💠 #دعای_متن_دعای_حاشیه 🔷 جلسه دوم 🔶 بخش دوم 📍 همه جانمایه و حرف دعا این است که ما نیازمان را به چه کسی ارجاع می دهیم و از چه کسی می خواهیم؟ در روایتی از پیامبر ص آمده است اگر شخص ثروتمندی در مجلسی وارد شد و کسی به خاطر ثروتش به او احترام کرد ، دو سوم دینش از بین می رود : مَنْ أَتَى ذَا مَيْسَرَةٍ فَتَخَشَّعَ لَهُ طَلَبَ مَا فِي يَدَيْهِ ذَهَبَ ثُلُثَا دِينِه (بحار الأنوار ؛ ج70 ؛ ص169) نکته این است که احساس نیازش به چه کسی و چه چیزی بوده؟ آن شخص ثروتمند؟! احساس کرده نانش دست اوست. نفاق از حس نیاز انسان نشأت میگیرد که انسان خودش را نیازمند به چه کسی می بیند؟ اگر من خودم را نیازمند فلان آقا دیدم درمقابلش کاری نمی کنم که دلگیر شود و مطابق میل او رفتار میکنم همین نفاق است. قرآن کریم در آیه 51 و 52 سوره مبارکه مائده می فرماید کسانی هستند که قلبشان مریض است و خودشان را به کفار و یهود و نصارا محتاج میبینند و برای رفع نیازشان به آن ها مراجعه میکنند و می گویند اگر کفار اخم کنند ما بدبخت می شویم! : يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَ النَّصارى أَوْلِياءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (51) فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشى أَنْ تُصِيبَنا دائِرَةٌ فَعَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ فَيُصْبِحُوا عَلى ما أَسَرُّوا فِي أَنْفُسِهِمْ نادِمِينَ (52) ؛ اى كسانى كه ايمان آورده ايد، يهود و نصارى را دوستانِ [خود] مگيريد [كه] بعضى از آنان دوستان بعضى ديگرند. و هر كس از شما آنها را به دوستى گيرد، از آنان خواهد بود. آرى، خدا گروه ستمگران را راه نمى نمايد. می بينى كسانى كه در دلهايشان بيمارى است، در [دوستى] با آنان شتاب مى ورزند. مى گويند: «مى ترسيم به ما حادثه ناگوارى برسد.» اميد است خدا از جانب خود فتح [منظور] يا امر ديگرى را پيش آورد، تا [در نتيجه آنان] از آنچه در دل خود نهفته داشته اند پشيمان گردند. حاجتمان را از چه کسی می بینیم و از چه کسی می خواهیم؟ حاجت فقط ازدواج و زن و یا شوهر خوب نیست. در روایات به ما گفته اند نمک سفره تان را هم از ما بخواهید ، در حدیثی قدسی خدای متعال خطاب به حضرت موسی ع می فرماید: يَا مُوسَى سَلْنِي كُلَّ مَا تَحْتَاجُ إِلَيْهِ حَتَّى عَلَفَ شَاتِكَ وَ مِلْحَ عَجِينِك ؛ اى موسى! هر چه بدان نياز دارى از من بخواه، حتى علف گوسفند و نمك غذايت را (بحار الأنوار؛ ج90 ؛ ص303) یعنی بدان که تا این حد محتاج خدا هستی. حس دعا برای یک شب و یک ساعت خاص نیست. انسان باید دائما خودش را محتاج ببیند. خدای متعال در آیه 23 و 24 سوره مبارکه کهف خطاب به پیامبر هم همین توجه دائمی و نیاز دائمی به خدا را متذکر می شود: وَ لا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فاعِلٌ ذلِكَ غَداً إِلاَّ أَنْ يَشاءَ اللَّهُ وَ اذْكُرْ رَبَّكَ إِذا نَسِيت ؛ و هرگز در مورد كارى نگو: «من فردا آن را انجام مى دهم» مگر اينكه خدا بخواهد! و هر گاه فراموش كردى، (جبران كن) و پروردگارت را به خاطر بياور. امیرالمومنین ع در حکمت 247 نهج البلاغه در همین باره می فرمایند: عَرَفْتُ اللَّهَ سُبْحَانَهُ بِفَسْخِ الْعَزَائِمِ وَ حَلِّ الْعُقُودِ وَ نَقْضِ الْهِمَم ؛ خدا را از سست شدن ارادههاى قوى، گشوده شدن گرههاى دشوار، و درهم شكسته شدن تصميمها، شناختم. یعنی دیدم کارها دست کس دیگری است : آنچه خدا خواست همان می‌شود ٭٭ وآنچه دلت خواست نه آن می‌شود. 🔔 @Aminikhaah_Media