قیام سفیانی، یمانی و خراسانی، در یک سال، یک ماه و یک روز خواهد بود که هدایت یافته ترین پرچم، پرچم یمانی است زیرا که به حق دعوت می کند. از مجموعه روایات فوق، یمانی و سفیانی، در ماه رجب سال ظهور، قیام خویش را آغاز خواهند کرد. و چون حضرت در ماه محرم، ظهور و قیام میفرمایند، بنابراین بین قیام سفیانی و یمانی و ظهور حضرت، تنها 6 ماه فاصله است. همانطور که ذکر شد، طبق این دیدگاه، بین ظهور و قیام امام عصر، تفاوتی نیست. اما در واقع بنظر می رسد این قول صحیح نمی باشد که در ادامه، علل نادرستی این دیدگاه، شرح داده خواهد شد. صرفنظر از اینکه، در ادامه اثبات خواهد شد که بین ظهور و قیام امام عصر، تفاوت و فاصله زمانی وجود دارد، دیدگاه اول، با مشکل اساسی نیز روبرو خواهد بود و آن اینکه:  1. اما دلیل دیگر و محکم در اثبات نادرستی و بطلان دیدگاه اول -که بیان می کند فاصله بین خروج سفیانی و ظهور امام عصر، تنها 6 ماه فاصله است- این است که در صورت التزام به این دیدگاه، بایستی حوادثی چون: جنگ قرقیسیا و حمله لشکر سفیانی به عراق، بعد از ظهور امام عصر (بعد از ماه محرم)، رخ دهد، در حالیکه همگان می دانند، این حوادث ( جنگ قرقیسیا و حمله لشکر سفیانی به عراق)، قبل از ظهور امام عصر است و نه بعد از ظهور. زیرا سفیانی، به مدت 6 ماه می‏جنگد و در این مدت 6 ماه، تنها و فقط بر منطقه شام و سوریه، مسلط میشود و بعد از 6 ماه (بعد از محرم)، آنگاه در جنگ قرقیسیا، شرکت می کند و سپس به عراق حمله می کند. پس آیا منطقی است، امام عصر، 6 ماه بعد از خروج سفیانی، یعنی در ماه محرم همان سال، ظهور کرده باشند ولی هنوز، سفیانی به عراق و عربستان حمله نکرده باشد؟ در حالیکه می دانیم زمان این حوادث و اقدامات سفیانی همچون شرکت در جنگ قرقیسیا و حمله به عراق و عربستان، قبل از ظهور است و نه بعد از ظهور. بنابراین، ناگزیریم به دیدگاه دوم (وجود تفاوت و فاصله زمانی بین ظهور و قیام امام عصر)، قائل شویم.  2. و دلیل بسیار واضح تر دیگر، اینکه: اگر ملتزم به دیدگاه اول شویم، باید چنین باشد: در حالیکه، هنوز سفیانی بر مناطق پنج گانه شام و سوریه، مسلط نشده است اما لشکر اعزامی سفیانی به عربستان، دچار خسف بیداء می شود. آیا این امر، منطقی است؟ زیرا هنوز سفیانی به عربستان، لشکر نظامی اعزام نکرده است تا چه رسد به خسف این لشکر در بین مکه و مدینه. توضیح اینکه: طبق نص صریح احادیث، سفیانی ابتدا به مدت 6 ماه می جنگد تا فقط بر الکورالخمس (مناطق پنچ گانه شام)، مسلط شده و آنگاه به سمت عراق و عربستان، لشکرکشی می کند و طبق نص احادیث، همگان می دانند که سفیانی تا از مسائل داخلی منطقه شام، فارغ نشده، هرگز به لشکرکشی نظامی به عراق و عربستان، اقدام نمی کند. ⭕️دیدگاه دوم: بین ظهور و قیام (خروج) حضرت، فاصله زمانی و تفاوت، وجود دارد بدین صورت که امام عصر در ماه رمضان و در شب قدر (23 ماه رمضان)، ظهور می فرمایند و آنگاه در عاشورای ماه محرم قیام (خروج) علنی خویش را به عموم جهانیان اعلام می فرمایند. طبق این مبنا، از آنجا که سفیانی در ماه رجب خروج می کند و حضرت 15 ماه بعد (به مدت حمل ناقه) در ماه رمضان، ظهور می فرمایند. و سپس در دهم عاشورا ماه محرم، قیام و خروج خویش را به جهانیان اعلام می کنند؛ پس بین خروج سفیانی و خروج (قیام) امام مهدی علیه السلام، حدود 18 ماه و 17 روز فاصله است. (15 ماه + 3 ماه و 17 روز). بنابراین، ابتدا سفیانی در ماه رجب سال فرد قمری، خروج می کند و بعد امام مهدی علیه السلام هم در جمعه شب قدر ماه رمضان سال زوج قمری، ظهور (به معنای پایان عصر غیبت کبری) می فرمایند و امکان ارتباط خاص و مستقیم امام عصر تنها برای معتمدین و نائیان خاص امام عصر همچون نفس زکیه، امکان پذیر خواهد بود و در نهایت در  شنبه عاشورای ماه محرم سال فرد قمری، خروج و قیام علنی امام مهدی برای تمام جهانیان، اتفاق خواهد افتاد. البته ظهور امام عصر در ماه رمضان  و بعد از ندای آسمانی، نه به معنای آشکار شدن عادی و همگانی برای همه، بلکه زندگی امام عصر در فاصله بین ظهور و قیام، همچون وضعیتی شبیه دوران غیبت صغری خواهد بود. و آنچه در لسان عموم به ظهور امام عصر و حضور عمومی حضرت، تعبیر میشود در واقع، در لسان احادیث، همان قیام امام عصر در ماه محرم در مکه و از کنار کعبه، خواهد بود. طرفداران این دیدگاه، که بین ظهور و قیام حضرت تفاوت زمانی قائل شده اند، به روایات متعددی، استدلال، می کنند: در روایتی از امام صادق، چنین نقل شده است، امام عصر، بعد از ندای آسمانی در ماه رمضان، ظهور، و در عاشورا، قیام علنی می نمایند: إِنَّ الْقَائِمَ يُنَادَى باسْمُهُ لَيْلَةَ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ وَ يَقُومُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ يَوْمَ قُتِلَ فِيهِ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِي‏. قائم در شب 23 ماه رمضان به نامش، ندا داده میشود ودر روز عاشورا قیام میکنند.