این نه تنها درباره خودم صدق میکنه؛ بلکه با هر Body Language یا talking دیگران میتونم متوجه بشم که چه شیشه خورده ای دارن.

یه جورایی روانشناسا واقعاً ترسناکن. بخاطر علمی که دارن انگار ما مراجعه کننده هایی که بهشون مراجعه میکنیم کاملاً شفافیم و اونا میتونن هر چیزی که درونمون میگذره رو ببینن، حتی اگر خودمون بهش اعتراف نکنیم!

🛶

کاش وقتی دارم ویس میگیرم به جای در و دیوار به صفحه چت گوشیم نگاه کنم حداقل بفهمم گوشیم داره ویس میگیره نه بعد دو دقیقه حرف زدن بیام سِند رو بزنم ببینم اصلاً ویسی نیست💆🏻

اگر خیلی دوست داشته باشم نمیذارم هیچ کس نزدیکت بشه ولی اگر دیدی هر آدمی اومد تو زندگی تو، من باهاش مشکلی نداشتم و برام فرقی نداشت اون فرد کیه، بدون اون دوست داشتنم دیگه بی حد و مرز نیست.

آدما برام یهویی سقوط نمیکنن؛ پله به پله ارزشِشونُ از دست میدن.

Me:

یه وقت هایی نفرتم از آدما یه جوری سر به فلک میکشه که حتی دلم میخواد اون آدمایی که برای به دست آوردنشون کلی تلاش کردم رو بندازم از زندگیم بیرون و با هیچکس تعامل نداشته باشم.

🛶

با من از غیره‌منتظره بودن حرف نزن وقتی وسط حرف هام که از عصبانیت زده میشه، یهو از شدت دوست داشتنش حرفمو قطع میکنم و میپرم و میبوسمش.

- There was never really anything to miss but the peace i felt before i knew you!