|⇦•شب است و غم... #روضه و توسل به حضرت زهرا سلام الله علیها شب است و غم و درد و اَلَم و تابش مهتاب، در آن شهر پر از ظلم، به جز مردم يک خانه، همه خواب ، همه خواب، و جز هِق هِق آهسته ي يک مرد، و يا ناله ي آرام دو سه کودک بي تاب، اگر گوش کني مي شنوي زمزمه ي ريختن آب.. اگر چه همه خوابند، ولي در دل آن خانه پر از ماتم و غوغاست، که اين شب، شب بي مادري زينب کبراست، شب اصلي ضربت زدن حضرت مولاست، شب غسلِ گل ياس علي حضرت زهراست. علي بود(فقط) وَ يک زانوي لرزان، علي بود و غم تازه يتيمان، علي بود.*هیچکی نبود؟ نه! فقط علی بود. یعنی چی ؟ مگه میشه دختر پیغمبر. بخوان غسلش بدن، کفنش کنن. بخوان تشییعش کنن هیچکی نیست؟...* وَ آن اشک روان، سينه ي محزون پر از درد، و آن گريه ي پنهان، علي بود، وَ يک ياس شهيده، همان شير خدا، حيدر کرار و رنگي که ز رخسار پريده، همان فاتح خيبر، که قدش سخت خميده، علي بود، همان همسر زهرا، که چندي است به جز فاطمه از مردم آن شهر سلامي نشنيده، علي بود و رخساره ي زهرا که سه ماه است نديده. *شروع کرد بند های مقنعه (روسری) رو آروم آروم، گره هاشو باز کرد. میخواد غسل رو شروع کنه دیگه. تا اومد گره رو باز کنه، دید حسن یه فریادی زد. آه مادر! راز بین حسن و مادر برملا شد. آره آه مادر و باید بگی. امشب بچه های علی دارن میگن آه مادر... * علي بود و دلي خسته در آن بارش غمها، علي بود و اسماء، کنار بدن خسته ي زهرا، در آن نيمه شب ساکت و خلوت، همان نيمه شب غصه و غربت، شب هجر، شب اوج مصيبت، شب مرگ علي، مرگ گل ياس، علي کرد نگاهي سوي اسماء، که بريز آب روان بر روي گلبرگ گل ياس. و با اشک نگاهي به تن فاطمه اش کرد و چنين گفت: عزيز دل حيدر، مددي کن که دهم غسل تنت را، کمک کن که بشويم بدنت را، وَ با نام خدا غسلِ گل ياس شد آغاز، خدا داند از آن لحظه که شد چشم علي سوي گلش باز. علي بود و قلبي که به اندازه ي يک فاطمه غم داشت، علي بود و بازوي کبودي که ورم داشت. .