📌بعضى از ناآگاهان و بى‌خبران در عصر اميرمؤمنان علیه السلام بودند که مى گفتند معاويه سياستمدارتر است. امام به اين گونه افراد مى‌فرمايد:
#نهج‌البلاغه
▫️وَ اللّهِ مَا مُعَاوِيَةُ بِأَدْهَى مِنِّي، وَ لکِنَّهُ يَغْدِرُ وَ يَفْجُرُ وَ لَوْ لاَ کَرَاهِيَةُ الْغَدْرِ لَکُنْتُ مِنْ أَدْهَى النَّاسِ
🟠به خدا سوگند معاويه از من سياستمدارتر و زيرک‌تر نيست؛ ولى او نيرنگ مى‌زند و مرتکب انواع گناه مى‌شود اگر غدر و خيانت ناپسند نبود من سياستمدارترين مردم بودم.
✍در واقع امام عليه السلام اشاره به اين نکته مهم مى‌کند که سياست بر دو گونه است: سياست بى‌قيد و شرط و آميخته با انواع گناه و در يک کلمه سياست شيطانى، و سياست و تدبير آميخته با تقوا و پرهيزکارى و در يک کلمه سياست رحمانى.
راه اين دو با هم متفاوت است و نتيجه‌هاى آن مختلف. گونه اوّل هيچ حدّ و مرز اخلاقى و دينى و انسانى و وجدانى را به رسميت نمى‌شناسد و هر اصل و قانون و ضابطه و فضيلتى مزاحم آن شود، بى‌رحمانه آن را از سر راه بر مى‌دارد، همان گونه که در شرق و غرب عالم سياست امروز ديده مى شود.
اما قسم دوم سياستى است که در چهارچوب ارزشهاى الهى و وجدانى و انسانى قرار دارد؛ هرگز متوسّل به گناه و ظلم و ستم، مخصوصاً بر افراد بى‌گناه و بى دفاع، نمى‌شود؛ غدر و خيانت و فجور و پيمان شکنى را مجاز نمى‌داند، زياده‌خواهى و زياده‌طلبى را نمى‌پسندد و خطوط قرمزى براى خود قائل است که از آن فراتر نمى‌رود.
📘#خطبه ۲۰۰