بعد از ماجرای وحشتناک و غم‌بارِ حمله صهیونیست‌ها به چادرهای آوارگان فلسطینی در رفح، چند باری آمدم مطلبی بنویسم اما نشد...! نه اینکه ذهنم خالی باشد! حرف برای نوشتن آن قدر هست که اگر دست به نوشتن بشوم، حالا حالا ها کلمه می‌آید و جمله ردیف می‌شود که بماند... من این عکس را همان روز حمله دیدم و هر بار آمدم بنویسم، چاره‌ای ندیدم جز اینکه درباره این عکس بنویسم و هر بار آمدم درباره این عکس بنویسم، قلم‌م قفل کرد! اینطور بگویم که کلمات توی مغزم فریز می‌شوند وقتی این عکس را می‌بینم و این چند روز هر بار عکس را آوردم روی کانال و شروع کردم بنویسم، در پردازشش ماندم! الان هم دارید می‌بینید که گودرز و شقایق را به هم پیوند داده‌ام که زیر این عکس چیزکی نوشته باشم! این عکس، وقاحتِ محضِ موجوداتی شبیه انسان، اما پست‌تر از حیوان است در حق مظلوم‌ترین آدم‌های تاریخ و این یارویِ کثیف، خانم نیکی هیلی نماینده‌ی سابق آمریکا در سازمان ملل است که دارد روی گلوله‌های درجه یک و پیشرفته‌ی اهدایی آمریکا به اسرائیل، مطلب یادگاری می‌نویسد؛ هیلی اینجا نوشته است: «کارشان را تمام کنید! آمریکا همیشه اسرائیل را دوست دارد» چقدر فرهیخته! چقدر زیبا! چقدر به قول امروزی‌ها نایس! و... و من اینجا حرف‌های زشتی توی ذهنم وول می‌خورد که عیب و زشت است نوشتنش... و کلمه‌های من قدرت بیان عمق این رذالت را ندارند و من کم می‌آورم در تحلیل این عکس... اَلِفـْـــ ــکٰافـْـ @ALEF_KAF_NEVESHT