قانون معيّن شده است. نمى‏شود از شما پذيرفت كه ما قانون را قبول نداريم. غلط مى‏كنى قانون را قبول ندارى! قانون تو را قبول ندارد. نبايد از مردم پذيرفت، از كسى پذيرفت، كه ما شوراى نگهبان را قبول نداريم. نمى‏توانى قبول نداشته باشى. مردم رأى دادند به اين ها، مردم شانزده ميليون تقريباً يا يك قدرى بيشتر رأى دادند به قانون اساسى. مردمى كه به قانون اساسى رأى دادند منتظرند كه قانون اساسى اجرا بشود؛ نه هر كس از هر جا صبح بلند مى‏شود بگويد من شوراى نگهبان را قبول ندارم، من قانون اساسى را قبول ندارم، من مجلس را قبول ندارم، من رئيس جمهور را قبول ندارم، من دولت را قبول ندارم. نه! همه بايد مقيٌد به اين باشيد كه قانون را بپذيريد، و لو بر خلاف رأى شما باشد...من هم ممكن است با بسيارى از چيزها، من كه يك طلبه هستم، مخالف باشم؛ لكن وقتى قانون شد [تصويب‏] خوب، ما هم مى‏پذيريم. بعد از اينكه يك چيزى قانونى شد ديگر نق زدن در آن، اگر بخواهد مردم را تحريك بكند، مُفسد في الأرض است؛ و بايد با او دادگاه ها عمل مُفسد فى الأرض بكنند. امام خمینی (رحمه اللّه) صحيفه امام، ج‏14، ص 377 #کتاب #صحیفه_امام #امام_خمینی @Arshiv_Gholam