ای كشته ای كه بود اُحُد كربلای تو اهلِ مدينه نوحه گران در عزای تو شير خدا و شير رسولِ خدا تويی ای نام سيدالشهدايی سزای تو قبل از حسين و واقعه ی جانگداز او زهرا گريست بر تو و بر كربلای تو شد خلعتِ شهادت تو جامه ی رسول جان ها فدای پيكرِ در خون شنای تو ای قامتِ بلند رشادت به هر زمان كوتاه بود عبای پيمبر برای تو ماتم چرا گياه به پای تو ريختند؟! می بايد آن كه ريخت سر و جان به پای تو اعضای تو ز تيغ ستم پاره پاره شد پايان نشد به كشته شدن ماجرای تو هر عضوت از نسيم شهادت چو گُل شكفت در راهِ دين چو مُثله نشد كس سوای تو