یک سال است که پیشوند «شهید» چسبیده به نام «سید حسن» را باور نمی‌کنیم.
توی قاب‌ها و روی بیلبورد‌ها، لبخند قدرتمندش انگار بیش از همیشه زنده است و نگاه نافذش، مسیر آزادگی و مقاومت را نشان می‌دهد.
هنوز هم یک دل سیر برایش گریه نکردیم؛ استوار ایستاده‌ایم تا روز «آزادی فلسطین» که سرود پیروزی و روضه شهادتش را توأمان بخوانیم:
«سید نبودی ببینی، قدس آزاد گشته...
خونِ حاج قاسم، پرثمر گشته...»