❖﷽❖ 🔰شباهت حضرت مهدی (عج) به حضرت سيد الشهداء امام حسين عليه السّلام : در امور بسيارى اين شباهت وجود دارد،از جمله: ♥️١-شدّت اهتمام در ياد كردن آن‌ها در قرآن كريم و سنّت پيغمبران و كتاب‌هاى آسمانى؛ چنان‌كه بر پژوهشگران پوشيده نيست،و اگر بخواهيد بر قسمتى از آن‌ها اطلاع يابيد به كتاب‌هاى«المحجّة فيما نزل من القرآن في الحجّة عليه السّلام» و مجلّد دهم بحار و تفاسير و غير اين‌ها مراجعه كنيد. ♥️٢-اهتمام پيغمبران گذشته به گريستن براى حضرت امام حسين عليه السّلام و برپا نمودن مجالس سوگوارى و مرثيه پيش از شهادت آن جناب؛ كه نظير اهتمام امامان گذشته است در دعا كردن براى فرج مولى حجّة بن الحسن-عجّل اللّه فرجه الشريف-و طلب ظهور آن بزرگوار پيش از وقوع غيبت. ♥️٣-شدّت اهتمام هردو(امام حسين و امام عصر )در امر به معروف و نهى از منكر؛چنان‌كه سالار شهيدان حسين بن على عليهما السلام در اين امر ملاحظۀ تقيّه را نكرد و اين از ويژگى‌هاى آن حضرت است،مولى حضرت حجّت عليه السّلام نيز همين‌طور است . ♥️٤-نبودن بيعت طاغوت زمان بر آن دو؛كه در اوصاف امام حسين عليه السّلام آمده كه روز عاشورا به آن حضرت عرض شد:به حكم و حكومت عموزادگانت سر فرودآور.فرمود:«لا و اللّه لا أعطيكم بيدي إعطاء الذّليل و لا أفرّ فرار العبيد»؛به خدا قسم كه هرگز دستم را از روى خوارى و ذلّت به شما ندهم و مانند بردگان فرار نمى‌كنم.آن‌گاه با صداى بلند فرمود:اى بندگان خدا!من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه بردم اگر قصد آزار و سنگسار مرا داريد،و به پروردگار خود و شما پناه مى‌برم از هرمتكبرى كه به روز حساب ايمان نداشته باشد.و نيز،آن حضرت فرمود:مرگ در حال عزّت بهتر از زندگى با ذلّت است. ♥️٥-بالا بردن به سوى آسمان؛فرشتگان هردو بزرگوار(امام حسين و امام قائم عليهما السلام)را به اذن خداوند متعال به آسمان بالا بردند،چنان‌كه در شباهت حضرت قائم-عجّل اللّه فرجه الشريف-به ادريس گذشت. ♥️٦-آرزوى اينكه اى‌كاش روز عاشورا بوديم و تصميم به يارى كردن آن حضرت داشتن،ثواب شهيد شدن با آن حضرت را دارد؛ آرزوى بودن با امام قائم عليه السّلام در زمان ظهور و قصد يارى كردن آن حضرت و جهاد با دشمنانش در ركابش نيز ثواب شهادت را دارد. ♥️٧-حسين عليه السّلام ترسان از مدينه بيرون رفت و در مكّه نزول كرد،سپس به سوى كوفه حركت فرمود؛ حضرت حجّت عليه السّلام نيز نظير همين برايش اتفاق مى‌افتد كه در خبر صحيحى از امام ابو جعفر باقر عليه السّلام آمده:پس سفيانى عدّه‌اى را به مدينه مى‌فرستد،و مهدى عليه السّلام از آن‌جا به سوى مكّه كوچ مى‌كند،به ارتش سفيانى خبر مى‌رسد كه حضرت مهدى عليه السّلام به مكّه رفت،لشكرى در تعقيب آن حضرت مى‌فرستد،ولى به او نمى‌رسند تا اين‌كه ترسان وارد مكّه شود-به همان روش موسى بن عمران عليهما السلام-لشكر سفيانى در بيداء فرودمى‌آيد،پس منادى از جانب آسمان ندا مى‌كند:«يا بيدآء أبيدي القوم»؛اى بيداء!اين گروه را نابود كن.پس زمين آن‌ها را فرومى‌برد،و فقط‍‌ سه نفر از آن‌ها باقى مى‌ماند كه خداوند صورت‌هايشان را به عقب برمى‌گرداند،و آن‌ها از قبيلۀ كلب هستند. ♥️٨-مصيبت آن دو بزرگوار سخت‌ترين مصيبت‌ها است. اما مصيبت امام حسين عليه السّلام كه در گفتگوى آدم و جبرئيل آمده كه گفت:اى آدم اين فرزند تو به مصيبتى دچار مى‌گردد كه مصيبت‌ها در كنار آن كوچك خواهد بود. و امّا قائم عليه السّلام از اين جهت كه مصيبتش طولانى و محنتش شديد است.