یه چیز جدید درباره خودم فهمیدم. طرز خندیدن آدما به طرز عجیبی میتونه روی کششم نسبت بهشون تاثیر بذاره.
این خیلی دردناکه که ما با آدمایی که دوسشون داریم و برامون مهمن، به وقتش، صد برابر بدتر از یه غریبه توی خیابون رفتار میکنیم..
آدمهای خودخواهِ بی انصافِ حرمت شکن!
از آدمایی که بلدن از منِ بیحرف، حرف بکشن و خیلی هوشمندانه مکالمه رو هدایت کنن، جوری که بخوام دل بدم به گفت و گو خوشم میاد.
یکی نیست بهم بگه کسی که "مثلا" از خواب بلند شده، موهاش آشفتست، چشماش نیمه بازه و جلوی خانواده تازه از خواب بیدار شدش تظاهر به حساس بودن به نور میکنه، خمیازه نمیکشه که گند بزنه به نقش بازیکردنش.