من شاید از چیزهای خیلی زیادی غر بزنم و شکایت کنم و بگم بدم میاد، اما اگر واقعاً بخوام؛ میتونم باهاشون کنار بیام و حتی شاید وسط تلاش هام، ازشون خوشم هم بیاد.
شاید اگر تو موقعیت های سخت زندگیم وقتی که دلم میخواد از شدت فشاری که از همه جهت رومه خودمو از هستی ساقط کنم، اجازه بدم یکی اونقدر نزدیکم بشه تا بتونم بار مشکلاتمو سبک تر حمل کنم، زندگی برام قابل تحمل تر شه اما میدونم همه اینا همش حرفه؛ میدونم تا تهش از هیچکس هیچوقت کمک نمیگیرم و خودمو محکوم به این میکنم که از پس همه چیز، به تنهایی باید بر بیام.