وقتی به این فکر میکنم که آدما نمیتونن متوجه بشن از عمقِ احساسم، پشت حرف ها یا ریکشن های به ظاهر عادی ای که نشون میدم، اعصابم خورد میشه.
365 موقعیت برای به دنیا اومدن من وجود داشت. چرا حتما باید ولنتاین به دنیا میومدم که پارتنرِ نداشتم خودشو راحت کنه؟!
بیلی پلی کردن تو هوای ابری و تنهایی رفتن به مقصدِ دندون پزشکی، باعث میشه نتیجه این ترکیب غمگین شدنم باشه اما خب.. کی گفته هر چیزِ زیبایی لزوماً خوشحال کنندست؟!: )
اگر فکر کردن به تو باعث میشه غمگین بشم؛ من این کارو به صد تا خوشحالی ای که تو توش نباشی ترجیح میدم.
اصلیه همونیه که یهو به خودت میای میبینی تیکه کلام هاش، تیکه کلام های توعه.
باورم نمیشه یه جمله تو پتانسیل اینو داره که مودم رو انقدر وحشتناک از این رو به اون رو کنه.