همانطور که دستانش را محکم در دست گرفته بود؛میخندید و در دل با خود میگفت تا او را در کنارم دارم،به هیچ چیزی نیاز نخواهم داشت. تنها لبخند او،صدایش،چشمانی که به سختی میتوان فهمید چه حرفی برای گفتن دارند،و حرف هایش،که از هر مرهمی درمانکنندهتربود،برای یک عمر،کفایت حالِ مرا میکرد. انگار که آن فرشته را خدا تنها برای من به زمین فرستاده بود تا به معجزه اش ایمان بیاورم... هر وقت در کنارم بود،تمام اجزای بدنم خواستار در آغوش کشیدن جسمِ کوچک او بودند اما آن دخترک با همسن های خود متفاوت بود؛از آغوش خوشش نمیآمد و خیلی کم پیش میآمد که بگذارد اورا درون خود غرقِ کنم..زود قهر میکرد اما او تنها کسی بود که تمامِ غرورم را برایش زیر پا خُرد میکردم و با احساساتی که هیچ انسانی جز او از من ندیده بود،با او برخورد میکردم.عاشق دریا بود. هیچ از یادم نمیرود که تا چشمش به موج های آب افتاد چنان از خود بی خود شد و از ته دل خندید که من هم با خنده های اون بی اختیار خندیدم.. جای پایمان روی ماسه های ساحل؛موتور سواریمان؛خوابیدنمان کنار هم و گوش سپردن به صدای جیرجیرک های شب..
از خستگی به خواب رفت و من تا زمانی که احساس خواب آلودگی نکردم،خیره به صورت زیبای او بودم!
بودم..بودم.. افعال گذشته به تنهایی غمگین نیستند مگر حمل کننده خاطرات باشند.. بیست و هشتم آبان ماه..پنج سال از آن اتفاق تلخ گذشت.. پنج سال تنها نبودن توست که پابه پا همراهم میآید.. پنج سال در حسرت درآغوش کشیدن تو،بوییدن تو،لمس کردن تو،دیدن خنده ها و چشمهایت..
حال پنج سال شد که تنها عکس ها و خاطرات تو تا کنون یاد تو را در دلم زنده نگه داشته اند.. پنج سال شد که وقتی دلتنگت میشوم،به جای دیدنت،چشم هایم سنگ های سیاهِ سردِ روی زمین را دنبالِ تو میگردند.. بعد رفتنت تنها دلخوشی ام گردنبندی بود که یاد تورا همیشه در دلم زنده میکرد و باعث میشد که هیچوقت این حقیقت تلخ را نپذیرم،اما از بعد ازگم شدنش،نبودنت مانند پُتْکی بر روی صورتم چنان کوبیده شد که گویا هیچوقت کنارم نبوده ای!پنج سال گذشت و حال این حقیقت به من ثابت شده است که خاطرات میتوانند برّنده تر از کاغذ،وجودت را از هم بپاشند و تو را با تکه پاره های روحت به حال خود رها کنند تا به تنهایی از بین بروی..
بعضی وقتا تنها کاری که میتونم برای خودم و بقیه انجام بدم اینه که سرمو بندازم پایین،افسوس بخورم و هیچ چیزی نگم!
شاید اگه میتونستیم همو بغل کنیم انقدر غمگین نبودیم...!
- 📽 Liberal Arts (2012)
ما میگیم چرا کسی به حالمون اهمیت نمیده اما درواقع اینطوری نیست. خیلی از آدمای کنارمون ممکنه نگرانمون باشن و ما حتی متوجهشون نباشیم. درواقع؛درد ما این نیست که برای کسی مهم نیستیم،موضوع اصلی اینه که اونی که باید براش مهم باشه،مهم نیست!حالا هر چقدرم بیان بهمون بگن مراقِبِ خودت باش،باز به پای اونی که باید این حرفو بزنه،نمیرسه=)…