فکر کردی خسته نمیشم نه؟

وقتی باهاش حرف میزنم، هیچ احساسی رو درونم حس نمیکنم.

نمیدونم از اینکه انقدر راحت میتونم آدمارو فراموش کنم باید خوشحال باشم یا بترسم.

من فکر میکنم بهت؟ دود جای عکسات تو سطل آشغالمه.

با یه عکس که آدم به گریه نمی‌افته. یه عکس:

تا زمستان نگذرد گندم نمیروید ز خاک قد کشیدن های ما پاداش جان فرسودن است - #مولانا

اون روزی که من موقع رانندگی یادم باشه دستی ترمزو بکشم پایین عید منه:))

- #دیالوگ ..

هیچوقت آدمایی که با امیدهای واهی سعی میکنن توی یه مسئله ای که تورو آزرده‌خاطر کرده، دلتو آروم کنن رو برای حرف زدن انتخاب نمیکنم. من به منفی‌بین بودن معروفم فقط چون همیشه بدترین احتمال ممکن رو در نظر میگیرم که دیگه هیچ چیزی نتونه غافل‌گیرم کنه‌. حالا با این وضعیت، بخوام دلمو خوش کنم به حرف کسایی که با سرگرم کردنِ ذهنم با رویاها و دور شدن از واقعیتی که هست، میخوان همه چیزو نادیده بگیرم؟ نه، ممنون! خودم برای کمک به خودم کافی‌ام.

لطفا قبل از اینکه دیر بشه، به خودتون بیاید تا چیزی از این احساس گندِ پشیمونی حس نکنید:)

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يُجِيبُنِي حِينَ أُنَادِيهِ، وَ يَسْتُرُ عَلَيَّ كُلَّ عَوْرَةٍ وَ أَنَا أَعْصِيهِ، وَ يُعَظِّمُ النِّعْمَةَ عَلَيَّ فَلا أُجَازِيهِ، فَكَمْ مِنْ مَوْهِبَةٍ هَنِيئَةٍ قَدْ أَعْطَانِي، وَ عَظِيمَةٍ مَخُوفَةٍ قَدْ كَفَانِي، وَ بَهْجَةٍ مُونِقَةٍ قَدْ أَرَانِي فَأُثْنِي عَلَيْهِ حَامِدا، وَ أَذْكُرُهُ مُسَبِّحاً. سپاس خدای را که اجابتم می کند آنگاه که صدایش می زنم، و هر زشتی را بر من می پوشاند و من از او نافرمانی می کنم، و او نعمتش را بر من بزرگ می گرداند پس من او را شکر نمی کنم، چه بسیار موهبتهای گوارایی که به من عطا فرمود، و حوادث وحشتناکی که مرا از آسیب آنها کفایت نمود، و چه بسیار خرّمی دلنشینی که به من نمایاند، او را سپاس گویان ستایش می کنم، و تسبیح گویان یادش می کنم.