«عقلانیت» 🌿 انتظار، عامیانه، عالمانه، عارفانه ( ٢٩ ) 📣 چهارمین عنصرِ انتظار عالمانه، اشتیاق به وضع مطلوب 🔹 امام صادق (ع) درپاسخ به یکی از اصحاب که پرسید: ثواب ما یاران شما بالاتر است یا ثواب یاران آخرین امام؟ فرمودند: «ثواب کارهای شما بالاتر از یاران آخرین امام است» پرسید: چرا؟ حضرت فرمود: «همانطور که صدقهٔ پنهانی اَجرش بیشتر است، عبادت غریبانهٔ شما به همراه امام غریبتان، اَجرش از عبادت درحال ظهور حق به همراه امام ظاهر که دولت حق را تشکیل داده، بیشتر است» پرسید: اگر اینگونه است، چرا برای فرج دعا کنیم؟ حضرت فرمود: «سبحان الله! آیا دوست نداری که خدای تعالی عدل و حق را در بلاد آشکار کند؛ حال عموم بندگان را نیکو گرداند‌؛ در زمین خدای تعالی معصیت نشود؛ وحدت و الفت بین قلوب پریشان و پراکنده برقرار کند؛ حدود الهی اقامه شود؛ خداوند حق را به اهلش برگرداند و آنها را غالب گرداند؛ ...» (کمال الدین و تمام النعمه، ج٢، ص ۶۴۵ و کافی، ج١، ص٣٣٣) 🔹 طبق فرمایش امام صادق (ع) اشتیاق به فرج، دو شرط اصلی دارد: «عشق به حق» و «عشق به خلق» 🔹 نکتهٔ مهم اینستکه تا «ذکر» نباشد، «علاقه» هم افزایش پیدا نمی‌کند. دنیا با اینکه نقد است، اگر زیاد یادآوری اش نکنید، در دلتان نمی‌نشیند، آن وقت امام زمانی که غایب است، بدون یادآوری در دلمان می‌نشیند؟ 🔹 تفاوت «ذکر» و «وِرد» در اینستکه وِرد خالی از تفکر است؛ به همین دلیل هیچگاه مورد اهتمام اولیای خدا نبوده است. حضرت آیت الله بهجت ره میفرمود: «بطور یقین دعا در امر تعجیل فرج مؤثر است، اما نه لقلقهٔ زبان! ... دعای با حال حزن و اندوه و تاثر قلبی از مردم واقع نمی‌شود، اگر میشد قطعا وضع اینطور نبود» 👈 ادامه دارد ... 🔘 منبع: کتاب "انتظار، عامیانه، عالمانه، عارفانه" اثر استاد پناهیان