خوش آن دیوان که وقــف کربــلا شـد خوش آن شاعرکه شعرش کیمیا شد خوش آن کس که در این وادی خاکی فـقــط دلـبـسـتــه ی آقــــــای مـا شــد تمام دین خلاصه در حسیــن است همان شاهـی که کشتـه از قفـــا شـد کسی که خون او در راه دین ریخت بـه شـاه بــــی کفـــن دینـــش ادا شـد شهـــــادت فیـــض مردان خــدا بـــود نصیـب هر کـه شـد حاجــت روا شـد سعـادتمـند خواهــد شد کسی که دو چشمــش اشـک ریز نیـــنـــــوا شـد الا مشکور شاد از لطف حق باش جواب بردنــت در نــــار لا شــد تفضـــل میکنــد حــق بر هــر آن دل که راهـش از ره جـز او جــدا شـد نـــوای عاشقــــان در کربلایـــش و عجــل فـــی ظهـــورک مهدیـــا شــد