🔸کدام نقطه از فروپاشی سوریه می‌تواند درس‌های مهمی به ما بیاموزد؟ عطف به این مطلب ✍🏼 محمد محمدی‌نیا در دهه‌های 1950 تا 1970 میلادی، ابتدا پنتاگوِنِ نظامی آمریکا مناطقی را تصرف می‌کند یا به آنها یورش می‌برد، سپس پنتاگونِ اقتصادی و مالی آمریکا، زمام امر را در دست می‌گیرد. در بیشتر موارد، فرقی نمی‌کند که تهاجم آمریکا، موفقیت‌آمیز باشد یا ناموفق. در نمونه مهم جنگ 16ساله‌ی آمریکا-ویتنام، حملات و تخریب گسترده‌ی پنتاگوِنِ نظامی، ناموفق است، اما اجماع واشنگتن و موسسات مالیِ پنتاگونِ اقتصادی، پس از خروج ارتش آمریکا، کاری را که نظامیان نتوانستند در ویتنام به نتیجه می‌رسانند. الگوی قرن بیست‌ویکم (و اواخر قرن بیستم) متفاوت است: ابتدا پنتاگونِ مالی و رسانه‌ای آمریکا، منطقه‌ی هدف را تصرف و تضعیف می‌کند، سپس پنتاگوِنِ نظامی آمریکا (یا نیروهای نیابتی -proxy- او) ضربه‌ی نهایی را به شکارِ آسیب‌‌دیده و نیمه‌جان، وارد می‌کنند. پ. ن: 1. فیه آیات بینات و ذکری لأولی‌الالباب 2. ترجمه عکس: تحت برنامه خصوصی‌سازی و مشارکت [عمومی-خصوصی]، رژیم سوریه باقی منابع دولتی را نیز می‌فروشد. (روزنامه سوری عنب بلدی، ۷ جولای ۲۰۲۳) 3. برای مطالعه بیشتر، رک: کتاب «تبار خیزش: مسائل سرمایه‌داری معاصر در خاورمیانه» نوشته آدام هنیه، انتشارات پژوهشگاه فرهنگ هنر و ارتباطات (1399) @Andishnaak| اندیشناک | محمدی‌نیا