تفسیر ایه صبحگاهی زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَيَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَالَّذِينَ اتَّقَواْ فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَاللّهُ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ (212) : زندگى دنیا، در چشم كافران جلوه یافته است و(به همین دلیل) افراد با ایمان را مسخره مى‏كنند. در حالى كه مؤمنان و پرهیزكاران در قیامت از آنها برترند. وخداوند هركس را بخواهد، روزى بى‏شمار مرحمت مى‏كند. این آیه، هم هشدار به كفّار است كه به زرق و برق دنیا، سرگرم ومست نشوید و مؤمنان را مسخره نكنید. زیرا قیامتى هست كه صحنه‏ها عوض مى‏شوند. و هم موجب تسلاّى خاطر مؤمنان مى‏باشد كه با تمسخر كافران، سست نشوند و به آینده امیدوار باشند. كفر، دنیا را در نظر انسان جلوه مى‏دهد. «زیّن للّذین كفروا» آرى، دنیا براى كسانى جلوه مى‏كند كه به الطاف و نعمت‏هاى بى‏حساب قیامت، اعتقادى ندارند، ولى در نظر مؤمن، دنیا كجا و بهشت كجا. - دنیاگرایى عامل تحقیر واستهزاى دیگران مى‏شود. «زیّن‏للّذین كفروا... یسخرون» - مسخره كردن تهیدستان، شیوه دائمى اهل دنیاست. «یسخرون» [604] - برترى در قیامت، مخصوص مؤمنانى است كه زخم زبان كفّار، رشته تقواى آنها را پاره نكرده باشد. «والّذین اتّقوا فوقهم» - رزق بى‏حساب، نشانه‏ى لطف اوست، نه آنكه خداوند حساب آنرا ندارد و یا حكیمانه تقسیم نمى‏كند. «یرزق... بغیر حساب» - فعل مضارع نشانه‏ى استمرار و دوام است.