💡غرض اصلى از خلقت حاصل نخواهد شد، به جز اينكه معرفت و محبّت ميان عبد و مولا باشد و تحصيل تقوى محتاج به چند چيز است كه چاره ندارد از آن‌ها. ▪️يكى پرهيز از معاصى است، بايد معاصى را تفصيلاً ياد بگيرد، هر يك را در مقام خود ترك نمايد، كه از جمله معاصى است ترك واجبات، پس بايد واجبات خود را هم به مقدار وسع و ابتلاء به آن‌ها ياد گرفته عمل نمايد، 🔺و اين واضح است كه با معصيت كارى اسباب محبّت و معرفت نخواهد شد، اگر اسباب عداوت نباشد. 🔹اگر شيخ احمد بگويد من نمى‏توانم ترك معصيت بالمرّة بكنم، لابدّ واقع مى‏شوم. جواب اين است كه بعد المعصية مى‏توانى كه توبه كنى، كسى كه توبه كرد از گناه مثل كسى است كه نكرده، پس مأيوس از اين در خانه نبايد شد، اگرچه هفتاد پيغمبر را سر بريده باشد، باز توبه‏اش ممكن است قبول باشد، مولاى او قادر است كه خصماى او را راضى كند از معدن جود خودش جلّت قدرته. 📜تذكرة المتقين، ص 88 #کتاب #تذکره_المتقین #شیخ_محمد_بهاری https://eitaa.com/Arshiv_Gholam