از آن روزی کـــــه اینترنت بــــــنا شد زنــی خــــانـه زِ مــــردِ خــود جداشد هـمَــش ایمــــــو و در ایـــــــتا روانی دریــــــغ از پخـــتن یک لُـقـمـه نـانـی فقط گـــوش می کــند موسقی و رب مـــوبـایلَـش روشــــنه تـانیمه ی شب بـجـــای همدمــــی بـامـــــردِ خــــانـه فضاهــــــای مجـــــازی هـــــی روانـه خیالش نیست کــه آمـد خسته از کار نـه شـام است و نـه صبهانـه نـه نـهار مـــبادا تــــو بـــــرایش زور بگــویـــی تــــنِ خسته حرفِ نـاجــور بگــویـــی همیشه در کـــــــنارِ هــــــم صفا است تمـام دلخــوشی مــــا بچه هــــا است @Afghsntan