سیدمصطفی یکی از نخستین همراهان امام‌خمینی (ره) در مسیری بود که عاقبت به پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ١٣٥٧ انجامید. او بارها به زندان افتاد و در همراهی با پدر غربت تبعید را به جان خرید. در پی این واقعه امام خمینی (ره) پیامی به این مضمون صادر کردند: «انا لله و انا الیه راجعون. در روز یکشنبه نهم ذی القعده الحرام ١٣٩٧ مصطفی خمینی، نور بصرم و مهجه قلبم دار فانی را وداع کرد و به جوار رحمت حق‌تعالی رهسپار شد. اللهم ارحمه واغفر له واسکنه الجنه بحق اولیائک الطاهرین علیهم الصلوه والسلام.» نماز میت را آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی بر پیکر ایشان اقامه کرد و پس از تشییع، او را در حرم علی ابن ابی‌طالب (ع) در کنار قبر شیخ محمدحسین غروی اصفهانی دفن کردند.
امام خمینی (ره) در تشییع پیکر فرزند خود همانند تشییع جنازه‌های دیگر فقط چند دقیقه به آغاز تشییع در محل حضور یافتند و پس از حرکت دادن پیکر تا محل مشخصی جمع را همراهی کرد و سپس بازگشتند.
وفات سیدمصطفی ضربه‌ای سنگین برای امام خمینی (ره) به شمار می‌رفت، اما این اتفاق پیامدهای مهمی در داخل ایران داشت و مراسم‌هایی که در عزای او برگزار شد، به تشدید مخالفت‌ها و فعالیت‌های ضد حکومت پهلوی انجامید. درگذشت شهادت‌گونه حاج آقا مصطفی باعث شد حرکت انقلاب شتابی مضاعف به خود بگیرد و شاید بی‌جهت نبود که رهبر کبیر انقلاب اسلامی در سخنرانی خود به همین مناسبت فقدان فرزند را از الطاف خفیه الهی توصیف کردند.
✳️ @Akhlagh_Et