🛶

حالم مثل تیپای رامین رضاییان خرابه.

داشتم به این فکر میکردم که خوشبختی لزوماً قرار نیست ثروت زیاد و یا رسیدن به خواسته هایی که توی ذهنت داری، باشه.میتونی توی لحظاتی هم که به‌نظرت عادی و غیر اهمیت هستن پیداش کنی.مثل وقت هایی کل خانواده با همۀ دغدغه هایی که توی ذهنشون دارن دور یه سفره جمع میشن و در حینِ غذا خوردن، خاطرات و اتفاقات جالبشونو تعریف میکنن و میخندن.یا وقت هایی که میبینی فقط بخاطر تو، مامان غذای موردِ علاقت رو درست کرده یا بابا خوراکی موردِ علاقت رو خریده. برادری که وقتی خسته ای میاد و برات یه ظرف میوه میاره یا تویی که با ذوق یه عصرونه خوشمزه برای خانوادت آماده میکنی تا به چشم ببینی خستگیشون در رفته و خوشحالن.شاید خوشبختی رو میشه توی داشتن یه خانواده دید.توی دلسوزی هامون برای همدیگه؛ توی تلاش کردنامون تا خودمون و بقیه رو برسونیم به اون معیارِ ایده‌آلی که توی ذهنمون همیشه تجسمش میکردیم.شاید خوشبختی پول و شغل و دل بستن به آدم های اشتباه نیست.شاید خوشبختی یه خانوادۀ کنارِ همه؟!.

🛶

شما رو نمیدونم ولی خودم هم بعضی وقت ها نمیفهمم کجا دارم شوخی میکنم و کجا کاملاً جدی ام.

اهمیتِ کسی برای من با سرعت سین کردنم رابطه مستقیم نداره.من پیام های کسی هم که ازش متنفرم زود سین میزنم.

- از 19 آبان ماه! پ.ن‌: نورِ گوشیتون رو زیاد کنید تا ستاره های آسمون معلوم بشه.

گفتم: هر وقت دیدی دارم باهات انگلیسی چت میکنم، بدون این اوجِ احساساتمه که جورِ دیگه ای نتونستم نسبت به تو نشونش بدم.

چیشد که "ما" شد من و تو؟!

تو که ناراحتی من واست مهم بود؛ چیشد که خودت ناراحتم کردی؟!

- حرف هایی که همیشه میخواستم بهت بزنم.