⁉️ در روایت «يا أحمدُ! لو لاكَ لما خلقتُ الأفلاك، و لو لا عليّ لما خلقتُك؛ و لو لا فاطمة لما خلقتكما»، جایگاه حضرت‌ زهرا(س) نسبت به پیامبر اکرم(ص) و امیرالمؤمنین(ع) چگونه تبیین می‌شود؟! 💡 در روایت داریم «قَالَ اَلشَّجَرَةُ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ نَسَبُهُ ثَابِتٌ فِي بَنِي هَاشِمٍ وَ فَرْعُ اَلشَّجَرَةِ عَلِيٌّ وَ عُنْصُرُ اَلشَّجَرَةِ فَاطِمَةُ وَ أَغْصَانُهَا اَلْأَئِمَّةُ وَ وَرَقُهَا اَلشِّيعَةُ...» (امام باقر-ع- جلد۲۴، صفحه۱۳۹) اگر درست یادم باشد از فرمایش استاد(مرحوم سعادت‌پرور)، «عنصر» را معنا کرده بودند به وصل‌کننده همه اجزا؛ مثل اینکه مفصل‌ها قسمت پایین و بالای دست و پا را به هم وصل می‌کنند. کأنّه پیغمبر اکرم به منزله‌ی ریشه، امیرالمؤمنین به منزله تنه‌ی درخت ولایت، و اهل‌بیت به منزله شاخه‌ها هستند، و شیعیان به منزله‌ی برگ‌هایی هستند که می‌آیند و می‌روند، و عوض می‌شوند؛ ولی پیکره درخت سالم می‌ماند. حضرت زهرا(س) «عنصر» یعنی آن حلقه اتصالِ همه این‌ها به همدیگر است. برگی که به شاخه‌ای می‌چسبد، واسطه‌ای می‌خواهد، یک وصلی می‌خواهد، وصلش حضرت زهراست. آن شاخه که به تنه می‌چسبد، وصلی می‌خواهد، آن شاخه‌ها به شاخه مرکزی، که به تنه درخت متصل می‌شوند، وصل‌کننده همه‌ی این اجزاء حضرت زهرا علیها السلام است؛ ولی آن درخت جایگاه خودش را دارد. مسأله خلقت نوری و خلقت مادی را نباید خلط کرد؛ مثلاً میان پیامبر اکرم و امیرالمؤمنین سلام‌الله علیهما فاصله هست -اگر چه بعضی‌ها خواستند خلط بکنند اما بر حسب ظاهر حرف‌شان درست نیست- چون نظام خلقت باید یک واسطه داشته باشد؛ و پیغمبر اکرم جلو افتادند... در انداختن بت‌های کعبه، امیرالمؤمنین -توضیحات از بنده هست- به پیغمبر فرمود که این کار در شأن شماست، شما بالا بروید؛ پیغمبر اکرم روی دوش امیرالمؤمنین رفت. ایشان عرض کرد که انگار کوهی روی دوش من سنگینی می‌کرد، و دیگر تحمل وزن ایشان را نداشتم! جای‌مان را عوض کردیم، من رفتم بالا، انگار پر کاهی روی یک کوهی باشد، اینقدر سبک بودم! پیغمبر اکرم فرمودند این سنگینی نبوت است؛ اگر چه تو قابلیت نبوتِ بعد از من را داری: «وَ لَوْ لاَ أَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَتَمَ بِي اَلْمُرْسَلِينَ وَ قَضَى أَنَّهُ لاَ نَبِيَّ بَعْدِي لَكُنْتَ يَا عَلِيُّ مِنْ بَعْدِي نَبِيّاً...» اگر بعد از من نبوت ادامه داشت، تو نبی بعد از من می‌شدی! ولی باز هم بین نبی و وصی یک فاصله‌ای هست که امیر‌المؤمنین فرمودند من بنده‌ای از بنده‌های او هستم؛ یعنی نسبت به ایشان اصلا عددی نیستم. در دعایی که آقای بهجت می‌فرمودند خواندن آن توفیق می‌خواهد: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْمَكْنُونِ الْمَخْزُونِ الطَّاهِرِ الطُّهْرِ الْمُبَارَكِ‏...»(تعقیبات مشترک نماز، دعای مکنون) این «الطَّاهِرِ الطُّهْرِ الْمُبَارَكِ» انگار همان حقیقت نبوت است؛ حقیقتِ وضعیت پیامبر اکرم هست، آن اسم عظیم، آن قالبی که آن حقیقت به خودش گرفته است. آن قالبی که امیرالمؤمنین سلام‌الله علیه با آن معرفی می‌شود، مقام وصی هست که دون نبی است. حضرت زهرا سلام‌الله علیها واسطه‌ای است در عالم ظاهر، به اعتبار اینکه اگریک زن نباشد که حلقه وصل بین نبوت و وصایت باشد، ولایت شکل نمی‌گیرد. باید یک زن جمع کننده بین دو نور باشد؛ کسی که نور نبوت و نور وصایت را در خودش جمع کند. نور ولایت از جمع این دو نور شکل می‌گیرد؛ حضرت زهرا(س) جمع بین دو نور نبوت و وصایت هستند. 👤 بخشی از بیانات یکی از شاگردان سلوکی مرحوم سعادت‌پرور(ره) 📢 «مدرسه معارف علامه طباطبایی» را دنبال کنید: تلگرام: https://t.me/allaamehwisdom اینستا: https://www.instagram.com/allaamehwisdom ایتا: https://eitaa.com/AllaamehWisdom توییتر: https://twitter.com/allaamehwisdom بله: https://ble.ir/allaamehwisdom آپارات: https://www.aparat.com/allaamehwisdom