هیچ استثنایی وجود نداره. حتی اگر اون آدمی که براش زندگیمو میدم هم یه سری چارچوب هامو زیرِ پا بذاره، برام میمیره.
یه چیزی رو فهمیدم. من سمتِ آدم هایی کشیده میشم که بهم حسِ آرامش رو القا کنن. رابطه ای که بهم این حس رو نده دلمو میزنه و باعث میشه برگردم تو اون غارِ تنهاییم و نخوام دیگه هیچ ارتباطی با آدم هایی که بهم حس امنیت نمیدن، داشته باشم.
پس فهمیدم خیلی هم عجیب نیست، اینکه از حرف زدن با تو هیچوقت خسته نمیشم..
تو هیچوقت با حرف ها و کارهات آرامش و امنیت رو ازم نگرفتی، بهم دغدغه فکری جدید ندادی، اعصابمو خورد نکردی و سعی نکردی بیشتر از این توی خودم فرو برم.