امام علی (علیه السلام) به سوی مسجد روانه شد، طبق معمول دو رکعت نماز خواند و سپس بالای بام رفت تا اذان بگوید، با صدای بلند اذان گفت که صدایش به گوش تمام ساکنان کوفه می‌رسید، سپس از بام پائین آمد و به محراب رفت و مشغول نماز نافلة صبح شد، وقتی که حضرت خواست سر از سجده اوّل رکعت اوّل بردارد، در آن تاریکی، ابن ملجم لعنة الله عليه آنچنان شمشیر بر فرق مقدس آن حضرت زد، که فرق سر آن بزرگوار تا نزدیک پیشانی شکافته شد. امام علی (علیه السلام) در این هنگام گفت: بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ عَلی مِلَّةِ رَسُولِ اللهِ فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَةِ. : «بنام خدا و برای خدا و بر دین رسول خدا، به خدای کعبه سوگند که رستگار شدم». [۱] سپس مقداری از خاک محراب را برداشت و روی زخم سرش پاشید و این آیه را خواند: مِنْها خَلَقْناکُمْ وَ فِیها نُعِیدُکُمْ وَ مِنْها نُخْرِجُکُمْ تارَةً اُخْری. : «ما شما را از خاک آفریدیم و در آن باز می‌گردانیم و از آن نیز بار دیگر شما را بیرون می‌آوریم». (طه - ۵۵) جبرئیل بین زمین و آسمان فریاد می‌زد: تَهَدَّمَتْ وَ اللهِ اَرْکانُ الْهُدی، وَ انْطَمَسَتْ اَعْلامُ التُقی وَ انْفَصَمتِ الْعُرْوَةُ الوُثْقی، قُتِلَ ابْنُ عَمِّ المُصْطَفی، قُتِلَ عَلِیُّ المُرْتَضی، قَتَلَهُ اَشْقَی الاَشْقِیاءِ. : «سوگند به خدا استوانه‌های هدایت، ویران شد، و نشانه‌های بزرگ تقوی تاریک گردید، و دستگیرة محکم ایمان شکسته گردید، پسر عموی مصطفی (س) کشته شد، علی مرتضی کشته شد، او را شقی ترین اشقیاء کشت». [۲] ---------- [۱]: امام علی (ع) در هیچیک از کارهای بزرگ خود مانند فتوحات و... نگفت «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَة» ولی در مورد شهادت، این جمله را گفت!!. [۲]: اقتباس از منتهی الامال ج۱ ص۱۲۶-۱۲۷ ................. سوگنامه آل محمد صلوات الله علیه وآله