از لحاظ روحی،احتیاج به یه دوستِ ژاپنی دارم.

شاید من نتونم دستاتو بین دستام بگیرم؛ولی تو خوابام میتونم تا هر وقتی که بخوام مالِ خودم داشته باشمت.

نصف فیلمایی که دیدم فقط بخاطر یه میکس 30 ثانیه ای بوده.

🛶

- I've lost myself and i lost you !

-

I always felt like life was a beautiful sad song .

تو استراحت های بین درس خوندنم تنها، موزیکِ مورد علاقمو پلی میکنم، چشمامو میبندم تا دوباره انرژی لازم برای چند ساعت درس خوندن رو پیدا کنم.

توی درسِ سوم جامعه شناسی یه مطلبی وجود داره و اون اینه‌که:آدما متوجه نظم نمیشن،چون بهش عادت کردن!اگر بر فرض چیزی سر جاش نباشه فوری متوجه این موضوع میشیم بخاطراینکه اون جایی که باید باشه، نیست؛کسی به این توجه نمیکنه که اون گلدون بدبخت تمام طول زندگیش گوشه دیوار بوده.بنظرم محبت و دوست داشتن آدما مثل این رابطه نظم و بی نظمی میمونه.شاید دلیل اینکه کسایی که احساسِ افراد رو نادیده میگین این باشه:اون ها همیشه درگیر این موضوع بودن که دوست داشتنِ خودشون رو به فردِ مورد نظرشون نشون بدن؛غافل از اینکه نمیدونن هر چقدر بیشتر تلاش کنن،اون فرد بیشتر ازشون فاصله میگیره:>