✅ با آنکه موضوع  اساسي است و در قرون متأخر و در عصر حاضر، اهتمام زيادي به آن داده مي شود و وقت زيادي از مسلمانان و بزرگان را گرفته است، در ، نه با اشاره و نه با کنايه نيامده است. آیا واقعا در به موضوعی به این اهمیت اشاره نشده است؟ ✅پاسخ از منابع اهل سنت فقط به دو نمونه اشاره میکنیم: 🔵 آيه اول: هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ(توبه/٣٣) 🔹آقاي امام قرطبي - که از مفسران بنام اهل سنت است و از شخصيت هاي برجسته تفسيري است، مي گويد: قال السدي : ذاك عند المهدي ، لا يبقى أحد إلا دخل في الاسلام.[1] 🔹همين عبارت را آقاي امام المشککين، فخر رازي در تفسير کبيرش آورده است.[2[ 🔵 آيه دوم: لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي الْآَخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ(بقره/١١۴) آقاي طبري - که از مفسران بنام اهل سنت است در تفسير خود در تفسير اين آيه نقل مي کند:[3] کفار در دنيا ذليل خواهند شد👈فإنهم إذا قام المهدي و فتحت القسطنطينية قتلهم، فذلك الخزي. زماني که مهدي قيام مي کند و قسطنطنية را فتح مي کند، کفاري را که در برابر حکومت ايشان مقاومت مي کنند را به ذلت و خواري مي کشاند.[3] 1_📚تفسير القرطبي، ج8، ص121 2_📚تفسير الرازي، ج16، ص40 3_📚جامع البيان لإبن جرير الطبري، ج1، ص699 @AhkamStekhare