مریم: تکیه گاه الهی این روزها من برای بندگی ملاکی یافته‌ام که به گمانم می‌شود با آن بندگی هر کسی را محک زد: من بندۀ کسی هستم که به او اعتماد دارم. باید بگردم و ببینم در زندگی، بیشتر از همه به چه کسی اعتماد دارم. او معبود من و من بندۀ او هستم. وای به حال کسی که بیشتر از همه به خودش اعتماد دارد. او بندۀ خویش است و خودپرست. خودپرست نه در دنیا روز خوش می‌بیند و نه در آخرت، حال خوبی دارد. دنیا و آخرت برای خودپرست، جز جهنم چیز دیگری نیست. خوش به حال کسانی که به خدا اعتماد دارند و از رهگذر اعتماد به خدا روی زمین، بیشتر از همه به تو تکیه می‌کنند.