هستند.  به بیان دیگر غدیر ارزشش را از حضرت علی علیه‌السلام می‌گیرد؛ نه اینکه غدیر یک روزی است و آن روز عید الله اکبر بوده و حالا در آن روز عزیز حضرت علی علیه‌السلام انتخاب می‌شود؛ خیر، عزت غدیر به واسطه‌ی حضرت علی علیه‌السلام است. در آن روز هر کسی می‌توانست رهبری و سرپرستی اجتماع را به عهده بگیرد و از سوی پیامبر انتخاب شود، اما چرا پیامبر حضرت علی علیه‌السلام را انتخاب می‌کنند!؟ و چرا با کلام خویش نیز از مردم اقرار می‌گیرند که الست اولی بکم من انفسکم؟ و وقتی مردم پاسخ می‌دهند:  قالوا: نعم، ایشان می‌فرمایند «من کنت مولاه فعلی مولاه!؟» دلیل انتخاب پیامبر(ص) این است که حضرت علی(ع) در مراتب کمال از دیگران برتر است، یعنی این وجه امتیاز در شخصیت حقیقی ایشان، آن انتخاب را برای شخصیت حقوقی‌شان رقم می‌زند، بنابراین غدیر چیزی را به علی اضافه نکرد، بلکه این علی است که به غدیر اعتبار می‌بخشد. نکته‌ی دیگر اینکه وقتی مسئله‌ی رهبری یک جامعه در میان است، مهمترین امری که می‌تواند جامعه را به سعادت برساند موضوع عدالت است. اگر جامعه در مسیر عدالت قرار گیرد و رهبر آن جامعه عادل باشد، می‌تواند سعادت دنیوی و اخروی را برای آن اجتماع به ارمغان بیاورد. حضرت علی علیه‌السلام نماد تقوا و نمود عینی عدالت هستند و به همین دلیل مناسب‌ترین شخص برای رهبری جامعه است. عدالت حضرت علی علیه‌السلام تا جایی نمود پیدا می‌کند که ایشان حتی همین مسئله‌ی رهبری و سرپرستی یک جامعه را هم ابزاری در برقراری عدالت آن جامعه می‌دانند. به همین دلیل حضرت علی(ع) ارزش حکومت و حکومت‌داری را نزد خود از لنگه‌ی کفش و یا حتی آب بینی یک بز هم کم ارزش‌تر می‌دانند و اینگونه اوج اشمئزاز و تنفر خویش را از دنیاگرایی بیان می‌فرمایند. اگر بخواهیم مسئله‌ی غدیر را به خوبی درک کنیم، باید به دلیل انتخاب‌شدن حضرت علی علیه‌السلام در این روز بیندیشیم. غدیر نوعی ارائه‌ی سبک و روش برای رهبری است؛ حال چه این سرپرستی و رهبری مربوط به گروه کوچکی همچون خانواده باشد و چه سرپرستی یک اجتماع فرقی ندارد. اگر بخواهیم از شیوه و روش حضرت کمک بگیریم و زندگی خود را غدیری کنیم، باید بر ویژگی عدالت تمرکز نماییم؛ بنابراین چه نیکوست که امسال در کنار جشن غدیر، غدیر را به آغوش هویت اصلی خویش یعنی عدالت بازگردانیم. 🖋 زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht

وغدیر، پایان قصه‌ی تردیدهاست. #غدیر https://eitaa.com/roznevesht

غدیر تنها علتی‌ست که سهم بیشتری از حیات می‌خواهیم. #غدیر https://eitaa.com/roznevesht

این نخ تسبیح غدیر است که به دانه‌های حیات معنا می‌بخشد. #غدیر https://eitaa.com/roznevesht

غدیر، نوید آخرین بازمانده #غدیر https://eitaa.com/roznevesht

غدیر، پاداش صبر مومنین است. #غدیر https://eitaa.com/roznevesht

از دل غدیر زخم‌های انتظار جوانه می‌زند. #غدیر https://eitaa.com/roznevesht