با شروع ماه محرم، ماه حزن و اندوه، ديگه خنده رو لباى حسن نبود. از شب اول محرم تا سوم شهادت امام رضا عليه السلام مشکى تنش بود . دهه اول مرتب تو هيئت ها بود، خواب و خوراک نداشت. هر وقت تو اين ايام نگاهش ميکردم ، صورتش پر از غصه بود . اينقدر صورتشو لطمه ميزد که هميشه خون جارى بود. يک جمله ی حسن دلمو آتيش ميزد ، همش با آه و ناله ميخوند : امان از دل زينب ...چه خون شد دل زينب . راوی: مادر بزرگوار شهید 🌷شهید حسن قاسمی دانا🌷 @Ammar_noghtezan