👤 می فرماید : 📋«مَنْ تَذَكَّرَ مُصَابَنَا وَ بَكَى لِمَا ارْتُكِبَ مِنَّا، كَانَ مَعَنَا فِي دَرَجَتِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ مَنْ ذُكِّرَ بِمُصَابِنَا فَبَكَى وَ أَبْكَى لَمْ تَبْكِ عَيْنُهُ يَوْمَ تَبْكِي الْعُيُونُ وَ مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيَا فِيهِ أَمْرُنَا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ يَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ» ♦️اگر کسی مصیبت های ما را یادآوری کند و به خاطر آن ظلم هایی که در حق ما شده است گریه کند، ثمره اولش این است که در روز قیامت با ما و در درجه ماست. ثمره ی دوم گریه کردن و گریاندن بر مصائب ما این است که در روزی که چشم ها می گریند، چشم او گریان نخواهد بود و اگر کسی در مجلسی بنشیدند که در آن مجلس امر ما احیاء می شود، در آن روزی که قلب ها می میرند، دلش نمی میرد.(۱) 📚منبع : ۱)امالی شیخ صدوق، ص۷۳ ✍کانال 🆔 @AsnadolMasaeb