#قسمت_دوم اول به نام عشق به نامت به نام حُسن ما که تَحَیُّریم همه در مقام حُسن روی تو حَسن خوی تو حَسن ای تمام حُسن نامت حَسن شده که باشی امام حُسن دلدادگان نام توییم از قدیم ها هم نام مجتباست کریمِ کریم ها ای ذوالفقار منتظر در نیام تو ای قبلۀ نرفته به بیت الحرام تو آیینه ی تمام قدِ ده امام تو روزِ ظهور آید و رُکنِ قیام تو آری جهاد معنی ذکر قنوت توست فریادِ مهدی ات ز حدیثِ سکوت توست آه ای غریب! از وطنت دور بوده ای در بندِ حلقه های زر و زور بوده ای در خانه ات اگر چه که محصور بوده ای خورشید اسیرِ بند نشد، نور بوده ای زندانِ تنگ خانه ات آری حرای توست دیدیم سامرا همه اش کربلای توست ای دل ز داغ غربت آقا چه می کنی آتش میانِ سینه ی مولا چه می کنی دنیای بی امام، تو حالا چه می کنی ای سَم! به جانِ زاده ی زهرا چه می کنی آه ای غریب داغِ تو تا بی کرانه رفت دشمن به زهرِ خود جگرت را نشانه رفت *همچین که گوشه کنار محفل داری گریه میکنی، زیر لب بگو: یابن الحسن! ماه صفر تموم شد، بعضیا زود لباس سیاه شون رو درآوردن، اما من نگه داشتم، گفتم شب شهادت بابات میام، نکنه غافل باشم، امام زمانم شهادت باباش گریونه، من لبم خندون باشه، آقا جان سرت سلامت...* ای باغ حُسن دست خزان کرد پرپرت هر آنچه داشت دشمنت آورد بر سرت از زهر کینه آب شده جسم اطهرت گفتند تشنه لب شده ای روز آخرت گفتی به زیر لب تو در آن لحظه یا حسین ای تشنه لب تر از همه ی تشنه ها حسین لب تشنه بود سنگ به لبهای او زدند دستی به آیه های خدا بی وضو زدند نیزه به رویِ مخزنِ راز خدا مگو زدند با خنجری که کُند شده بر گلو زدند کردند بی ملاحظه با آن بدن چکار میخواهد این تنِ پُرِ نیزه کفن چکار *قربون مظلومیت برم آقا، حرمت رو خراب کردند، بازم شیعه ها، ایرانیها، عرب وعجم نداره، همه آمدند براش زود بارگاهش رو درست کردند... الهی برات بمیرم، ما دوتا حَسن داریم، یکی حرم داره، یکی یه سایه بون هم بالا قبرش نداره... وقتی امام حسن عسکری رو زهر دادن، تاریخ میگه: رعشه به بدن حضرت انداخت، میلرزید بدن، غلامش رو صدا زد: برو تو حجره جگر گوشه ی من مهدی رو بگو بیاد، میگه: وارد حجره شدم دیدم یه آقازاده صورت رو خاک گذاشته داره مناجات میکنه، برا باباش دعا میکنه، گفتم آقازاده باباتون صداتون میکنه، همچین که صورتش رو از روی خاک برداشت، چهره پر از نور بود...اومد کنار بابا، بله باباجان! صدا زد: پسرم! تشنه ام... حجت بن الحسن! سرت سلامت آقا، کجا برا بابات مجلس عزا گرفتی؟ اگه ما بشنویم یکی سر قبر بابامون رفته، یه خوره آب ریخته دوتا خرما پخش کرده، هرجا ببینمش احترامش میکنیم، میگیم این کسی که یه کاری برای قبر بابامون کرده... یابن الحسن! این مَردم برای بابات اومدن زار می‌زنند، امشب آقا یه نگاهی بکن. تاریخ میگه امام زمانِ من وشما کاسه ای رو آب کرد جلوی دهان بابا می‌گرفت، اما اینقد بدن رعشه داشت، نمیتونست آب رو بخوره، هی این لبِ کاسه ی ظرف آب به دندون حضرت می‌خورد.... آقا میدونم نتوستی درست آب بخوری، اما هرجوری بود آقازاده ات آب رو جلو دهانت گرفت، من بمیرم برا جَدِّ غریبت، گفت: آب دارن میبرن برا حسین تو گودال، بدن زخمی، لبا مثل دوتا چوب خشک بهم میخوره، گفتن: الان به حسین آب میدن، اما دیدن نامرد آب رو می‌ریخت رو زمین، می‌گفت حسین من این آب رو میریزم اما نمیزارم قطره ای به لبهات برسه...* هرچه ميگفت كه من تشنه لبم، سنگ زدند ناله اش در دل كوفي اثري داشت نداشت .