امام دولت و دولت امام این مهم است که رئیس جمهور شهید را دارای چه ویژگی برجسته ای می‌دانیم که او را در سپهر سیاسی امروز ما تبدیل به یک شخصیت الگو می‌کند. همین ابتدا مسیر خود را از کسانی که تقریری اخلاقی شخصی صرف از او ارائه می‌کنند باید جدا کنیم. نه، او یک مدیر بود. یک مدیر پرورش یافته مکتب امام. پس آنچه از ویژگی‌های اخلاقی او می‌گوییم تبلوری جدی در سبک مدیریت او و همینطور کارآمدی دولت او خواهد داشت. دولت او "وحدت گرا و کارآمد بود" یعنی چه؟ یعنی در داخل با دیگر قوای کشور تنش زدایی میکرد، در دعواها و تهمتها، صبور و بلاکش بود، سازگار با دیگر بخش‌های نظام انقلابی بود. این نکته را دقت کنیم که بسیاری از کسانی که دم از انقلابی گری میزنند، انقلابی گری را با ایجاد تنش و درگیری و حذف مراعات می‌فهمند و میشناسند، با بیرون زدن از ساختارهای نظام و زیر پا گذاشتن قانون یا تعاملات همدلانه. در میان نخبگان، این دولت اهل به کار گیری و استفاده از عقل جمعی بود، حتی دولت او یک طیف رنگارنگ از افراد و جریانات مختلف در داخل بود و همه با هم جمع بودند و کار می‌کردند. در خارج از کشور نیز این رویکرد باعث گسترش وسیع ارتباطات با کشورهای دنیا و منطقه میشد و در رفع اختلافات و کدورت‌ها و مراعات و کمک به ایجاد یک جبهه وسیع منسجم و متحد، خود را نشان می‌داد. در داخل این رویکرد بود که میدیدیم دولت به جد مردمی بود و اهل گسترش یافتن و همراه کردن همه ظرفیت‌های مردم ، نخبگان ، نظام، دولت‌ها، گروه‌ها و خلاصه جبهه حق بود. این یک سوی ماجرا که وجه وسعت و وحدت جویی دولت بود. اما از سوی دیگر این وحدت گرایی باعث عدم سوگیری و بی فایدگی نمیشد، بلکه دولت کارآمد بود یعنی در جهت پیشرفت و مقاومت کار را جلو میبرد، رشد اقتصادی جهشی کشور، رساندن بیکاری به کمترین مقدار در چهاردهه، جلوگیری از صعود نرخ تورم به وضعیت سه رقمی که اقتصاددان‌ها نزدیک با دولت قبل به جد پیش بینی کرده بودند و بلکه نصف کردن تورم از شصت درصد به سی درصد، موفقیت‌های منطقه ای و جهانی و غیره و غیره نشان دهنده سو گیری دولت در جهت آرمان‌ها و کارآمدی در این جهت بود. لذا به حق دولتی هم مردمی و هم انقلابی شکل گرفته بود. ما با یک موجود ناسازگار که دائما با بقیه کشور در حال تنش است و کشور با وجودش قفل می‌شود مواجه نبودیم، بلکه هویتی مثل آب داشت که هم حرکت می‌کرد و هم حرکت می‌داد، سازگار و با عقلانیت، و البته موثر و نتیجه بخش. اینها محصول چیست؟ محصول سبک مدیریت رییسی است‌. او خود اینگونه بود که دولتش چنین شده بود. او اگر خادم مردم و محرومین بود و انقلابی و آرمانجو بود و به شدت جهادی و خستگی ناپذیر بود، دلیل داشت. بله اینها نتیجه نوعی فرهیختگی در ساحت اندیشه و علم بود ولی از آن مهمتر، بت انانیت و خودخواهی بود که در وجودش نابود شده بود، لذا راحت می‌توانست همه را همراه کند. آنقدر همراه بود که حتی مخالفین او هم اذعان می‌کردند او و دولتش به شدت آزاداندیشند و در طول تاریخ ایران دولتی با این سعه صدر شکل نگرفته، این به دلیل سعه صدر خود او بود. و این محصول آن نابود کردن نفس و بت خودخواهی بود که گاه به صورت مقدسی حتی چه بسا آراسته شود برای خود افراد. آری او مخلص بود همان مقدار که صادق بود. لذا حقیقتا آرمان‌های انقلاب را دنبال می‌کرد و نیز حقیقتا با همه جمع میشد. این ویژگی موحدین است. این پرورش یافتگی در مکتب امام است. مکتب امام‌ره مکتبی است دارای دو چشم، اندیشه توحیدی او هم مردمسالار بود و هم دین سالار، هم جهت را می‌دید و هم مراعات را میفهمید، هم اهل عزت بود و هم حکمت و مصلحت، هم اهل قیام و مقاومت بود و هم پیشرفت و عدالت، هم اهل رحمت رحمانی الهی بود و هم اهل رحمت رحیمی خدا. یک رحمت گسترده اما جهت دار که مبارزه لازمه قطعی آن است. دولت کارآمد رییسی، سوپرمن‌وار پیش نمی‌رفت بلکه تلاش می‌کرد همه ظرفیت‌ها را ببیند و به کار اندازد و اینگونه هم کشور را بسازد و هم با استکبار مبارزه کند، این نتیجه مکتب تربیت کارگزاران نظام انقلابی است، مکتب صدق و اخلاص، مکتب حاج قاسم، مکتب بهشتی و رجایی. و این نظام انقلابی چنین شخصیت‌هایی را زیاد تربیت میکند، انسان‌هایی به شدت معنوی و به شدت سیاسی، به شدت سلم و همراه و در عین حال به شدت مبارز و راسخ. این شاخصها فقط وقتی در مکتب توحیدی امام ره که اسلام ناب بود قرار می‌گیرند، توازن درستی پیدا می‌کنند و الا حرکت را دچار "اختلال و ایستایی" یا "التقاط و سرگشتگی" می‌کنند./همشهری @A_basire