- I dont think people realize how much strength it takes to pull your own self out of a dark place mentally...
+ چرا بهش نمیگی دوسِش داری؟!
- چون هر کی رو دیدم که این جمله رو شنیده رفته... آدما ظرفیت شنیدن این جمله رو ندارن.
میترسم اونم نداشته باشه.نمیخوام برای دونستنِشم سر اون ریسک کنم.نمیخوام با یه اشتباه همه چی رو از بین ببرم.
+ میدونی؛آدما با شنیدن این جمله باهات سرد نمیشن بلکه تو وقتی این اعترافو به یکی میکنی توقع اینو داری که باهات بهتر برخورد کنه و اگر این اتفاق نیوفته،فکر میکنی زدن این حرف بزرگ ترین اشتباهی بود که توی زندگیت مرتکب شدی،جوری که دلت میخواد به گذشته برگردی و به همون رابطه دست و پا شکسته اکتفا کنی،اما نذاری دوباره کار به اینجا بکشه.مشکل اونی که دوسش داری نیست،مشکل توقع توعه که از اون یه شخص دیگه میسازه..
از لحاظ روحی احتیاج دارم همونجوری که مولانا به شمس اهمیت میداد و براش شعر میگفت؛یکی همونجوری به من اهمیت بده.
آره! این تلخه که نمیتونی با کلمات حرفی که میخوای رو بزنی؛اما عذابآور تر از اون وقتیه که حتی برای حرفات،"کلمات" توان به دوش کشیدن خواسته تورو ندارن و تو هیچ راهی جز اینکه اونارو تا آخر عمرت توی دلت نگه داری،نداری!
داشتم خواب میدیدم که توی خوابم دارم خفه میشم و اکسیژنی نمیتونم دریافت کنم؛دردو توی خوابم حس میکردم..اینکه مرگ چقدر بهم نزدیکه تا اینکه ازخواب پریدم و دیدم ساعت پنج صبحه و من قفسه سینم از شدن تلاشی که داره برای دریافت اکسیژن میکنه،چقدر از درد تیر میکشه..من واقعا داشتم توی خواب میمردم اگر این کابوسی که دیدم،نجاتم نمیداد!
چرا نمیتونم خواب هامو درک کنم؟!
با این که خنده هاتو جز من کسی ندیده؛اما انقدر از خنده هات پیش همه تعریف کردم که از هرکسی بپرسی،اقرار میکنه که چقدر زیبان!