موضوع: #آیه_مباهله سلام علیکم -بسم الله الرحمن الرحیم خداوند می فرماید:فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ اَبْناءَنا وَ اَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ اَنْفُسَنا وَ اَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَی الْکاذِبینَ»؛به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آن گاه مباهله کنیم و لعنت خدارا بر دروغگویان قرار دهیم ـ احادیث فراوانى در بسیارى از منابع از شیعه و سنى آمده که در آنها تصریح شده پیغمبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) غیر از على و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) کسى را به مباهله نیاورد. روزى مأمون به امام رضا (علیه السلام) عرض کرد: بالاترین فضیلت امام امیرالمومنین (على بن ابیطالب) که قرآن بر آن دلالت دارد بیان کنید. امام (علیه السلام): فرمود آیه مباهله است، خداوند مى فرماید: «فَمَنْ حاجَّکَ فیه ...» هنگامى که این آیه نازل شد رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) حسن و حسین ( علیهما السلام) را فرا خواند پس این دو نفر مصداق «ابنائنا» بودند و فاطمه (علیها السلام) را نیز فرا خواند. بنابراین او مصداق «نسائنا» بود و امیرالمؤمنین على (علیه السلام) را فرا خواند و او نفس و جان پیامبر به حکم خدا بود و از آنجا که احدى از خلق خدا بالاتر و بزرگوارتر از رسول خدا ( صلى الله علیه و آله و سلم ) نیست، بنابراین ثابت مى شود که احدى افضل از نفس رسول الله یعنى على (علیه السلام) نمى باشد».(بحار؛ج ‏10، ص 350) -علت جمع بودن (انفسنا): ما دو مرحله داریم مرحله قرارداد و مرحله اجرا. در مرحله قرارداد، گاهى الفاظ به صورت جمع ذکر مى شوند تا بر همه مصادیق تطبیق گردند؛ ولى در مرحله اجرا، ممکن است مصداق منحصر به یک فرد باشد و این انحصار در مصداق، منافات با کلى بودن مسئله ندارد. خداوند ما را جزء یاران بامعرفت امامان قراردهد به برکت صلوات برمحمد و آل محمد