ستوان یکم وظیفه، شهید جهانبخش نمیرانیان او در تاریخ یکم امردادماه ۱۳۳۸ خورشیدی در شهر یزد و در خانواده‌ای زرتشتی و کشاورز زاده شد. در سن شش سالگی به همراه خانواده‌ی خود به تهران آمد و تحصیلات متوسطه خود را در رشته‌ی ریاضی در تهران به پایان رساند. در سال ۱۳۵۷ تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته‌ی اقتصاد در دانشگاه اصفهان آغاز کرد و به علت وقفه‌ای که با انقلاب فرهنگی در دانشگاه‌ها پدید آمد، در سال ۱۳۶۴ تحصیلات خود را با مدرک لیسانس به پایان رساند. او در سوم بهمن ۱۳۶۴ با درجه‌ی ستوان دوم به خدمت زیر پرچم احضار شد و سه ماهه‌ی نخست خدمت را در پادگان ۰۱ کادر تهران و سه ماهه‌ی دوم را در آموزشگاه توپخانه‌ی صحرایی اصفهان به پایان رساند و سپس در امردادماه ۱۳۶۵ به لشگر ۹۲ زرهی اعزام و به جبهه جنوب (فاو) رفت و در تاریخ ۱۹ شهریورماه ۱۳۶۵ خورشیدی در حین انجام وظیفه، به خیل دیگر جان‌سپاران راه میهن پیوست. خاطره‌ای از دوستان و خویشان او در زمان تحصیل در دانشگاه اصفهان که با گروهی از دوستانش در خوابگاه زندگی می‌کرد، در زمان بیکاری به همراه جوانان زرتشتی در خانه‌ی زرتشتیان اصفهان به فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی و هنری می‌پرداخت. دوستانش همیشه می‌گفتند که یکی از فعالیت‌های مورد علاقه‌‌اش ورزش بوده است و به همین منظور، پس از جان باختن او تیم بسکتبال دانشجویان زرتشتی یزد به یاد دوست جهانبخش نمیرانیان مسابقات بسکتبالی ترتیب دادند. فرازهایی از وصیت‌نامه شهید جهانبخش نمیرانیان چون الهام گرفته بود که به شهادت خواهد رسید، پیش از رفتن به اهواز، به خانواده و به ویژه مادر خود سفارش کرده بود که اگر اتفاقی برای او افتاد نهایت خودداری را نشان دهند، زیرا او برای کشورش به سربازی و به جبهه می‌رود که بالاتر و والاتر از آن هیچ چیز در دنیا وجود ندارد. از آنجایی که باورهای دینی و انسانی محکمی داشت، باور داشت جایی که استقلال و خاک میهن در خطر است باید با دشمنان جنگید و در این راه از هیچ چیز، حتا اهدای جان خود واهمه نداشت. زیرا باور داشت ما متعلق به خود و اطرفیان خود نیستیم، بلکه متعلق به تاریخ یک ملت و قوم رنجیده‌ایم و در هر جا و هر زمان که این مردم رنج بکشند، تلاشمان باید در راه کمک به این مردم باشد.