حُكِيَ‏ أَنَّ مَالِكاً الْأَشْتَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ كَانَ مُجْتَازاً بِسُوقِ الْكُوفَةِ وَ عَلَيْهِ قَمِيصُ خَامٍ وَ عِمَامَةٌ مِنْهُ فَرَآهُ بَعْضُ السُّوقَةِ فَازْدَرَى‏ بِزِيِّهِ فَرَمَاهُ بِبُنْدُقَةٍ تَهَاوُناً بِهِ فَمَضَى وَ لَمْ يَلْتَفِتْ فَقِيلَ لَهُ وَيْلَكَ أَ تَدْرِي بِمَنْ رَمَيْتَ فَقَالَ لَا فَقِيلَ لَهُ هَذَا مَالِكٌ صَاحِبُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع فَارْتَعَدَ الرَّجُلُ وَ مَضَى إِلَيْهِ لِيَعْتَذِرَ مِنْهُ فَرَآهُ وَ قَدْ دَخَلَ مَسْجِداً وَ هُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فَلَمَّا انْفَتَلَ‏ أَكَبَّ الرَّجُلُ عَلَى قَدَمَيْهِ يُقَبِّلُهُمَا فَقَالَ مَا هَذَا الْأَمْرُ فَقَالَ أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ مِمَّا صَنَعْتُ فَقَالَ لَا بَأْسَ عَلَيْكَ فَوَ اللَّهِ مَا دَخَلْتُ الْمَسْجِدَ إِلَّا لِأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ. آورده‏ اند كه مالك اشتر(ره) از بازار كوفه عبور مى ‏كرد و يك پيراهن كرباسى بر تن و شال كرباسى بر سر داشت، يكى از افراد بازارى او را با آن هيأت ديد و به سخريّه گرفت، و يك گلوله گلى به قصد تحقير به سوى او پرتاب كرد، او توجهى نفرمود و به راهش ادامه داد، در اين بين كسى به آن بازارى گفت: واى بر تو! آيا فهميدى كه به طرف چه كسى گلوله را انداختى؟ گفت: نه. گفتند: بيچاره، او مالك اشتر صحابى امير مؤمنان (ع) بود، آن مرد به خود لرزيد، و به دنبال مالك رفت، تا از او معذرت خواهى كند، وقتى كه آمد ديد، او وارد مسجد شده و مشغول نماز است نمازش را كه تمام كرد، آن مرد روى پاهاى مالك افتاد و شروع به بوسيدن پاهاى مالك كرد، مالك رو به آن مرد كرد و فرمود: اين چه كارى است؟ عرض كرد، از كارى كه كرده ‏ام معذرت مى ‏خواهم مالك فرمود: چيزى نيست، به خدا قسم وارد مسجد نشدم مگر اين كه براى تو طلب مغفرت نمايم. 📚 مجموعة ورام ؛ ج‏1 ؛ ص2. حضرت فاطمه ع به امیر المؤمنین ع فرمودند: يَا أَبَا الْحَسَنِ أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى خَلَقَ نُورِي وَ كَانَ يُسَبِّحُ اللَّهَ جَلَّ جَلَالُهُ ثُمَّ أَوْدَعَهُ شَجَرَةً مِنْ شَجَرِ الْجَنَّةِ فَأَضَاءَتْ فَلَمَّا دَخَلَ أَبِي الْجَنَّةَ أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَيْهِ إِلْهَاماً أَنِ اقْتَطِفِ الثَّمَرَةَ مِنْ تِلْكَ الشَّجَرَةِ وَ أَدِرْهَا فِي لَهَوَاتِكَ فَفَعَلَ فَأَوْدَعَنِي اللَّهُ سُبْحَانَهُ صُلْبَ أَبِي ص ثُمَّ أَوْدَعَنِي خَدِيجَةَ بِنْتَ خُوَيْلِدٍ فَوَضَعَتْنِي وَ أَنَا مِنْ ذَلِكَ النُّورِ أَعْلَمُ مَا كَانَ وَ مَا يَكُونُ وَ مَا لَمْ يَكُنْ يَا أَبَا الْحَسَنِ الْمُؤْمِنُ يَنْظُرُ بِنُورِ اللَّهِ تَعَالَى. اى ابو الحسن! بدان كه خداى تعالى نور مرا- در عالم ذرّ- خلق كرد و او بلا فاصله مشغول تسبيح خداوند گرديد، سپس آن نور را به صورت درختى نورانى در بهشت درآورد، هنگامى كه پدرم در واقعه معراج داخل بهشت گرديد خداوند تعالى به او وحى نمود تا از ميوه‏ هاى اين درخت برگرفته و بخورد، و پدرم چنين كرد و بدين وسيله خداوند مرا در صلب پدرم قرار داد و سپس در بطن مادرم خديجه دختر خويلد قرار داد، و من از وى متولّد شدم، پس من از آن نورم، بدان كه نسبت به هر آنچه بوده، هست و خواهد بود عالم و آگاه هستم، اى ابو الحسن! مگر نه آن است كه مؤمن بوسيله نور خدا مى ‏بيند و نظاره مى ‏كند. 📚 بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏43 ؛ ص8. امام صادق (ع):‏ مَا مِنْ قَدَمٍ سَعَتْ إِلَى الْجُمُعَةِ إِلَّا حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ عَلَى النَّارِ وَ مَنْ صَلَّى مَعَهُمْ فِي الصَّفِّ الْأَوَّلِ فَكَأَنَّمَا صَلَّى مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص فِي الصَّفِّ الْأَوَّلِ. هيچ گامى به سوى نماز جمعه برداشته نمى ‏شود، مگر اينكه خداوند پيكر آن شخص را بر آتش حرام مى ‏كند و هر كس همراه ايشان در صف اول نماز بگزارد، چنان است كه همراه رسول خدا ص در صف اول نماز گزارده باشد. 📚 روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (ط - القديمة) ؛ ج‏2 ؛ ص331. 🆔https://eitaa.com/joinchat/2256601229C5ddc3e7a16