حُسن ظن به خدا موجب : فرض کنید با گروهی گردشگر، به کویرنوردی می‌روید مسئول گروه شما را وسط کویر رها می‌کند و می‌گوید چند ساعت دیگر می‌آیم و برایتان غذا می‌آورم. آنان که می‌دانند او به وعده‌اش عمل می‌کند، بدون دلهره مشغول کویرنوردی می‌شوند و از این سفر لذت می‌برند؛ اما آنان که به او بدگمان هستند، این چند ساعت را با دلهره و می‌گذرانند و از این سفر هیچ لذتی نمی‌برند و می‌گویند او ما را در این بیابان رها کرد که از تشنگی بمیریم. در نهایت بعد از چند ساعت مسئول گروه می‌آید و همه به آب و غذا می‌رسند؛ با این تفاوت که افراد بدگمان، هیچ لذتی نبرده‌اند و آنان که دارای حسن ظن بودند و صداقت رئیس گروه را می‌دانستند از کویرنوردی ومشاهده ستارگان در دل شب بالاترین لذت را داشته‌اند. خداوند رزق و روزی همه ما را به موقع می‌دهد چه مومن و چه کافر! با این تفاوت که آنان که باور دارند خدا روزی‌شان را می‌دهد، آرامش دارند و آنان که رزاقیت او را باور ندارند زندگی خود را با نگرانی از آینده تلخ می‌کند. https://eitaa.com/Abbas_alipour_qom_alamarvdasht